موسیقی ما: شهرام ناظری شوالیه‌ی آواز ایران از اجرای كنسرت‌هایش در آمریكا سخن گفت و اذعان داشت:بدون حمایت، توانستیم اشعار شاهنامه را مطرح كنیم و آن را به اجرا بگذاریم.

این هنرمند نامدار موسیقی ایرانی شامگاه گذشته ـ 15 آذر ماه در جریان بازدید از موزه موسیقی درباره‌ی كنسرت‌های اخیرش در آمریكا گفت: مشخصه اصلی این اجراها شاهنامه‌ی فردوسی بود كه طبیعتا بخشی است كه كمتر به آن پرداخته شده است و این موضوع ناشی از برخی مشكلات تاریخی‌ماست. مانند منسوخ‌شدن برخی سازها، از بین رفتن ریتم‌های متنوع ایران و بسیاری از لحن‌های آوازی مثل لحن حماسی با دشواری‌هایی كه در اجرای آن همراه است.

او تصریح كرد: در مجموع آثار برجای مانده از صدوچند سال پیش كلا جای فردوسی خالی است و نمی‌بینیم كه خواننده‌های بزرگ و سرشناسی به آن پرداخته باشند. در نتیجه، انجام این نوع كار درباره‌ی فردوسی به فنون دیگری نیاز داشت كه بسیار برای خواننده‌ی سنتی دشوار بود چون نمی‌توانست چگونه به سمت فردوسی برود و با اقیانوس خروشان او برخورد كند.

شهرام ناظری با اشاره به سابقه‌ی طولانی استفاده از اشعار سعدی در موسیقی ایرانی اذعان داشت: غزل او تزیین‌بخش موسیقی ایرانی است و این‌گونه سابقه‌ها باعث می‌شود كه خواننده با آسودگی خاطر آن را اجراكند. ولی ناگهان در مورد فردوسی چون دیگران با آن كار نكرده‌اند و آثاری نداریم كه راهگشا باشند مشكلی به وجود می‌آورد.

وی با تاكید بر اینكه اجرای اشعار فردوسی نیازمند شناخت و اطلاعات است،گفت:خواندن اشعار شاهنامه تنها شامل آن نمی‌شود كه خواننده صدایش عالی و ردیف‌دان خوبی باشد.اجرای اشعار فردوسی نیازمند شناخت در تاریخ ایران‌باستان و اسطوره‌های آن است و باید با بسیاری از مطالب تاریخی به آنچه كه در تاریخ ایران گذشته است، آگاه بود.

شوالیه آواز ایران در ادامه اذعان داشت: با داشتن این اطلاعات نیز باز هم سند موسیقیای زنده از اشعار فردوسی دردسترس نیست و كار باز دچار مشكل می‌شود بنابراین اجرای چنین كنسرتی نیاز به كسی دارد كه جسارت حركت دراین اقیانوس را داشته باشد و قدم اول را در آن بردارد.

شهرام ناظری یادآور شد: دو سال پیش برای اولین‌بار قدم اول را برای كنسرتی كه در پاریس داشتیم برداشتیم و امسال نیز در كنسرتی در آمریكا در سالن «كارنگی‌هال» كه مهم‌ترین سالن نیویورك به‌شمار می‌رود این كنسرت را با نام «صلح» اجرا كردیم. دراین اجرا دو بخش مخصوص مولانا و شاهنامه‌ی فردوسی داشتیم كه در مجموع این دو برنامه را به‌نام «صلح» ارائه كردیم.

وی متذكر شد: ورود و اجرای برنامه در این سالن دشوار است و پیش از این، هنرمندانی مثل «راوی شانكار» كه حمایت‌های بسیاری پشت سر آنها بوده است در این سالن اجرا داشته‌اند و ما توانستیم بدون حمایت، اشعار شاهنامه را مطرح كنیم و در این سالن آن را به اجرا بگذاریم.

شهرام ناظری شوالیه آواز ایران كه در شامگاه گذشته در بازدید از موزه‌ی موسیقی سخن می‌گفت، تصریح كرد: موزه‌ی موسیقی، موزه مهمی است چون به هرحال هنر هر كشور، مظهر فرهنگ آن است و سازهای ایرانی مظهر تاریخ و تمدن بزرگ ما هستند و زنده‌كردن آنها بازكردن دریچه در ابعاد مختلف است تا بتوانیم درباره‌ی این سازها صحبت كنیم.

وی اذعان داشت: موزه موسیقی نیازی بوده است كه باید پیش از این ساخته می‌شد و حالا با حمایت مسوولین این موزه در حال پایه‌ریزی شدن است. از زمانی كه از نزدیك با این موزه آشنا شدم كارهایی در زمینه‌ی سازسازی و شناخت موسیقی در آن انجام شده است كه راهگشا برای موسیقی و فرهنگ و تمدن موسیقی ایران است.

شوالیه آواز ایران گفت:در این موزه ما نیز می‌توانیم بیشتر با اصول سازسازی آشنا شویم و در طرح‌هایی كه برای تحول سازهای ایرانی تا آنجا كه امكان دارد قدم برداریم و سرمنشا شروعی برای سازهای جدید شویم.

ناظری با بیان اینكه موزه موسیقی نیازمند حمایت است، گفت:با حمایت می‌توان دست افرادی كه دست‌اندركار موسیقی هستند بازگذاشت تا بتواند كار كنند، اما متاسفانه در بخش موسیقی و كارهای هنری آن‌طور كه شایسته است حمایت نشده و من فكر می‌كنم ساخت این موزه دریچه‌ی خوبی برای حمایت از موسیقی است.

او توضیح داد: این موزه اگر حمایت‌های لازم را داشته باشد می‌تواند در سطح جهانی به كار خود ادامه دهد و در سطوح مختلف برای ایران می‌تواند كارآمد باشد. البته طبق گفته‌ی آقای علی مراد‌خانی مدیر موزه‌ی موسیقی شهرداری تاكنون حمایت‌های خوبی از موزه‌ی موسیقی كرده است.

شهرام ناظری با اشاره به بخش‌های مختلف موزه موسیقی اذعان داشت:در این موزه بخش‌هایی مثل آرشیو، كارگاه و كتابخانه وجود دارند كه می‌توانند در زمینه‌ی شناخت تاریخ و وضعیت سازهای ایرانی، سازهای كلاسیك و سنتی ایران كمك كنند و این موزه می‌تواند از موزه‌های دیگر كشورهای جهان كمك بگیرد به شرطی كه حمایت‌های خوبی را دراین زمینه داشته باشد تا بتواند با عنوان یك مظهر از تاریخ و تمدن سازهای ایرانی راهگشایی برای آینده و ادامه‌ی حركت و تكنیك سازسازی قدیم عمل كند.

او در پاسخ به سوالی درباره‌ی این‌كه موزه‌ی موسیقی چگونه می‌تواند در ورود خلاقیت و نوآوری به سازهای ایرانی كمك كند گفت: در مورد سازهای ایرانی كار نشده است و به همان صورتی كه در گذشته بوده‌اند باقیمانده‌اند، اما در سال‌های اخیر باهمت ساز‌نده‌گان سازها و برخی از اساتید كارهایی در این زمینه انجام شده است كه اگر توسط یك مركز بزرگ حركت داده شود، این روند با سرعت مناسبی پیش خواهند رفت.

ناظری اذعان داشت: كارهایی مانند اضافه‌كردن سیم بر روی سازها را نمی‌توان با دیدگاهی نوآوری به آنها نگاه كرد بلكه تكنیك نوازندگی است تا نوازنده بتواند از ساز خود بهره‌ی لازم را ببرد و موزه‌ی موسیقی می‌تواند در راهبرد این موضوع و هدایت اساتید فن موثر باشد ودر حركت دادن آنها در این بخش به عنوان نقطه‌ی ثقل جایگاهی شایسته داشته باشد و این مسیر را به جلو حركت دهند.