براساس مقامات تنبور و سازهای کوبهای
آلبوم «زمکان» اثر «فرزاد بازگیر» و «زکریا یوسفی» منتشر شد
موسیقی ما – آلبوم «زمکان» اثری از «فرزاد بازگیر» و «زکریا یوسفی» منتشر شد. این اثر شامل هفت قطعه به نامهای کانی (سرچشمه) بر اساس مقام های غریبی و رژیان دالاهو، باخه وان (باغبان) بر اساس مقامهای خیوی، ساروخانی و گل وه دره، لافاو (طغیان) بر اساس مقامهای هیگیان و شاه خوه شینی، زمکان (چشمۀ روشن) بر اساس مقامهای شاه خوه شینی و داوو نه کویره، وفراو (برف آب) بر اساس مقام سه ر ته رز، واران(باران) بر اساس مقام لاوهی لاو، پنج ضربی مقام های سه رته رز و دوواله و فانی بر اساس مقام های فانی فانی، بابانائوثی و جم نیان دوسان اویانه است.
زمکان نام رودخانه ای است که از کوههای دالاهو سرچشمه میگیرد و پس از گذشتن از چند روستا وارد شهر گهواره شده و در مسیر عبور خود به سیروان میریزد. این رود خروشان که خاطراتی از زندگی پر فراز و نشیب مردمان این دیار را با خود همواره به همراه دارد. فرزاد بازگیر نوازنده و پژوهشگر موسیقی تنبور به همراهی زکریا یوسفی نوازندۀ کوبهای خاطرات زمکان را با نوای زندگی بخش تنبور و دف به اشتراک نهادهاند.
فرزاد بازگیر نوازنده و آهنگساز این قطعات مهد موسیقی تنبور و مقامات آن را نواحی غربی ایران میداند و معتقد است که در میان این نواحی منطقه گوران به دلیل اقلیم خاص جغرافیایی بکرترین و اصیل ترین نواهای کلام را در خود جای داده است. نواهای کلامی که استادان بی بدیلی چون کاکی رضا، کاکی قمر گوراجوبی، کاکی الله مراد حمیدی، کدخدا حاجی چغابوری، سیدولی حسینی، سیدمحمود علوی، میرزا سیدعلی کفاشیان، کا اعظم منهویی، سید شمس الدین حیدری، لالو بیرخان زردهای و درویش مراد خان نظری آنها را می خوانده و می نواختهاند.
وی معتقد است در بررسی مقامات تنبور میتوان به دستهبندی و اشتراکات مشخصی دست یافت. از جمله میتوان به ریتم (ضربها و دورها)، فواصل موسیقایی هر مقام و منطقۀ صوتی (با توجه به نت آغاز، شاهد و پایان) که بر پایۀ موسیقی تنبور اجرا میشوند و در آهنگسازی یک اثر بسیار موثر خواهند بود، اشاره کرد. در قطعات آلبوم زمکان این خصوصیات مقامات تنبور قابل توجه بوده و از موتیفها و تمهای مقامهای مختلف تنبور استفاده شده است. در این آلبوم اگر چه به صورت آشکار از نغمات کوتاه مقامات و خواص مشترک و ضربهای آنها استفاده شده، اما هدف نوازنده هیچگاه نواختن کامل خود مقام نبوده است.
بازگیر تنبور را نزد استادان مطرحی نظیر علی اکبر مرادی، طاهر یارویسی و حیدر کاکی آموخته است و در گروه لاوچ کنسرتهای زیادی را اجرا کرده است. تدریس تنبور بر اساس کتاب صد درس و مقامات مجلسی تنبور از دیگر فعالیتهای این هنرمند به شمار میرود. وی به نگارش مقالاتی چند در معرفی ساز تنبور و مقامات آن پرداخته است و در ثبت ملی تنبور و شیوه ساخت ساز آن همکاری نموده است. آلبوم زمکان اولین اثر رسمی این هنرمند است که توسط موسسه راوی آذر کیمیا منتشر شد.
زکریا یوسفی دیگر نوازندۀ این اثر کارشناس ارشد پژوهش هنر و از چهرههای بینالمللی در سازهای کوبهای به شمار میرود. وی در آلبومهایی چون پیدای ناپیدا، یقین گمشده، اورامان تا بادینان، شارو، روژیار، فروغ، سرسماع، راوی، سودایی و ... همکاری داشته و در نشر این فرهنگ موسیقایی همواره کوشیده است.
زمکان نام رودخانه ای است که از کوههای دالاهو سرچشمه میگیرد و پس از گذشتن از چند روستا وارد شهر گهواره شده و در مسیر عبور خود به سیروان میریزد. این رود خروشان که خاطراتی از زندگی پر فراز و نشیب مردمان این دیار را با خود همواره به همراه دارد. فرزاد بازگیر نوازنده و پژوهشگر موسیقی تنبور به همراهی زکریا یوسفی نوازندۀ کوبهای خاطرات زمکان را با نوای زندگی بخش تنبور و دف به اشتراک نهادهاند.
فرزاد بازگیر نوازنده و آهنگساز این قطعات مهد موسیقی تنبور و مقامات آن را نواحی غربی ایران میداند و معتقد است که در میان این نواحی منطقه گوران به دلیل اقلیم خاص جغرافیایی بکرترین و اصیل ترین نواهای کلام را در خود جای داده است. نواهای کلامی که استادان بی بدیلی چون کاکی رضا، کاکی قمر گوراجوبی، کاکی الله مراد حمیدی، کدخدا حاجی چغابوری، سیدولی حسینی، سیدمحمود علوی، میرزا سیدعلی کفاشیان، کا اعظم منهویی، سید شمس الدین حیدری، لالو بیرخان زردهای و درویش مراد خان نظری آنها را می خوانده و می نواختهاند.
وی معتقد است در بررسی مقامات تنبور میتوان به دستهبندی و اشتراکات مشخصی دست یافت. از جمله میتوان به ریتم (ضربها و دورها)، فواصل موسیقایی هر مقام و منطقۀ صوتی (با توجه به نت آغاز، شاهد و پایان) که بر پایۀ موسیقی تنبور اجرا میشوند و در آهنگسازی یک اثر بسیار موثر خواهند بود، اشاره کرد. در قطعات آلبوم زمکان این خصوصیات مقامات تنبور قابل توجه بوده و از موتیفها و تمهای مقامهای مختلف تنبور استفاده شده است. در این آلبوم اگر چه به صورت آشکار از نغمات کوتاه مقامات و خواص مشترک و ضربهای آنها استفاده شده، اما هدف نوازنده هیچگاه نواختن کامل خود مقام نبوده است.
بازگیر تنبور را نزد استادان مطرحی نظیر علی اکبر مرادی، طاهر یارویسی و حیدر کاکی آموخته است و در گروه لاوچ کنسرتهای زیادی را اجرا کرده است. تدریس تنبور بر اساس کتاب صد درس و مقامات مجلسی تنبور از دیگر فعالیتهای این هنرمند به شمار میرود. وی به نگارش مقالاتی چند در معرفی ساز تنبور و مقامات آن پرداخته است و در ثبت ملی تنبور و شیوه ساخت ساز آن همکاری نموده است. آلبوم زمکان اولین اثر رسمی این هنرمند است که توسط موسسه راوی آذر کیمیا منتشر شد.
زکریا یوسفی دیگر نوازندۀ این اثر کارشناس ارشد پژوهش هنر و از چهرههای بینالمللی در سازهای کوبهای به شمار میرود. وی در آلبومهایی چون پیدای ناپیدا، یقین گمشده، اورامان تا بادینان، شارو، روژیار، فروغ، سرسماع، راوی، سودایی و ... همکاری داشته و در نشر این فرهنگ موسیقایی همواره کوشیده است.
منبع:
سایت «موسیقی ما»
تاریخ انتشار : شنبه 7 اردیبهشت 1398 - 17:27
افزودن یک دیدگاه جدید