بهترین البومی که شنیدم
مرسی چاوشی

مثل همیشه عالی

زود قضاوت نکنید این آلبوم رو
خیلی حرفا واسه گفتن داره

سلام. این دوستانی که هی میگن عالی بود میشه یکیشون زحمت بکشه یه مقدار راجع به اشعار هر آهنگ توضیح بده ؟؟

وحشتناکه !!!
این حجم از تاثیرگذاری این ترک ها
اولین بار واقعا پس زد البوم منو
هنر چاوشیه که با انتخاب شعرای عمیق
ذهنتو درگیر کنه
دوباره و دوباره گوش بدی
تا معتادش بشی
و نظرت 180 درجه در مورد البوم برگرده

به معنای واقعی کلمه قوی ترین و تاثیرگذارترین البوم موسیقی پاپ تاریخ ایران با اختلاف ابراهیم بود

مثل قرمه سبزیه هر بار گوش بدی بیشتر جا میوفته بنظرم اهنگ ببر به نام خداوندت و مسافت باران و خاک اره عالین

فوق العاده عالی با اشعاری پر معنا
نگاهم به سر انجام است....

نظرات بعضی ها خیلی جالبه. هر آلبومی از چاووشی میاد فقط همینا رو میگن. عالی و تاثیر گذار بود ، این آلبوم تازه 200 سال دیگه میفهمن چی بود ، هر آهنگ یه میلیون بار گوش بدید تازه میفهمید چی خونده. آدم احساس میکنه خودشون هم دارند زوری گوش میدن. بزرگ ترین اشتباه چاووشی این بود که الان نباید این آلبوم رو منتشر میکرد . تو این اوضاع که مردم حوصله خودشون روهم ندارن منتشر کردن آلبوم با این نوع اشعار بزرگ ترین اشتباه بود.

توی دوره ای که آثار بی محتوا باب شده و اکثرا هم طرفدار این نوع کارها هستن، انتشار همچین آلبومی که کیفیت اون هم توی متن هم توی تنظیم، آهنگسازی و مهارت های خوندن در بالاترین حده،میتونه بازار موسیقی رو دچار تحول مثبتی کنه
به عقیده من بهترین آلبوم ایران رو میشه ابراهیم نامید...

کاور عوامل آلبوم ۶ تراک. ر نوشتن اما توش هشتاس
تنظیم اون دوتا چیه؟

افتضاح به معنای واقعی.
برای همه کسانی که الکی و از روی تعصب قضاوت میکنن متاسفم. متن شعرها ناقص و بی مفهوم و بی ربط هستش. امیر ارجینی خوب بود نه حسین صفا. سراشیبی تندی برای چاوشی میبینم.
من خودم طرفدار چاوشی بودم، انقدر تکراری خوند و با دستگاه خود که ازش برگشتم.
خدایی چاپ کن نظرم رو موزیک ما عزیر.

کساییکه متوجه نمیشن چی خونده یا بدون فکر تو موزیک و لحن و تنظیم سریع رد میکنن چون عادت کردن به شعرها و لحن های تکراری مثل یک ویروس تزریق شده تو مسیقی ایران یه مشت شعر مسخره و ساده که از امثال ماکان بند و ایوان بند و دربند و ... برمیاد فقط اینا اصلا نمیتونن درباره اصالت موسیقی ایران نظر بدن اینا یه مشت کپی هستن که بهشون خواننده مجالس میخوره تا خواننده موسیقی ایران
البوم ابراهیم شاید ریتم شعر ساده نباشه ولی ادم رو به عمیق فکر کردن میبره موسیقی لصلی و واقعی یعنی این ، یعنی اینکه تو رو وادار کنه به عمیق فکر کردن ، خسته شدیم از بس با اهنگای چرند قر دادیم و اخرش یه مشت شعر مسخره که بعد از ۵ ماه حاضر به گوش دادنشم نیسیم
موسیقی یعنی این البوم یعنی مثل البوم قبلی امیر بی گزند یعنی مثل من خود ان سیزدهم که ۵۰ سالم بگذره بازم انقضا نخواهد داشت موسیقی یعنی سنتوری یعنی کجایی موسیقی یعنی خود چاووشی و شجریان

بد نبود ولی کلا چاوشی داره تو راه خواننده فرانسوی راک برل پا میذاره

آلبوم خوبیه ولی به نظر من سطحش از "امیر بی گزند" پایین تره.
"امیر بی گزند" بی شک بهترین آلبوم چاووشی و یکی از بهترین آلبوم های 40 سال اخیر ایرانه. البته تعجبی هم نداره وقتی ترانه سراهای یک آلبوم سعدی و مولانا باشند و بهترین اشعار چند شاعر معاصر هم بهشون اضافه شوند.
به نظرم شعرهایی که از حسین صفا در "امیر بی گزند" کار شده اند از شعرهاش در "ابراهیم" بهترند.
به نظرم می شد از اشعار شیخ اجل، قلّه ی غزل عاشقانه ی ایران و جهان هم در آلبوم ابراهیم که فضایی رمانتیک داره استفاده کرد و فضایی عاشقانه (و نه رمانتیک) به وجود آورد.

برخی دوستان درک درستی از یک آلبوم موسیقی ندارن و از نظرشون حتی توی یک آلبوم که محتوای اجتماعی-اعتراضی داره و از دغدغه های روزِ جامعه صحبت میکنه، باید مثلاً یک یا چند آهنگِ شش و هشت هم وجود داشته باشه! این هم البته از فقر مطالعه و سوادِ موسیقاییِ کمِ این دوستان ناشی میشه. همینطور این فقر مطالعه و ضعفِ ادبیات، موجب شده تا این افراد نتونن با ترکیب های بی نظیرِ اشعارِ حسین صفا ارتباط برقرار کنن و شاعرانگیِ این نابغه ی شعرِ معاصر رو درک کنن. که البته این فقر فرهنگی، ناشی از یک سناریوی قدرتمندی هست که از مدتها قبل برای جامعه درنظر گرفته شده (از مدارس شروع شده) و این هم ثمراتش هست که امروز میبینیم.
بعضی از دوستان هم که مشخصاً بعد از انتشار تک آهنگ "خوزستان" (و در پی اون "مسلخ") منافعشون رو در خظر دیدن و علیه محسن جان چاوشی تیغ کشیدن و با هر ترفندی که در آستین دارن (و البته خیلی از این افراد هم رسانه در اختیار دارن)، سعی در تخریب وجهه و جایگاه محسن چاوشی در جامعه دارند، که البته سناریوی سوخته ای هست. چرا که محسن چاوشی در قلب تک تک ملت ایران جای داره و به نوعی، عضوی از خانواده ی همه ی ایرانی هاست.
بی شک از هر لحاظ که به آلبوم "ابراهیم" نگاه کنیم، جز زیبایی، هوش، ظرافت و دغدغه مندی چیزی در اون پیدا نمیکنیم و متوجه عمق نگاه دست اندرکاران این آلبوم و در رأسشون محسن جان چاوشی میشیم، که همواره نشون داده صدای مردم هست و روح بسیار بزرگی داره. قطعاً این آلبوم نشون دهنده ی جهانبینی محسن چاوشی هست و سالهای سال در تاریخ هنر این مملکت خواهد درخشید.
نفست گرم، رفیقِ خوبِ روزها، محسن چاوشی عزیز.

سوال من از دوستان عزیزی که اشعار و موسیقی این البومو نقد میکنن و از نظر خودشون کلا این البومو ضعیف میدونن اینه که ایا سواد شما در شعر و موسیقی درحد حسین صفا و محسن چاووشی هست که دارین از کارشون ایراد میگیرین؟

برخي دوستان درک درستي از يک آلبوم موسيقي ندارن و از نظرشون حتي توي يک آلبوم که محتواي اجتماعي-اعتراضي داره و از دغدغه هاي روزِ جامعه صحبت ميکنه، بايد مثلاً يک يا چند آهنگِ شش و هشت هم وجود داشته باشه! اين هم البته از فقر مطالعه و سوادِ موسيقاييِ کمِ اين دوستان ناشي ميشه. همينطور اين فقر مطالعه و ضعفِ ادبيات، موجب شده تا اين افراد نتونن با ترکيب هاي بي نظيرِ اشعارِ حسين صفا ارتباط برقرار کنن و شاعرانگيِ اين نابغه ي شعرِ معاصر رو درک کنن. که البته اين فقر فرهنگي، ناشي از يک سناريوي قدرتمندي هست که از مدتها قبل براي جامعه درنظر گرفته شده (از مدارس شروع شده) و اين هم ثمراتش هست که امروز ميبينيم.
بعضي از دوستان هم که مشخصاً بعد از انتشار تک آهنگ "خوزستان" (و در پي اون "مسلخ") منافعشون رو در خطر ديدن و عليه محسن جان چاوشي تيغ کشيدن و با هر ترفندي که در آستين دارن (و البته خيلي از اين افراد هم رسانه در اختيار دارن)، سعي در تخريب وجهه و جايگاه محسن چاوشي در جامعه دارند، که البته سناريوي سوخته اي هست. چرا که محسن چاوشي در قلب تک تک ملت ايران جاي داره و به نوعي، عضوي از خانواده ي همه ي ايراني هاست.
بي شک از هر لحاظ که به آلبوم "ابراهيم" نگاه کنيم، جز زيبايي، هوش، ظرافت و دغدغه مندي چيزي در اون پيدا نميکنيم و متوجه عمق نگاه دست اندرکاران اين آلبوم و در رأسشون محسن جان چاوشي ميشيم، که همواره نشون داده صداي مردم هست و روح بسيار بزرگي داره. قطعاً اين آلبوم نشون دهنده ي جهانبيني محسن چاوشي هست و سالهاي سال در تاريخ هنر اين مملکت خواهد درخشيد.
نفست گرم، رفيقِ خوبِ روزها، محسن چاوشي عزيز.

برخي دوستان درک درستي از يک آلبوم موسيقي ندارن و از نظرشون حتي توي يک آلبوم که محتواي اجتماعي-اعتراضي داره و از دغدغه هاي روزِ جامعه صحبت ميکنه، بايد مثلاً يک يا چند آهنگِ شش و هشت هم وجود داشته باشه! اين هم البته از فقر مطالعه و سوادِ موسيقاييِ کمِ اين دوستان ناشي ميشه. همينطور اين فقر مطالعه و ضعفِ ادبيات، موجب شده تا اين افراد نتونن با ترکيب هاي بي نظيرِ اشعارِ حسين صفا ارتباط برقرار کنن و شاعرانگيِ اين نابغه ي شعرِ معاصر رو درک کنن. که البته اين فقر فرهنگي، ناشي از يک سناريوي قدرتمندي هست که از مدتها قبل براي جامعه درنظر گرفته شده (از مدارس شروع شده) و اين هم ثمراتش هست که امروز ميبينيم.
بعضي از دوستان هم که مشخصاً بعد از انتشار تک آهنگ "خوزستان" (و در پي اون "مسلخ") منافعشون رو در خطر ديدن و عليه محسن جان چاوشي تيغ کشيدن و با هر ترفندي که در آستين دارن (و البته خيلي از اين افراد هم رسانه در اختيار دارن)، سعي در تخريب وجهه و جايگاه محسن چاوشي در جامعه دارند، که البته سناريوي سوخته اي هست. چرا که محسن چاوشي در قلب تک تک ملت ايران جاي داره و به نوعي، عضوي از خانواده ي همه ي ايراني هاست.
بي شک از هر لحاظ که به آلبوم "ابراهيم" نگاه کنيم، جز زيبايي، هوش، ظرافت و دغدغه مندي چيزي در اون پيدا نميکنيم و متوجه عمق نگاه دست اندرکاران اين آلبوم و در رأسشون محسن جان چاوشي ميشيم، که همواره نشون داده صداي مردم هست و روح بسيار بزرگي داره. قطعاً اين آلبوم نشون دهنده ي جهانبيني محسن چاوشي هست و سالهاي سال در تاريخ هنر اين مملکت خواهد درخشيد.
نفست گرم، رفيقِ خوبِ روزها، محسن چاوشي عزيز.

طاها افشین- بیان پیچیده و پیچیدگی بیان دو مقوله‌ی کاملاً مجزا از یکدیگر است و هر بیان پیچیده‌ای الزاماً حامل یک مفهوم پیچیده نخواهد بود. گاهی می‌‌شود مفاهیم پیچیده را با کلامی ساده بیان نمود و گاه می‌توان یک مفهوم پیچیده را به همان پیچیدگی ذاتی‌اش بیان نمود؛ اما بیان پیچیده حکایت دیگری دارد و گاه پیش می‌آید که متن یا شعری را می‌خوانیم که پیچیده است و پر از تشبیه و تمثیل اما دریغ از هیچ مفهومی که بتوان استخراج نمود. این مقدمه را تلاش کردم ساده بیان کنم چون خود مسئله‌ی پیچیده‌ایست و ساده بیان کردنش سخت؛ اما مثال قابل‌لمس آن را می‌توان در آلبوم تازه محسن چاووشی یافت. «ابراهیم» با سروصدا و تهدید و حاشیه، منتشر شد؛ با دو قطعه که در نسخه دیجیتالش به فروش می‌رسید و بعد از مدتی نرسید و در نسخه فیزیکی هم که از ابتدا حذف شده بود. بالاخره مشخص نشد که سرنوشت این دو قطعه چگونه است و تهدیدهای محسن چاووشی چه اثری بر انتشار اثرش داشته است.
آلبوم «ابراهیم» با بهره از فضا‌سازی الکتریک و خوانش اشعاری به‌ظاهر پیچیده آغاز می‌شود. قطعه «ابراهیم» آغازکننده است و شعر، سرشار از تشبیه و تمثیل است و قرار نیست به مفهومی برسد؛ که از این نظر بی‌شباهت به کارهای سیاوش قمیشی در آلبوم‌های دهه‌ی هفتاد و اوایل هشتاد است. “به دستِ آه بسوزانم/ که شعله‌ور شدنم دود است/ کفن به سرفه بپوشانم/ که نخ به نخ دهنم دود است/ غمت غلیظ‌ترین کام است…” بخشی از ترانه‌ای است که اگرچه صنعت مراعات‌النظیر را به‌کفایت درنوردیده اما درنهایت معلوم نمی‌کند که قرار است چه بگوید و چه می‌خواهد که در ادامه به این بند می‌رسد: “دسیسه‌های تو! می‌بینی؟/گلوی پاک امیرم من/ که در تدارک حمام است” و البته این ایراد تاریخی هم به آن وارد است که چنانچه منظور از “امیر”، امیرکبیر باشد (با توجه به مصرع بعدی و اشاره به حمام) باید برای شاعر روشن کنیم که امیرکبیر در حمام فین با بریده شدن رگ‌های دست‌وپا و خونریزی ناشی از آن به قتل رسید و هیچ‌گاه گلوی ایشان بریده نشده است.اما قطعه‌ی دوم نیز تفاوت موسیقایی با قطعه اول ندارد. یک ملودی یک‌خطی بسیار ساده و خوانش شعر که چیزی مبهم میان دکلمه و آواز است. البته در میانه‌ی این قطعه با یک تک‌نوازی گیتار التکریک روبه‌رو هستیم که اتفاقاً در سطح خوبی قرار دارد و شنونده را برای لحظاتی از فضای دکلمه‌وار این ترانه جدا می‌کند. تنظیم این قطعه نیز تنظیم خوبی است و این نشان می‌دهد که شهرت و میزان مخاطب محسن چاووشی می‌تواند موزیسین‌هایی که به‌مراتب از سطح او بالاترند را با همکاری با این خواننده مجاب کند.
قطعه «همراه خاک‌اره» نیز از همان بیان‌های پیچیده‌ی عاری از مفهوم است و با فضای تکراری و مأیوس‌کننده‌ی چاووشی روبه‌رو هستیم و چیز تازه‌ای در آن نمی‌یابیم. در میان حجم انبوهی معانی بی‌ربط و با ربط به یکدیگر و خوانش دکلمه وار چاووشی که کلام را بر موسیقی ارجح می‌داند و تمام وزن قطعاتش بر کلام استوار بوده و هست.
نکته جالب دیگری که در این آلبوم وجود دارد، نام قطعات آلبوم است که همه‌ی آن‌ها به‌اتفاق، با یک فرمول ساده نام‌گذاری شده‌اند و نام هر قطعه، مصرع اول (با توجه به قالب شعر بهتر است بگوییم جمله‌ی اول) هر ترانه است و با این حساب برخی از قطعات نام‌های طولانی دارند. این پدیده نیز اتفاق تازه‌ای به‌حساب نمی‌آید چراکه پیش‌ازاین نیز چاووشی در انتخاب نام قطعات نشان داده بود که در این بی‌سلیقه است و نمونه‌ی بارز آن قطعه «قراضه چین» است که اتفاقاً از معدود قطعاتی است (ازنظر نگارنده) که چاووشی، خوانش درستی از شعر مولانا دارد اما عجیب است که میان آن‌همه واژه‌ی موجود در شعر مولانا، چاووشی به سراغ این کلمه رفته و آن را برگزیده است.
«لطفاً به بند اول سبابه‌ات بگو» یکی دیگر از همین کج سلیقه‌گی‌هاست و نامی چنین طولانی برای یک قطعه چندان زیبا و حرفه‌ای به نظر نمی‌آید. البته که در دنیا، قطعات موسیقی با نام‌های طولانی کم نداریم؛ به‌عنوان‌مثال ترانه‌ی «Nothing Elese Matters» از گروه متالیکا، به این دلیل انتخاب شده که این عبارت اصلی‌ترین پیام ترانه است و به‌عنوان ترجیع‌بند مدام تکرار می‌شود اما «لطفاً به بند اول سبابه‌ات بگو» بیشتر یک بدسلیقگی است تا انتخاب هوشمندانه؛ اما خود قطعه نیز چیزی بیش از انتخاب نامش ندارد. خوانش به‌شدت احساسی-تصنعی خواننده بیش از هر چیز توی ذوق می‌زند. همچنان با یک دکلمه روبه‌رو هستیم تا یک قطعه‌ی موسیقی که البته صدایی داریوش‌گونه این دکلمه را دکلمه‌تر می‌کند و در طول آلبوم نیز حضور این صدا تکرار می‌شود.
«ای ماه مهر» یکی از قطعات خوش تنظیم این آلبوم است گرچه تنظیم قطعات دیگر بد نیست اما با ملودی خاصی روبه‌رو نیستیم، چه در این قطعه و چه در قطعات دیگر؛ و سؤال این است که انتخاب عنوان آهنگساز برای محسن چاووشی از چه روی بوده است. شعر این قطعه نیز یک “بیان پیچیده” به‌حساب نمی‌آید و از عیار دکلمه‌ای خواننده نیز کاسته شده است و شاید شاخص‌ترین قطعه‌ی این آلبوم به‌حساب بیاید و به یک موسیقی نزدیک‌تر است تا فضا‌سازهای الکترونیک و بالاخره استفاده از سازهای آکوستیک که گویی محسن چاووشی خیلی آن‌ها را جدی نمی‌گیرد.
«جهان فاسد مردم را» نیز با یک عنوان بی‌معنی، بازهم تفاوتی با قطعات دیگر (جز قطعه‌ی پیش از خودش) ندارد و دف و همخوان و باقی صدا‌ها کمکی به آن نمی‌کند.
فارغ از تمام مسائل آنچه تا به امروز محسن چاووشی در زمره‌ی پرطرف‌دارها نگاه داشته، سطح سلیقه عموم است. سلیقه‌ای که دنبال صدای خوش نیست و می‌خواهد همراه خواننده، قطعه را بخواند و خواندن قطعات محسن چاووشی با همان کیفیتی که خودش می‌خواند، تقریباً برای تمام کسانی که قدرت تکلم داشته باشند، ممکن است. خواننده‌ای که صدای جذابی ندارد و بیش از آن‌که بخواند، دکلمه می‌کند و با بهره از اشعاری که برخی از آن‌ها “بیان پیچیده” به‌حساب می‌آید تا “پیچیدگی بیان” و البته به مدد حواشی‌ مفصل می‌تواند به صدر فروش راه‌ یابد.

منبع: بلاگ نماوا

هر کس که مرا طلب کند مرا می یابد و هر کس که مرا یافت مرا می شناسد وکسی که مرا شناخت عاشقشم می شود و کسی که عاشقم شود عاشقش میشوم و کسی که عاشقش شوم او را می کشم(شهیدش می کنم) و کسی که او را بکشم دیه او بر من است و کسی که دیه او بر من است ،خودم خون بهای او می شوم...

آلبوم بعدی به معشوقت زخم زبان نخواهی زد ....
ح.ف

خیلی عالیه آلبوم ابراهیم واقعأ میارزید اینقدر منتظرش بودیم یه آلبوم سطح بالا مث خود آقای چاوشی عزیز

سلام
صفحات مربوط به آلبوم ها بهم ریخته! عکس اصلی آلبوم زیر تبلیغات ستون چپ میره! عکس های کاور هم باز نمیشن!!