موسیقی ما - تالار رودکی امشب یکی از متفاوت ترین کنسرت های سی و دومین جشنواره موسیقی فجر را به چشم دید.
سه شنبه شب آنسامبل پرکاشن تهران با حضور هشت نوازنده، کاری کردند شبیه شعبده. هر بار که اعضای گروه به روی سن بازمی گشتند شعبده بازی را می مانستند که هر دفعه از صندوق خود به هنر شعبده گری شگفتی تازه ای خلق می کند ؛ و شعبده این هنرمندان جوان نغمه ها و آواهایی بود که از طریق سازهای کوبه ای و یا کوبیدن بر چوب و یا حتی با کف زدن می آفریندند.
علیرضا ارجمند ، ماهان ببری فرد ، آرمین خیردان ، روشنک رفانی ، سینا فتح العلومی ، عرفان فرشی زاده ، سالار محمد اصغری و حسین محمد حسینی هشت هنرمند جوانی بودند که امشب در قالب گروه کوبه ای تهران جلوه هایی از موسیقی معاصر را برای تماشاگران تالار رودکی اجرا کردند.
پیش از آغاز اجرا 'احسان تارخ ' مدیر این گروه گفت: امشب آنسامبل پرکاشن تهران به نمایندگی از جشنواره موسیقی معاصر تهران در جشنواره فجر اجرا دارد. کنسرت امشب اجرایی متفاوت نسبت به دیگر کنسرت های جشنواره موسیقی فجر است که امیدواریم از دیدن آن لذت ببرید.
پس از وی میلاد عمران لو مدیر هنری آنسامبل روی صحنه آمد و توضیح داد: اولین سازی که انسان با آن ارتباط برقرار کرد حنجره و اعضای بدن او بود. بر این اساس آهنگسازان گوناگون در طول تاریخ کوشیده اند با بهره گیری از بدن انسان به آفرینش موسیقی های گوناگون بپردازند.
وی سپس از حاضران خواست تا با ریتم خاص کف زدن های خود در بخش هایی از اجرا نوازندگان را همراهی کنند.

** موسیقی کف زدن
پس از صحبت های عمران لو اعضای گروه نه از پشت صحنه که به سیاق برخی از اهالی تئاتر از داخل تالار با همان ریتم دست زدن یاد شده به روی صحنه آمدند تا با ریتم برآمده از کف زدن نخستین قطعه این کنسرت متفاوت را که اثری است به نام ' موسیقی کف زدن ' از استیورایش اجرا کنند.
این قطعه در واقع چیزی نبود جز تغییر ریتم های مختلفی که هشت عضو این گروه با کف زدن های هماهنگ خود ایجاد می کردند.
پس از این قطعه عمران لو اثر بعدی را نیز معرفی کرد و گفت: استیورایش این قطعه را با تکه های چوب ساخته که به نوعی این اثر مینی مال هم برگرفته از طبیعت است.
در این قطعه پنج نفر از اعضای گروه با حفظ ریتم های گوناگون کار بسیار دشواری را با تمرکز فراوان انجام دادند. از کنار هم نشستن این ضربه هایی که با ضرب آهنگ های مختلف بر چوب ها نواخته می شد نوای ریتمیک دلنشینی بر می خواست که تشویق گرم حاضران را در پی داشت.
در ادامه نیز دو قطعه با استفاده از سازهای کوبه ای اجرا شد تا نوبت برسد به قطعه بعدی این کنسرت که اثری بود از آلفرد گاریه ویچ اشنیتکه روس :
کوارتت یا چهارنوازی برای چهار نوازنده سازهای کوبه ای.

** از سوت زدن تا ترکاندن بادکنک برای ایجاد آوا!
پس از این قطعه میلاد عمران لو نیز بر روی صحنه رفت تا رهبری گروه پنج نفره نوازندگان را بر عهده گیرد.
در این قطعه عجیب اعضای گروه طبق آهنگ نوشته شده همه کار انجام دادند تا صدای مورد نظر را ایجاد کنند ؛ از سوت زدن گرفته تا سمباده کشیدن و دست آخر باد کردن و ترکاندن بادکنک !
همه این آواها در کنار نوای برخاسته از سازهای کوبه ای قطعه دلنشین و معصومانه ای را پدید آورد؛ اثری به لطافت ' باران ' .
از اینجا به بعد قطعه هایی که اجرا شد آثاری بود از نوازندگانی که خود روی صحنه هنرنمایی می کردند.
یکی از این قطعه ها اثری بود از ساخته های میلاد عمران لو ، وی در باره این قطعه گفت: من در این آهنگ مدی تازه ابداع کرده ام شبیه چهارگاه که البته چهارگاه نیست بلکه بسیار شبیه چهارگاه است. نام این قطعه را گذشته ام اتودی برای پیانو و سازهای کوبه ای.
پس از اجرای قطعه عمران لو نوبت به اجرای آخرین قطعه این کنسرت رسید. آهنگساز این اثر آرمین خیردان بود که در باره قطعه خود گفت: این اثر بر اساس یک باور کهن یونانی ساخته شده که وقتی کسی می مرد سکه هایی را روی چشمش می گذاشتند تا از رود اسمیت بگذرد و در ادامه نیز طبق این باور کهن باید مراحلی را طی می کرد. من این اثر را بر اساس این مراحل ساخته ام.
با اجرای این اثر کنسرت متفاوت و جذاب آنسامبل پرکاشن تهران در میان تشویق پرشور و اشتیاق تماشاگران محدود تالار کوچک رودکی به پایان رسید.
در میان همین تشویق ها بود که میلاد عمران لو که سرپرستی گروه آوازی تهران را نیز بر عهده دارد روی سن رفت و خطاب به حاضران گفت: امیدوارم امشب توانسته باشیم بخشی از توانایی های سازهای کوبه ای را برای شما اجرا کنیم و نیز امیدوارم با حمایت شما بتوانیم به راهمان ادامه دهیم.

** در حاشیه :
همزمان با این اجرا کنسرت گروه موسیقی اسپانیایی نیز در تالار وحدت در حال برگزاری بود ؛ از میان مسوولان جشنواره این تنها فرزاد طالبی مدیرکل دفتر موسیقی بود که دیدن کنسرت آنسامبل پرکاشن تهران را بر تماشای کنسرت گروه اسپانیایی ترجیح داده بود.