بر گونه ی تو اشک تازه جان گرفته
از بغض من گلوی اسمان گرفته
چه ساده میگذشتی از جوانی من
کنار درد و بغض و ناتوانی من جوانی من
تا اشک سرد رفتنت به شانه ام ریخت
تمام بغض آسمان به خانه ام ریخت
عزیز دیروز غریب فردا کجا پریدی کجای دنیا
دلم گرفته از درد دوری تا کی جدایی تا کی صبوری
تا کی صبوری
شادی قلبم تا پر زد و مرد این قلب تنها بی تو ترک خورد
باران بی تو غمگین و خسته است که اسمان هم بغضش شکسته است
عزیز دیروز غریب فردا کجا پریدی کجای دنیا
دلم گرفته از درد دوری تا کی جدایی تا کی صبوری