قلم كاغذ يه عكسه نصفه نيمه
يه عمره حال و روز من همينه

بسازم شعري كه باشي تمامش
عجيبه آخ عجيبه آي عجيبه

صدام پيچيد هواتو تازه تر كرد
يا كه غمگين شدي، ساكت پر از درد

هنوزم اون شب و كوچه بن بست
به يادم مونده و ميمونه و هست

كه رفتي و منم چيزي نپرسيدم
چه داغي بودم و اصلا نفهميدم

همه ديدن كه بعد از رفتن تو
نتونستم و ساعتها نخوابيدم

شب و روزم شده تكرار يك بازي
من از بيهوده بودنهاست كه بيزارم

ميخوام راهي بشم جايي كه بعد از تو
نباشم زنده و اين باشه پايانم

تو هم حرفي بزن هم سهم ديرينه
اگه حسي هنوزم باز به من داري

من آغوشم به روت بازه ولي انگار
تو بي ميلي به من سردي و بيزاري
قلم كاغذ يه...