بهترین البومی که شنیدم
مرسی چاوشی

مثل همیشه عالی

زود قضاوت نکنید این آلبوم رو
خیلی حرفا واسه گفتن داره

سلام. این دوستانی که هی میگن عالی بود میشه یکیشون زحمت بکشه یه مقدار راجع به اشعار هر آهنگ توضیح بده ؟؟

وحشتناکه !!!
این حجم از تاثیرگذاری این ترک ها
اولین بار واقعا پس زد البوم منو
هنر چاوشیه که با انتخاب شعرای عمیق
ذهنتو درگیر کنه
دوباره و دوباره گوش بدی
تا معتادش بشی
و نظرت 180 درجه در مورد البوم برگرده

به معنای واقعی کلمه قوی ترین و تاثیرگذارترین البوم موسیقی پاپ تاریخ ایران با اختلاف ابراهیم بود

مثل قرمه سبزیه هر بار گوش بدی بیشتر جا میوفته بنظرم اهنگ ببر به نام خداوندت و مسافت باران و خاک اره عالین

فوق العاده عالی با اشعاری پر معنا
نگاهم به سر انجام است....

نظرات بعضی ها خیلی جالبه. هر آلبومی از چاووشی میاد فقط همینا رو میگن. عالی و تاثیر گذار بود ، این آلبوم تازه 200 سال دیگه میفهمن چی بود ، هر آهنگ یه میلیون بار گوش بدید تازه میفهمید چی خونده. آدم احساس میکنه خودشون هم دارند زوری گوش میدن. بزرگ ترین اشتباه چاووشی این بود که الان نباید این آلبوم رو منتشر میکرد . تو این اوضاع که مردم حوصله خودشون روهم ندارن منتشر کردن آلبوم با این نوع اشعار بزرگ ترین اشتباه بود.

توی دوره ای که آثار بی محتوا باب شده و اکثرا هم طرفدار این نوع کارها هستن، انتشار همچین آلبومی که کیفیت اون هم توی متن هم توی تنظیم، آهنگسازی و مهارت های خوندن در بالاترین حده،میتونه بازار موسیقی رو دچار تحول مثبتی کنه
به عقیده من بهترین آلبوم ایران رو میشه ابراهیم نامید...

کاور عوامل آلبوم ۶ تراک. ر نوشتن اما توش هشتاس
تنظیم اون دوتا چیه؟

افتضاح به معنای واقعی.
برای همه کسانی که الکی و از روی تعصب قضاوت میکنن متاسفم. متن شعرها ناقص و بی مفهوم و بی ربط هستش. امیر ارجینی خوب بود نه حسین صفا. سراشیبی تندی برای چاوشی میبینم.
من خودم طرفدار چاوشی بودم، انقدر تکراری خوند و با دستگاه خود که ازش برگشتم.
خدایی چاپ کن نظرم رو موزیک ما عزیر.

کساییکه متوجه نمیشن چی خونده یا بدون فکر تو موزیک و لحن و تنظیم سریع رد میکنن چون عادت کردن به شعرها و لحن های تکراری مثل یک ویروس تزریق شده تو مسیقی ایران یه مشت شعر مسخره و ساده که از امثال ماکان بند و ایوان بند و دربند و ... برمیاد فقط اینا اصلا نمیتونن درباره اصالت موسیقی ایران نظر بدن اینا یه مشت کپی هستن که بهشون خواننده مجالس میخوره تا خواننده موسیقی ایران
البوم ابراهیم شاید ریتم شعر ساده نباشه ولی ادم رو به عمیق فکر کردن میبره موسیقی لصلی و واقعی یعنی این ، یعنی اینکه تو رو وادار کنه به عمیق فکر کردن ، خسته شدیم از بس با اهنگای چرند قر دادیم و اخرش یه مشت شعر مسخره که بعد از ۵ ماه حاضر به گوش دادنشم نیسیم
موسیقی یعنی این البوم یعنی مثل البوم قبلی امیر بی گزند یعنی مثل من خود ان سیزدهم که ۵۰ سالم بگذره بازم انقضا نخواهد داشت موسیقی یعنی سنتوری یعنی کجایی موسیقی یعنی خود چاووشی و شجریان

بد نبود ولی کلا چاوشی داره تو راه خواننده فرانسوی راک برل پا میذاره

آلبوم خوبیه ولی به نظر من سطحش از "امیر بی گزند" پایین تره.
"امیر بی گزند" بی شک بهترین آلبوم چاووشی و یکی از بهترین آلبوم های 40 سال اخیر ایرانه. البته تعجبی هم نداره وقتی ترانه سراهای یک آلبوم سعدی و مولانا باشند و بهترین اشعار چند شاعر معاصر هم بهشون اضافه شوند.
به نظرم شعرهایی که از حسین صفا در "امیر بی گزند" کار شده اند از شعرهاش در "ابراهیم" بهترند.
به نظرم می شد از اشعار شیخ اجل، قلّه ی غزل عاشقانه ی ایران و جهان هم در آلبوم ابراهیم که فضایی رمانتیک داره استفاده کرد و فضایی عاشقانه (و نه رمانتیک) به وجود آورد.

برخی دوستان درک درستی از یک آلبوم موسیقی ندارن و از نظرشون حتی توی یک آلبوم که محتوای اجتماعی-اعتراضی داره و از دغدغه های روزِ جامعه صحبت میکنه، باید مثلاً یک یا چند آهنگِ شش و هشت هم وجود داشته باشه! این هم البته از فقر مطالعه و سوادِ موسیقاییِ کمِ این دوستان ناشی میشه. همینطور این فقر مطالعه و ضعفِ ادبیات، موجب شده تا این افراد نتونن با ترکیب های بی نظیرِ اشعارِ حسین صفا ارتباط برقرار کنن و شاعرانگیِ این نابغه ی شعرِ معاصر رو درک کنن. که البته این فقر فرهنگی، ناشی از یک سناریوی قدرتمندی هست که از مدتها قبل برای جامعه درنظر گرفته شده (از مدارس شروع شده) و این هم ثمراتش هست که امروز میبینیم.
بعضی از دوستان هم که مشخصاً بعد از انتشار تک آهنگ "خوزستان" (و در پی اون "مسلخ") منافعشون رو در خظر دیدن و علیه محسن جان چاوشی تیغ کشیدن و با هر ترفندی که در آستین دارن (و البته خیلی از این افراد هم رسانه در اختیار دارن)، سعی در تخریب وجهه و جایگاه محسن چاوشی در جامعه دارند، که البته سناریوی سوخته ای هست. چرا که محسن چاوشی در قلب تک تک ملت ایران جای داره و به نوعی، عضوی از خانواده ی همه ی ایرانی هاست.
بی شک از هر لحاظ که به آلبوم "ابراهیم" نگاه کنیم، جز زیبایی، هوش، ظرافت و دغدغه مندی چیزی در اون پیدا نمیکنیم و متوجه عمق نگاه دست اندرکاران این آلبوم و در رأسشون محسن جان چاوشی میشیم، که همواره نشون داده صدای مردم هست و روح بسیار بزرگی داره. قطعاً این آلبوم نشون دهنده ی جهانبینی محسن چاوشی هست و سالهای سال در تاریخ هنر این مملکت خواهد درخشید.
نفست گرم، رفیقِ خوبِ روزها، محسن چاوشی عزیز.

سوال من از دوستان عزیزی که اشعار و موسیقی این البومو نقد میکنن و از نظر خودشون کلا این البومو ضعیف میدونن اینه که ایا سواد شما در شعر و موسیقی درحد حسین صفا و محسن چاووشی هست که دارین از کارشون ایراد میگیرین؟

برخي دوستان درک درستي از يک آلبوم موسيقي ندارن و از نظرشون حتي توي يک آلبوم که محتواي اجتماعي-اعتراضي داره و از دغدغه هاي روزِ جامعه صحبت ميکنه، بايد مثلاً يک يا چند آهنگِ شش و هشت هم وجود داشته باشه! اين هم البته از فقر مطالعه و سوادِ موسيقاييِ کمِ اين دوستان ناشي ميشه. همينطور اين فقر مطالعه و ضعفِ ادبيات، موجب شده تا اين افراد نتونن با ترکيب هاي بي نظيرِ اشعارِ حسين صفا ارتباط برقرار کنن و شاعرانگيِ اين نابغه ي شعرِ معاصر رو درک کنن. که البته اين فقر فرهنگي، ناشي از يک سناريوي قدرتمندي هست که از مدتها قبل براي جامعه درنظر گرفته شده (از مدارس شروع شده) و اين هم ثمراتش هست که امروز ميبينيم.
بعضي از دوستان هم که مشخصاً بعد از انتشار تک آهنگ "خوزستان" (و در پي اون "مسلخ") منافعشون رو در خطر ديدن و عليه محسن جان چاوشي تيغ کشيدن و با هر ترفندي که در آستين دارن (و البته خيلي از اين افراد هم رسانه در اختيار دارن)، سعي در تخريب وجهه و جايگاه محسن چاوشي در جامعه دارند، که البته سناريوي سوخته اي هست. چرا که محسن چاوشي در قلب تک تک ملت ايران جاي داره و به نوعي، عضوي از خانواده ي همه ي ايراني هاست.
بي شک از هر لحاظ که به آلبوم "ابراهيم" نگاه کنيم، جز زيبايي، هوش، ظرافت و دغدغه مندي چيزي در اون پيدا نميکنيم و متوجه عمق نگاه دست اندرکاران اين آلبوم و در رأسشون محسن جان چاوشي ميشيم، که همواره نشون داده صداي مردم هست و روح بسيار بزرگي داره. قطعاً اين آلبوم نشون دهنده ي جهانبيني محسن چاوشي هست و سالهاي سال در تاريخ هنر اين مملکت خواهد درخشيد.
نفست گرم، رفيقِ خوبِ روزها، محسن چاوشي عزيز.

برخي دوستان درک درستي از يک آلبوم موسيقي ندارن و از نظرشون حتي توي يک آلبوم که محتواي اجتماعي-اعتراضي داره و از دغدغه هاي روزِ جامعه صحبت ميکنه، بايد مثلاً يک يا چند آهنگِ شش و هشت هم وجود داشته باشه! اين هم البته از فقر مطالعه و سوادِ موسيقاييِ کمِ اين دوستان ناشي ميشه. همينطور اين فقر مطالعه و ضعفِ ادبيات، موجب شده تا اين افراد نتونن با ترکيب هاي بي نظيرِ اشعارِ حسين صفا ارتباط برقرار کنن و شاعرانگيِ اين نابغه ي شعرِ معاصر رو درک کنن. که البته اين فقر فرهنگي، ناشي از يک سناريوي قدرتمندي هست که از مدتها قبل براي جامعه درنظر گرفته شده (از مدارس شروع شده) و اين هم ثمراتش هست که امروز ميبينيم.
بعضي از دوستان هم که مشخصاً بعد از انتشار تک آهنگ "خوزستان" (و در پي اون "مسلخ") منافعشون رو در خطر ديدن و عليه محسن جان چاوشي تيغ کشيدن و با هر ترفندي که در آستين دارن (و البته خيلي از اين افراد هم رسانه در اختيار دارن)، سعي در تخريب وجهه و جايگاه محسن چاوشي در جامعه دارند، که البته سناريوي سوخته اي هست. چرا که محسن چاوشي در قلب تک تک ملت ايران جاي داره و به نوعي، عضوي از خانواده ي همه ي ايراني هاست.
بي شک از هر لحاظ که به آلبوم "ابراهيم" نگاه کنيم، جز زيبايي، هوش، ظرافت و دغدغه مندي چيزي در اون پيدا نميکنيم و متوجه عمق نگاه دست اندرکاران اين آلبوم و در رأسشون محسن جان چاوشي ميشيم، که همواره نشون داده صداي مردم هست و روح بسيار بزرگي داره. قطعاً اين آلبوم نشون دهنده ي جهانبيني محسن چاوشي هست و سالهاي سال در تاريخ هنر اين مملکت خواهد درخشيد.
نفست گرم، رفيقِ خوبِ روزها، محسن چاوشي عزيز.