وقتی خورشید به غروب نزدیکه                                                    
  وقتی هر پنجره ای تاریکه
تو سکوت خلوت این جاده                                                             
دل من باز یاد تو افتاده
وقتی خورشید شب و می ترسونه                                                     
وقتی دل از غم دوریت خونه
جاده با حال بدم درگیره                                                                
خاطراتت داره جون می گیره
زیر بارون واسه تو می خونم                                                          
با نگاهم تو رو می خندونم
توی راه دست تو رو می گیرم                                                        
با تو تا آخر جاده می رم
هنوزم حس می کنم اینجایی                                                        
چه عذابی داره این تنهایی
جاده ها تو رو ازم دور کردن
به جدایی ما رو مجبور کردن