نسیم قاضی زاده: تا روز ششم جشنواره دو فيلم كه نام كريستف رضاعى را در مقام آهنگساز بر خود داشته اند در سينمای رسانه ها پخش شد؛ اولى "ناگهان درخت" به كارگردانى صفى يزدانيان و دومى "سال دوم دانشكده من" به كارگردانى رسول صدرعاملى. كريستف رضاعى با "در دنياي تو ساعت چند است؟" گامي را در موسيقي فيلم برداشت كه اگر نگوييم طي بيست سال گذشته در موسيقي فيلم ايران بى‌سابقه بود،قطعا از كم‌سابقه ها محسوب می‌شود؛ اينكه يك موسيقى تا اين اندازه بين مردم جا باز كند، در كافه‌ها پخش شود، آلبومش پرطرفدار شود، خواننده‌اش شناخته شود و با شنيدن چند نت از آن به راحتى تصاوير فيلم به ذهن متبادر شود، از آن اتفاقاتي است كه البته در موسيقي فيلم دنيا مرسوم است اما در موسيقي فيلم ايران بسيار كم سابقه. كريستف رضاعي سالهاست كه در حوزه موسيقي فيلم فعاليت كرده، موسيقى هاى خوب و ماندگارى همچون "كنعان" نوشته و گروه خلاق "نور" را تشكيل داده. با اين مقدمه ساخت دو موسيقي "ناگهان درخت" و  "سال دوم دانشكده من" كه اولى متوسط و دومى بسيار پايين تر از متوسط بود كمى برای کارنامۀ او دور از ذهن بود.

 
در تخصص‌ها و رشته‌های مختلف فنی، تحصیلی و هنری گاه افرادی پیدا می‌شوند که نه‌تنها در آن تخصص یا رشته که در انسانیت هم تکامل یافته‌اند و استاد «ابراهیم قنبری‌مهر» سازنده‌ی خوش‌نام و شناخته‌شده ساز، یکی از همین گوهرها است که علاوه بر تعالی و بالندگی در رشته و تخصصش، به لحاظ انسانی هم از بزرگ‌ترین و خوش‌نام‌ترین‌های عالم موسیقی است. این وجه انسانی، به گمان من، در هنر ایشان هم اثرگذار بوده است. من استاد را یک انسان واقعی با خلق‌وخوی درویشانه می‌دانم و هرگاه یاد ایشان می‌کنم، این بیت مولانا به ذهنم می‌رسد که فرموده‌اند: «هر که را اسرار حق آموختند/ مهر کردند و دهانش دوختند» ایشان هیچ‌گاه خود را درویش ننامیده؛..

نسیم قاضی‌زاده: در روز دوم جشنواره به بررسی موسیقی فیلم "آشفته‌گی"، فریدون جیرانی می‌پردازیم که همچون "خفه‌گی" توسط کارن همایونفر ساخته شده است. همایونفر اركستر بزرگ را به کمک طلبیده تا موسیقی‌ای پيشگوست برای آخرین ساخته جیرانی بسازد. قصه، قصه دو برادر دوقلو است که یکی نویسنده و دیگری تاجری موفق است که خیلی زود با پریشان‌احوالی ذهن برادر نویسنده "باربد" و زندگی آشفته برادر بیزینس من (بردیا) (هر دو با بازی بهرام رادان) آشنا می‌شویم و کمی مانده به نیمه فیلم، باربد در قاب‌های کج و اریب کارگردان، بردیا را می‌کشد و خودش را جای او می‌زند....