همشهرى هاى خوب من
ما شبيه هميم
همه مجموعه دارِ يه مشت
كاغذ و آهنيم
فكر مي كنيم زيباترين
قوم روى زمينيم
اما عادتمون اينه
كه همديگرو نبينيم

هميشه ...

همشهرى هاى خوب من
مى شه گفت ما آدم خوريم
هميشه در هر حالتى
از همه چى دلخوريم
فكر مى كنيم از برجِ عاج
يا آسمون افتاديم
همه بالاخره يه جورى
به يه چيزى معتاديم

هميشه ...

همشهرى هاى خوب من
حالمون خيلى خرابه
اينجا نفست مي گيره
آدم انگار زير آبه
صداى آسمونِ اينجا
نعره ى ماتمه
رو زمينش براى اين همه
آرزو جا كمه
اما می گن كه فرداىِ اينجا
پر از جشن و نوره
ولى امشب طولانيه و
فردا خيلى دوووره

همشهرى هاى گلِ من
اين درياىِ تنهايى
تا آخرين قطره هاش
براى من و شماست
قصه هامون شبيه هم
آخرش يه جوره
چشمامون اگه قهره
دستامون اگه دوووره