خواب است و بیداری توامان،
عشق است و بیزاری
درگیر اتلاف پررنج این ساعتهای تکراری

روز و شب پشت هم می آیند و دائما می نالی
که چه شد خوشبختی و کجاست آن زندگی رویایی

در حین دویدن و فتح این قله های نامرئی
چیزهایی رفته از دست، که بعیده برگردند

در آیینه ات هم که می نگری هر روز نمی یابی
جز غریبه ای بی روح که داره رختهای تورو بر تن

بزن ساز ، بگو فاش بشکن این حلقه از بنیاد
سبکبال چو ما باش نوای روحت را دریاب

بزن ساز ، بگو فاش بشکن این حلقه از بنیاد
چو رودی روان باش ببر دغدغه ها از یاد