سومین دوره این فستیوال با اجرای گروه «لیان» و «سلیدون» پایان یافت
کوچِ «شبهای جنوب» از شمال تهران
موسیقی ما - فستیوال «شبهای جنوب» پس از سه شب اجرا در فرهنگسرای نیاوران با برنامه محسن شریفیان و گروه «سلیدون» به کار خود پایان داد.
در طول شش اجرا در فرهنگسرای نیاوران، گروه «خالو قنبر راستگو»، «داماهی»، «کماکان»، «جالبوت»، «سلیدون» و «لیان» روی صحنه رفتند تا سردی شبهای تهران چند شب با گرمای موسیقی جنوب دلپذیرتر شود.
در اجرای شب دوم، کماکان با ترکیب و اجرای کاملاً متفاوتی ظاهر شد. خبری از کماکانی که در این سالها دیدهایم نبود و مهدی ساکی به همراه ماکان اشگواری به شکل دو نفره این پرفورمنس را اجرا کردند. اجرایشان با قطعه یوما و به شکل آوازی پلیفونیک آغاز شد. چند قطعه شناخته شده با تنظیم جدید و البته چند اثری که تا به حال شنیده نشده بود را اجرا کردند. هر دو اجراگر در مقاطعی به نوازندگی گیتار کلاسیک و دمام پرداختند.
پس از یک اجرای احساسی و آرام، نوبت به گروه پر سر و صدای جالبوت رسید. جالبوت آثاری از علیخان حبیبزاده، ابراهیم منصفی و محمود طلوعی اجرا کرد. موسیقیِ این گروه نسبت به گروههای دیگر حاضر در فستیوال تفاوتهایی داشت. آنها بیشتر از اینکه تنظیمهای نزدیک به موسیقی جز را چاشنی کارشان کنند به موسیقی فانک اهمیت دادند و اجرایشان را با قطعه مَش (مگس) تمام کردند.
شب پایانیِ سومین دوره شبهای جنوب میزبان گروه «سلیدون» و «لیان» بود که به نظر میرسید گروه سلیدون که به خوانندگی مجید سالاری در رویداد شبهای جَز شکل گرفت، به حالت پایدار و پختهتری در تنظیمها رسیده است.
این گروه چند اثر قدیمی با تنظیم متفاوت و یک اثر جدید با آهنگسازی رضا کولغانی اجرا کرد. همچنین مجید سالاری با خوانش متنی بر تفاوتهای فرهنگی و موسیقایی در اقلیمهای مختلفِ جنوب ایران تاکید کرد.
پس از آن نوبت به گروه «لیان» رسید که با ریتمنوازی و بدون حضور محسن شریفیان کارش را آغاز و پس از آن حضور محسن شریفیان و صدای نیانباناش شور و انرژی مخاطبان را چند برابر کرد. شریفیان که در این سالها اجراهای بسیاری در ایران و فستیوالهای بینالمللی داشته، نبض مخاطب را در دست داشت و تا آخرین لحظه اجازه نداد چیزی از غوغای سالن کم شود.
موضوع مهمی که امسال بیش از سالهای گذشته نمود پیدا کرد، گنجایش کم سالن به نسبت مخاطبانِ وسیع موسیقی نواحی ساحلی بود. بلیتهای هر سه شب دو روزه تمام شد و بسیاری از علاقهمندان نتوانستند اجرای گروههای مورد علاقهشان را ببینند. همچنین حضور دو گروه نسبتاً پرتعداد در هر شب باعث شد تا مسائل اجرایی و فنی به سختی انجام شود.
پدرام نیکسیرت مدیر موسسه سازباز برگزارکننده پروژه «شبهای جنوب» در اینباره میگوید: «با توجه به وضعیتی که امسال شاهدش بودیم، ادامه شبهای جنوب به شکل فعلی در فرهنگسرای نیاوران امکانپذیر نیست و قطعاً سال آینده باید تغییراتی داشته باشیم. همچنین همانطور که از ابتدا برنامهریزی کرده بودیم، موسیقی کشورهای دیگر حوزه خلیج فارس و کشورهای ساحلیِ آفریقا گزینههای مناسبی برای اضافه شدن به مجموعه شبهای جنوب هستند.»
در طول شش اجرا در فرهنگسرای نیاوران، گروه «خالو قنبر راستگو»، «داماهی»، «کماکان»، «جالبوت»، «سلیدون» و «لیان» روی صحنه رفتند تا سردی شبهای تهران چند شب با گرمای موسیقی جنوب دلپذیرتر شود.
در اجرای شب دوم، کماکان با ترکیب و اجرای کاملاً متفاوتی ظاهر شد. خبری از کماکانی که در این سالها دیدهایم نبود و مهدی ساکی به همراه ماکان اشگواری به شکل دو نفره این پرفورمنس را اجرا کردند. اجرایشان با قطعه یوما و به شکل آوازی پلیفونیک آغاز شد. چند قطعه شناخته شده با تنظیم جدید و البته چند اثری که تا به حال شنیده نشده بود را اجرا کردند. هر دو اجراگر در مقاطعی به نوازندگی گیتار کلاسیک و دمام پرداختند.
پس از یک اجرای احساسی و آرام، نوبت به گروه پر سر و صدای جالبوت رسید. جالبوت آثاری از علیخان حبیبزاده، ابراهیم منصفی و محمود طلوعی اجرا کرد. موسیقیِ این گروه نسبت به گروههای دیگر حاضر در فستیوال تفاوتهایی داشت. آنها بیشتر از اینکه تنظیمهای نزدیک به موسیقی جز را چاشنی کارشان کنند به موسیقی فانک اهمیت دادند و اجرایشان را با قطعه مَش (مگس) تمام کردند.
شب پایانیِ سومین دوره شبهای جنوب میزبان گروه «سلیدون» و «لیان» بود که به نظر میرسید گروه سلیدون که به خوانندگی مجید سالاری در رویداد شبهای جَز شکل گرفت، به حالت پایدار و پختهتری در تنظیمها رسیده است.
این گروه چند اثر قدیمی با تنظیم متفاوت و یک اثر جدید با آهنگسازی رضا کولغانی اجرا کرد. همچنین مجید سالاری با خوانش متنی بر تفاوتهای فرهنگی و موسیقایی در اقلیمهای مختلفِ جنوب ایران تاکید کرد.
پس از آن نوبت به گروه «لیان» رسید که با ریتمنوازی و بدون حضور محسن شریفیان کارش را آغاز و پس از آن حضور محسن شریفیان و صدای نیانباناش شور و انرژی مخاطبان را چند برابر کرد. شریفیان که در این سالها اجراهای بسیاری در ایران و فستیوالهای بینالمللی داشته، نبض مخاطب را در دست داشت و تا آخرین لحظه اجازه نداد چیزی از غوغای سالن کم شود.
موضوع مهمی که امسال بیش از سالهای گذشته نمود پیدا کرد، گنجایش کم سالن به نسبت مخاطبانِ وسیع موسیقی نواحی ساحلی بود. بلیتهای هر سه شب دو روزه تمام شد و بسیاری از علاقهمندان نتوانستند اجرای گروههای مورد علاقهشان را ببینند. همچنین حضور دو گروه نسبتاً پرتعداد در هر شب باعث شد تا مسائل اجرایی و فنی به سختی انجام شود.
پدرام نیکسیرت مدیر موسسه سازباز برگزارکننده پروژه «شبهای جنوب» در اینباره میگوید: «با توجه به وضعیتی که امسال شاهدش بودیم، ادامه شبهای جنوب به شکل فعلی در فرهنگسرای نیاوران امکانپذیر نیست و قطعاً سال آینده باید تغییراتی داشته باشیم. همچنین همانطور که از ابتدا برنامهریزی کرده بودیم، موسیقی کشورهای دیگر حوزه خلیج فارس و کشورهای ساحلیِ آفریقا گزینههای مناسبی برای اضافه شدن به مجموعه شبهای جنوب هستند.»
منبع:
موسیقی ما
تاریخ انتشار : چهارشنبه 26 دی 1397 - 14:34
افزودن یک دیدگاه جدید