ازاین افکار بیزارم از این ذهن غبار آلود
از این حسی که تا دیروز برام مثل یه رویا بود

از این روزهای بی مهرو بدون همدم و یاور
از این جنگیدن تنها بدون جرم و بی داور

از این دار مکافات و از این ویرانه حیرانم
از این عصر پر از فقر و پر از نفرت گریزانم

از این تاریخ درد آور از این گفتار بی باور
از این پیمان بی عشقو طلوع طفل بی مادر

از این دنیای پستی که به پول و رتبه می نازه
از این نسلی که در جنگش به جرم عشق می بازه

از این سرب و از این گوله از این ویرانی و وحشت
از این مردن از این کشتن به زور ثروت و قدرت

از این خاکی که بی بنیاد ترسو دلهره دارم
واسه درمون این دردا فقط یک چاره کم دارم

تو ای همراه و هم قصه که عمری با تو بیدارم
بپرس از آسمون امشب چه راهی پیش رو دارم

من از مهدِ دليرانم صداي قلبِ ايرانم
که رویای جهانی خالی از خشم و تفنگ دارم