موسیقی ما - «نازنین احمدزاده» نوازنده ساز ابوا که تا کنون همکاری با ارکسترهای مختلفی همچون ارکستر سمفونیک اوزنابروک (آلمان)، ارکستر سمفونیک تهران، ارکستر ملی، ارکستر شهرداری تهران و ارکستر فیلارمونیک شهر تهران را درکارنامه هنری خود دارد؛ امشب  16 آبان ماه به همراه نوازندگان شاخصی چون سینا خلج (گیتار)، کارن سلاجقه (پیانو)، یاسمن کوزه گر (ویلنسل) ، هادی یوسفی (پیانو) در تالار رودکی روی صحنه می‌رود و کنسرت خود را با عنوان «جهان درجهان» با اجرای هفت اثر  محمدرضا تفضلی، حسام‌الدین دارابی، روزبه رفیعی، آرمین صنایعی، شروین عباسی، حمید عسکری و کارن کیهانی برای ترکیباتی چون ابوا سولو، ابوا‌-‌پیانو، ابوا‌-‌ویلنسل و ابوا‌-‌گیتار برگزار می‌کند.
او که فارغ التحصیل هنرستان موسیقی ساز ابوا  زیر نظر «فرشید حفظی‌فرد» است از سال ۱۳۸۸ تا کنون نوازنده ساز ابوا ارکستر سمفونیک تهران است و با رهبرانی چون Riccardo Muti دِرِک گليسون، على رهبرى، الکساندر رودين، مارک استيونسون، نصير حيدريان، شهرداد روحانى، پائولو اولمى ...همکاری کرده است.

نازنین احمدزاده در سال ۱۳۹۱ زیر نظر کارن کیهانی فعالیت خود را در زمینه موسیقی معاصر برای ساز ابوا را آغاز کرد و اولین اجرای جهانی این اثر با نان ( همان یک شرار و هیچ ) در تالار رودکی تهران  ضبط و اجرا شد.
 
 
ایده‌ای برگزاری چنین کنسرتی از کجا شکل گرفت؟

راستش را بخواهید از سال 92 و بعد از اجرا در کنسرتِ منتخب آثار کارن کیهانی، بیشتر بر شنیدن و نواختن آثارِ آهنگسازان معاصر تمرکز کردم. فکر می‌کنم که یکی دو سال بعد بود که در کنسرتی به عنوانِ صد سال موسیقی ایران برای پیانو به نوازندگی لیلا رمضان، این ایده در ذهنم شکل گرفت که منتخبی از آثار آهنگسازان معاصر ایرانی با محوریتِ ابوا را اجرا کنم و تا همین امروز، دائماً در حال پروراندنِ این ایده بوده‌ام و امیدوارم بتوانم آن را ادامه دهم.

شما در این کنسرت آثاری از شش آهنگساز معاصر ایران را اجرا خواهید کرد با توجه به تفاوت تفکرات موسیقایی هر کدام از آهنگسازان، این انتخاب بر چه اساسی صورت گرفته است؟

ببینید قبل از هر چیز لازم است اشاره کنم که این کنسرت، آغازِ یک پروژه‌ی بزرگ‌تر است که دوست دارم تا آخر عمرِ نوازندگیم آن را ادامه دهم؛ یعنی سعی ام را خواهم کرد که هر سال یا هر دو سال، اجرایی شبیه به این کنسرت، از آهنگسازان ایرانی داشته ‌باشم و در هر اجرا آثارِ آهنگسازانِ جدیدی را بنوازم. در پاسخ به پرسشتان باید بگویم که به نظرم هر آهنگساز چه به لحاظِ تکنیک آهنگسازی، چه به لحاظِ زیبایی‌شناسی و چه به لحاظِ نگاهش به ابوا، جهانِ شخصی خود را دارد و من شخصاً در چنین کنسرتی به دنبالِ شباهت‌ها نمی‌گردم و اتفاقاً نشان دادنِ این تفاوت‌هاست که برایم جذاب است. شما اگر به رزومه‌ی آهنگسازان نگاه کنید خواهید دید که نه از نظر مکاتب آموزشی (ایران، ارمنستان، اتریش، روسیه و ایتالیا) و نه به لحاظِ نسلی (به معنای نسلِ هنری) یکسان و در یک راستا نیستند. قطعاً در کنسرت‌های بعدی هم سعی خواهم کرد که با تمرکز بر همین تفاوت‌ها به آهنگسازان، سفارشِ قطعه بدهم.

چیدمان آثار با توجه به اینکه برخی نیز به سفارش شما ساخته شده اند چه گونه است؟

از هفت قطعه‌ی رپرتوار،  شش قطعه برای این کنسرت و به سفارشِ خودم، نوشته شده‌اند، قطعه‌ی هفتم، تاملات از آقای حمید عسکری هم بسیار شانسی به دستم رسید و آنقدر دوستش داشتم که دلم نیامد در این کنسرت اجرا نشود. با توجه به اینکه قطعات این رپرتوار، هم به لحاظِ ترکیبِ سازی و هم رویکرد موسیقایی با هم فرق دارند، سعی کردم چیدمانشان طوری باشد که هم سازبندی‌های مشابه پشتِ سرِ هم قرار نگیرند (مثلاً دو تا سولو ابوا پشت سر هم اجرا نشوند) و هم به لحاظِ طولِ زمانی و روشِ آهنگسازی، آنها که به هم شبیه‌ترند کنارِ هم نیفتند. در واقع، از همان اول دوست داشتم که قطعات، حتی به لحاظِ سازبندی هم یکنواخت نباشند و به همین خاطر، ترکیباتی مانند ابوا پیانو، ابوا ویلنسل، ابوا گیتار و ابوای تنها نوشته‌شدند. این را هم بگویم که از ابتدا علاقمند بودم که کنسرتم خیلی طولانی نباشد و با زیاده‌گویی، شنونده‌ای را که قرار است چند قطعه‌ی کاملاً جدید و معمولاً سنگین را بشنود، خسته نکنم.

عنوان کنسرت «جهان در جهان » است این نام به نوعی تفاوت در فضای ذهنی آهنگسازان، آثارشان و شما را در جایگاه نوازنده به ذهن متبادر می کند و گویی مخاطبان کنسرت قرار است با دنیای هر کدام روبرو شوند. آیا چنین است؟ آیا ذهن مخاطب در رویارویی با چیدمان قطعات که هر کدام از یک دنیای فکری می آیند دچار تضادهای زیاد نمی شود چرا که اکثریت تمایل دارند آثاری را در یک اجرا بشنوند که به نوعی با هم در ارتباط هستند؟
 
تشخیصتان کاملاً صحیح است و راستش از اینکه ظاهراً در انتخابِ عنوان اشتباه نکرده‌ایم خیلی خوشحالم. این عنوان را از بیتی از غزلِ مولوی انتخاب کردیم که کلِ بیت این است «جهان در جهان نقش و صورت گرفت/ کدام ‌است ازین نقش‌ها آنِ ما» ، که فکر می‌کنم خودِ این بیت، بهترین شرح است برای این عنوان. و همانطور که در جوابِ پرسش‌های قبلی‌تان عرض کردم من هم در جست‌وجوی همین نقش‌ها و صورت‌های جدید بوده‌ام. در مورد مخاطب، فکر می‌کنم چون مخاطبینِ این نوع موسیقی و این‌گونه اجراها، اساساً مخاطبینِ حرفه‌ای‌تری هستند و پیش‌فرض‌هایشان هم متفاوت است، احتمالاً از این تضادها رنج نخواهند کشید؛ البته امیدوارم اینطور باشد...

*آیا این پروژه فقط به صورت یک کنسرت خواهد بود؟ فقط در تهران برگزار می شود یا قرار است شهرها و کشورهای دیگر هم میزبان این پروژه باشند؟

بسیار علاقه‌مندیم که در شهرها و کشورهایی دیگری هم اجرا کنیم. این آثار واقعاً حیف است که فقط یکبار اجرا شوند. در حال حاضر یکی دو اجرای اروپایی برای سال بعد تقریباً قطعی شده‌اند و داریم برای چند فستیوال هم اقداماتی می‌کنیم؛ اما در مورد شهرهای دیگر ایران، ببینیم که پروسه‌ی مجوز و اجرا در آن شهرها چقدر طاقت‌فرسا خواهد بود و بعد تصمیم می‌گیریم. با توجه به اینکه اینگونه از موسیقی درآمد و بازدهی مالی ندارد، طبیعتاً نمی‌توانیم روی اسپانسر هم حسابی باز کنیم و این خودش کار را کمی سخت‌تر می‌کند.

یکی از فقرهای موسیقی در کشورمان عدم ضبط اجرای زنده است با توجه به ویژگی کنسرت شما آیا قرار است این اجرا ضبط و به صورت آلبوم منتشر شود؟

بله این مجموعه اواخرِ امسال یا ابتدای سال بعد منتشر خواهد شد و احتمال دارد که توسط یک نشر ایرانی و یک نشرِ خارجی، جداگانه به چاپ برسد. در مورد ضبط کنسرت، کاملاً درست می‌فرمایید، ما این کنسرت را ضبط خواهیم کرد و بعد از آن هم از اواخر آبان تا دو ماه بعد، هر هفته یکی از قطعات ضبط استودیویی خواهند شد. چنانچه ضبطِ صحنه‌ای کیفیتِ خوبی داشته باشد مطمئناً از آن هم استفاده خواهیم کرد. 

به گفته بسیاری از موزیسین ها در ایران نوازندگان ساز ابوا بسیار کم هستند و جوانترها اقبال کمی برای یادگیری آن نشان می دهند با توجه به اینکه ساز تخصصی شماست هم به لحاظ نوازندگی هم آهنگسازی برای این ساز چه قدر کمبود داریم؟

با توجه به اینکه رسانه‌ای مانند صدا و سیما، اساساً کوچکترین توجهی به موسیقیِ جدی، ائم از کلاسیک ایرانی و غربی ندارد و حتی تصویر سازها را هم نشان نمی‌دهد، به طور طبیعی، کودکان و نسل جدید ما اصلاً با سازهای بادیِ چوبی و برنجی آشنایی پیدا نمی‌کنند. اگر هم کمی با سازهای زهی و گیتار و پیانو آشنا می‌شوند، از طریق موسیقی پاپ و شبکه‌های ماهواره‌ای است. در نتیجه حتی در هنرستان‌های موسیقی هم متقاضیانِ سازهای بادی بسیار کم‌ترند چون شناختی از این سازها در عموم مردم وجود ندارد. اگر مشکلات اقتصادی و قیمت‌های سرسام‌آور سازی مانند ابوا را هم به مشکل قبلی اضافه کنیم، متوجه عمق مساله خواهیم شد. از طرف دیگر مگر کشوری که فقط یک ارکستر سمفونیک دارد، چند نوازنده‌ی ابوا نیاز دارد؟ به همین خاطر فکر می‌کنم باید به مساله خیلی ریشه‌ای‌تر نگاه کرد.. در مورد آهنگسازی برای ابوا باید بگویم که اصولاً قطعات نوشته‌شده توسط آهنگسازانِ ایرانی برای ابوا زیاد نیست و البته وظیفه‌ی ما نوازندگان هم هست که با سفارش، اجرا و ضبط آثار، آهنگسازان را تشویق به نوشتن کنیم.

آیا هدف شما از برگزاری چنین کنسرتی نشان دادن قابلیت‌های ساز ابوا بوده است؟

بله، حتماً... من فکر می‌کنم قابلیت‌های ساز ابوا به خصوص تکنیک‌هایی که در یک قرن اخیر به این ساز اضافه ‌شده‌است، حتی برای بخش بزرگی از آهنگسازانِ جوان هم ناشناخته یا کمترشناخته ‌شده‌است و امیدوارم بتوانم با یک اجرای قابل قبول، قدم کوچکی در معرفی بهترِ این ساز بردارم.

شما فارغ التحصیل دانشگاه علمی و کاربری هستید دانشگاهی که به لحاظ علمی خیلی مورد انتقاد است با توجه به اینکه شما از هنرستان موسیقی وارد این دانشگاه شدید یعنی یک پشتوانه قوی داشتید و بعد  از دانشگاه هم در مسترکلاس‌های متفاوتی شرکت کردید جایگاه این دانشگاه را در زمینه موسیقی چه طور ارزیابی می کنید؟

وضعتِ دانشگاه‌های علمی و کاربردی که واقعاً تعریفی ندارد اما در زمان تحصیل ما خوشبختانه واحد 11 علمی و کاربردی فقط مخصوص فارغ‌التحصیلان هنرستان‌های موسیقی بود و در آن زمان، هنوز به وضعیت فاجعه‌بار امروز نرسیده بود. از روزی که یادم می‌آید هیچ‌وقت هنرستانی‌ها در دانشگاه حالِ خوبی نداشتند و حسرت روزهای هنرستان را می‌خوردند. البته من شخصاً واقعاً به خاطر داشتن استادی چون آقای حفظی‌فرد خوش‌شانس بودم چون چه در هنرستان و چه در دانشگاه، از نظر معلمِ ساز کمبودی نداشتم. بعد از اتمامِ تحصیلات هم شرکت در مسترکلاس‌ها واقعاً نعمت بزرگی بوده‌است و به خصوص در زمینه‌ی آشنایی با تکنیک‌های معاصر، بی‌نهایت ضروری بوده و هستد.

حدود 7 سال است که در زمینه موسیقی معاصر با آقای کارن کیهانی فعالیت دارید آیا این همکاری فقط در زمینه نوازندگی است و یا اینکه در آینده شاهد آهنگسازی های شما در زمینه ساز تخصصی تان هستیم؟

راستش من ذاتاً نوازنده هستم و علامند به اجرا. در دوران دانشگاه و در درس فرم که با کارن کیهانی داشتیم، تنها کسی که در کلاس قطعه ننوشت من بودم و در طول این سال‌های دوستی و همکاری با ایشان هم فقط نوازنده بوده‌ام البته که روی تجزیه و تحلیل آثارِ معاصر، زیاد کار کرده‌ایم.