«ولادیمیر سرینکو» و «مهرداد تیموری» رهبری کنسرت علیرضا مشایخی را بر عهده دارند.
آلبوم «گرَند کنسرتو» اثر علیرضا مشایخی منتشر شد
موسیقی ما - آلبوم «گرَند کنسرتو» شامل آثاری از «علیرضا مشایخی» که توسط «ولادیمیر سرینکو» و «مهرداد تیموری» رهبری شده و «صنم قراچهداغی» نوازندگی ویولونسل آن را برعهده داشته است، منتشر شد.
در هر دوره از آثار مشایخی «صدا» بهشیوهی متفاوتی سازماندهی شده است. در دورهی اخیرِ فعالیَّت آهنگسازی او، «صدا» دیگر اُبژهای فیزیکی نیست، بلکه حاملی از تاریخ، ترادیسیون و فرهنگهای متفاوت است. وی نسبت میان فرهنگهای متفاوت را ازنقطهنظر «پیوستگی» صورتبندی میکند و قائل به «گسست» میان آنها نیست.
از اینرو در دورهی اخیر، «صدا» در تمام ابعاد «تُنال»، «مُدال»، «آتمسفر» و «نویز»، در یک «پیوستگی» سازماندهی میشود. همراهی و دیالُگ «نویز» و «ملُدی» ملهَم از موسیقی ایرانی از یکسو، و ساختارهای آتماتیکـآتمسفریک بهعنوان رابط میان فرهنگهای موسیقایی متفاوت از نکات قابل توجه در این اثر است. نقطهی آغاز دورهی چهارم آهنگسازی مشایخی، سمفُنیِ شمارهی 9 اپوس 201 و آثار پس از آن است.
همچنین کنسرتو برای ویلُنسِل، ارکستر زهی، ارکستر ریکُردِر و کوبهای شمارهی 4، اپوس 233 نیز که در این مجموغه آمده است، امکاناتِ خود را دارد. امکانات صوتی جدید، از مسائلیست که مشایخی در جهت صورتبندیِ «جهان صوتیِ» خود همواره به آن توجه داشته است. در این اثر بهواسطهی «کیفیت صوتی»ِ ارکستر ریکُردِر در همراهی با سازهای زهی و کوبهای «بافت صوتی» ویژهای معرفی شده، که در Meta-X شمارهی 5 اپوس 198 نیز به آن توجه شده است. این اثر در سه موومان، و مبتنی بر تلَّقی خاص آهنگساز از فُرم سُنات تصنیف شده است. در این تبیین نوین، «آتمسفر»، جایگزین «تِم» و روابط تماتیک شده است. این اثر با همکاری «ارکستر مجلسی شرق»، «ارکستر ریکُردِر پارس» و «گروه کوبهای موسیقی نو» اجرا شده است.
این اثر توسط انتشارات ماهور به بازار عرضه شده است.
در هر دوره از آثار مشایخی «صدا» بهشیوهی متفاوتی سازماندهی شده است. در دورهی اخیرِ فعالیَّت آهنگسازی او، «صدا» دیگر اُبژهای فیزیکی نیست، بلکه حاملی از تاریخ، ترادیسیون و فرهنگهای متفاوت است. وی نسبت میان فرهنگهای متفاوت را ازنقطهنظر «پیوستگی» صورتبندی میکند و قائل به «گسست» میان آنها نیست.
از اینرو در دورهی اخیر، «صدا» در تمام ابعاد «تُنال»، «مُدال»، «آتمسفر» و «نویز»، در یک «پیوستگی» سازماندهی میشود. همراهی و دیالُگ «نویز» و «ملُدی» ملهَم از موسیقی ایرانی از یکسو، و ساختارهای آتماتیکـآتمسفریک بهعنوان رابط میان فرهنگهای موسیقایی متفاوت از نکات قابل توجه در این اثر است. نقطهی آغاز دورهی چهارم آهنگسازی مشایخی، سمفُنیِ شمارهی 9 اپوس 201 و آثار پس از آن است.
همچنین کنسرتو برای ویلُنسِل، ارکستر زهی، ارکستر ریکُردِر و کوبهای شمارهی 4، اپوس 233 نیز که در این مجموغه آمده است، امکاناتِ خود را دارد. امکانات صوتی جدید، از مسائلیست که مشایخی در جهت صورتبندیِ «جهان صوتیِ» خود همواره به آن توجه داشته است. در این اثر بهواسطهی «کیفیت صوتی»ِ ارکستر ریکُردِر در همراهی با سازهای زهی و کوبهای «بافت صوتی» ویژهای معرفی شده، که در Meta-X شمارهی 5 اپوس 198 نیز به آن توجه شده است. این اثر در سه موومان، و مبتنی بر تلَّقی خاص آهنگساز از فُرم سُنات تصنیف شده است. در این تبیین نوین، «آتمسفر»، جایگزین «تِم» و روابط تماتیک شده است. این اثر با همکاری «ارکستر مجلسی شرق»، «ارکستر ریکُردِر پارس» و «گروه کوبهای موسیقی نو» اجرا شده است.
این اثر توسط انتشارات ماهور به بازار عرضه شده است.
تاریخ انتشار : دوشنبه 29 شهریور 1395 - 15:23
افزودن یک دیدگاه جدید