موسیقی ما - «سیامک عباسی» این روزها فعالیت‌های متفاوتی را در عرصه هنر آغاز کرده است. او که در سال‌های اخیر با خوانندگی به شهرت رسیده قرار است تهیه‌کنندگی تئاتر را هم تجربه کند. اولین تجربه عباسی در این عرصه در قالب پروژه‌ای به نام «خروج ممنوع» به کارگردانی «گیتی قاسمی» رقم می‌خورد و به زودی روی صحنه می‌رود. انتشار خبر تهیه‌کنندگی سیامک عباسی در رسانه‌ها با واکنش‌های گوناگونی همراه شد و به همین بهانه با او دقایقی را گپ زدیم. البته فعالیت تهیه‌کنندگی او صرفاً به تئاتر خلاصه نمی‌شود و در زمینه تهیه‌کنندگی موسیقی هم به زودی حضور پررنگی خواهد داشت و خواننده‌های شرکت خودش را معرفی می‌کند.

• *اول برای ما بگو که چه شد سراغ تهیه‌کنندگی تئاتر رفتی؟

من دانشجوی مقطع دکترای ادبیات فارسی هستم. به همین دلیل همیشه به مطالعه متون ادبی و نمایشنامه‌ها علاقه‌ داشتم و از همین رو طبیعتاً به تئاتر و همچنین سینما هم علاقه داشتم. حتی وقتی بعد از ۷ سال ممنوع‌الکاری اولین کنسرتم را برگزار کردم، به جای تغیر وضعیت زندگی ام یا خرید ماشین بهتر، ترجیح دادم تجهیزات سینمایی مثل دوربین و لنز و تجهیزات نور و صدا تهیه کنم تا بتوانم زودتر به اهدافم دست پیدا کنم. پیش از این هم چند فیلم کوتاه کارگردانی و تهیه کرده بودم تا اینکه موقعیتی پیش آمد که بتوانم در حوزه‌ تئاتر هم تجربه کسب کنم.

• * پس با این حساب قرار نیست حضورت در تئاتر در حد یک تجربه باقی بماند. می‌خواهی فعالیت درسینما و تئاتر را ادامه دهی؟

ما یک شرکت چندمنظوره داریم که در زمینه تهیه، تولید، انتشار موسیقی، برگزاری کنسرت، فیلمسازی و نمایش فعالیت می‌کنیم. این چند فیلم کوتاهی که ساختیم هم تولید همین شرکت است. اما در حوزه تئاتر نمایش «خروج ممنوع» اولین پروژه‌ای است که در دست اجرا داریم.
 

• *همکاری با گیتی قاسمی از کجا شکل گرفت؟

خانم قاسمی یکی از بازیگران توانا و کاربلد تئاتر هستند. من هم از آنجایی که به شدت علاقه‌مند تئاتر هستم، همیشه بازی‌های ایشان را دنبال می‌کردم. ایشان هم آثار موسیقایی من را دوست داشتند و دورادور با هم در ارتباط بودیم. ایشان از علاقه من به تئاتر باخبر بودند و همچنین در جریان بودند که یک شرکت داریم و کار تهیه‌‌کنندگی انجام می‌دهیم. یک روز تماس گرفتند و گفتند که می‌خواهم اولین تجربه کارگردانی خودم را روی صحنه ببرم و من هم استقبال کردم. پس از جلسه‌ای که داشتیم دیدیم این همکاری قابل انجام است.

• *جنبه اقتصادی تئاتر هم برایت مهم بود؟

اگر دنبال بیزنس بودم سراغ تئاتر نمی‌رفتم چون این هنر، توان مالی شگرفی ندارد و نسبت درآمد و هزینه‌هایش به شکلی است که سود چندانی ندارد. در ابتدا می‌خواهم به دوستانم کمک کنم که پروژه مدنظرشان را روی صحنه ببرند. البته که تئاتر همیشه علاقه شخصی من بوده است و خودم هم دوست داشتم که در این حوزه فعالیت داشته باشم. ضمن اینکه دلم می‌خواهد مخاطبانی که در موسیقی دارم را به فضای تئاتر نیز دعوت و می‌خواهم در حد توان خودم تئاتر را به آن‌ها معرفی کنم. البته که طی سال‌های اخیر شرایط تئاتر بهتر شده است ولی نه آنقدر که کنسرت‌ها و سینماها مورد استقبال قرار می‌گیرند.
 

• *با وجود اشاره به این نکات اما در حال حاضر تئاترهای زیادی در سال روی صحنه می‌رود که گردش مالی و بعد اقتصادی آنها دست کمی از پروژه‌های سینمایی ندارد.

با تئاترهایی که تبلیغات گسترده و اسپانسرهای پرطمطراق دارند مخالف نیستم اما به نظر می‌رسد بعد اقتصادی آن‌ها پررنگ‌تر از بعد هنری‌شان است. کار ما هم جزئی از خانواده اصلی تئاتر است، اما علاوه بر اینکه سرگرم‌کننده است به لحاظ هنری هم غنی و ارزشمند است.

• *در حوزه‌های دیگر هنر هم که بحث تهیه‌کنندگی را دنبال کنی باز هم بیشتر دنبال بُعد هنری پروژه‌ها هستی؟

نمی‌توانم درباره پروژه‌هایی که هنوز پیش نیامده‌اند صحبت کنم اما طبیعاً من طرز فکری دارم که در هر زمینه‌ای که فعالیت داشته باشم جریان خواهد داشت.

• *ورودت به عرصه تهیه کنندگی در این سن و سال و با توجه به اینکه خودت هنوز در بازار موسیقی فعال هستی جالب است. چون ما عادت کرده ایم معمولاً هنرمندانی که سن زیادی دارند یا پیشکسوت هستند را در چنین جایگاهی ببینیم.

درباره تئاتر خیلی دقیق نمی‌توانم نظر بدهم چون اولین کار من است و تهیه‌کننده‌های آن عرصه را خیلی نمی‌شناسم. اما دورادور می‌دانم که تعداد تهیه‌کننده‌های جوان و موفق در تئاتر، کم نیست. در مورد فعالیتم در زمینه تهیه‌کنندگی موسیقی باید بگویم که اکثر تهیه‌کننده‌های حوزه موسیقی صرفاً برگزارکننده و مجری هستند و کسی که خودش موزیسین باشد و به عرصه تولید موسیقی هم ورود کند، خیلی کم است. من به این دلیل نیامدم که این خلاء را پر کنم چون اساساً اصلاح چنین موضوعی فراتر از توان من است. اما از آن‌جایی که پیش از خوانندگی‌ام، خودم برای خوانندگان زیادی کار تولید انجام می‌دادم، با مقوله و فرآیند تولید آشنا بودم و می‌دیدم که چه آسیب‌ها و مشکلاتی دارد و چگونه می‌توان این مسائل را برطرف کرد. به این نتیجه رسیدم که اگر قرار باشد تهیه‌کنندگی به شکل عملی و کاربردی پیش برود باید توسط اشخاصی انجام شود که با علم موسیقی آشنا باشند. این درست نیست که یک خواننده خودش را با سختی و مشقت به نقطه شهرت برساند و درست در همان نقطه یک تهیه کننده بیاید بگوید سلام، از اینجا به بعد کار خودت را به من بسپار تا صرفاً برایت اجرا کنم! اگر شما تهیه‌کننده هستید باید از روز اول کنار خواننده حضور پیدا می‌کردید و تمامی سختی‌های راه را هم برای او آسان می‌کردید. تهیه‌کننده کسی است که از ابتدا استعدادیابی می‌کند، مدیریت هنری می‌کند، فرآیند تولید را پیش می‌برد، استراتژی تبلیغاتی تعریف می‌کند و به شهرت رسیدن را برای خواننده آسان می‌کند

. طبیعتاً زمانی هم که خواننده به قله‌ موفقیت برسد، تهیه‌کننده می‌تواند کارهای اجرایی او را انجام دهد و سود کند که در این صورت حقش است. اما الان اکثر تهیه‌کننده‌های ما کنار می‌ایستند و مارکت را رصد می‌کنند و به محض موفقیت کسی او را با تور، شکار می‌کنند! هرچند که در سال‌های اخیر شاهد ستاره‌سازی برخی تهیه کننده‌ها بودیم، اما این حرکت هم به منظور برطرف کردن مشکلات هنرمندان نبوده است. بلکه ستاره‌سازی اخیر بیشتر به این دلیل است که خوانندگان جوان دستمزد کم‌تری نسبت به دستمزد‌های سنگین خوانندگان معروف دارند. من فکر می‌کنم در حال حاضر در حوزه تئاتر، تهیه‌کننده‌های جوان و خوش‌فکری داریم که از کارهای خلاقانه حمایت می‌کنند. تئاتر امروز ما خیلی جوان است و اغلب چهره‌ها از نسل‌های جدید هستند و دیگر پیشکسوت‌ها را کمتر می‌بینیم که کار روی صحنه ببرند. مگر کارهایی که خیلی فخیم و کلاسیک هستند.
 

• *فکر می‌کنی بتوانی در این سیستم تهیه کنندگی موسیقی تغییری ایجاد کنی؟

من به دنبال تغییر در بازار موسیقی ایران نیستم، من تنها دوست دارم مجموعه‌ای که تحت مدیریت خودم است را به شکلی درست مدیریت کنم. مشکلات بازار موسیقی آنقدر بزرگ است که به دست امثال من حل نمی‌شود. تا زمانی که معیشت مردم بهود نیابد و هنر به سبد خرید خانواده‌ها راه پیدا نکند، موسیقی هم با معضل کمبود امکانات مالی مواجه خواهد بود و پیشرفت نخواهد کرد. کمبود امکانات مالی مستقیماً روی عملکرد تمامی افراد فعال در یک زمینه‌ی هنری تأثیر می‌گذارد. تغییرات باید از جای دیگری ایجاد شود و در چنین شرایطی من اگر بتوانم مجموعه‌ تحت مدیریت خودم را از این گرداب به سلامت عبور دهم، گل کاشته‌ام.
 

• *به این نکته معروف اشاره کردی که ما در موسیقی افرادی را داریم که هنرمندان را شکار می‌کنند اما در تئاتر هم چنین تهیه کننده‌هایی هستند؟

من آنقدر با بچه‌های تهیه‌کننده تئاتر آشنا نیستم که بتوانم نظر دقیق بدهم. اما به نظر می‌رسد که جامعه تئاتر پر از کُلُنی‌ و گروه‌های مختلف است. هر گروهی، افراد مختلفی نظیر کارگردان، مدیر تولید، بازیگر و.... را در خود دارد و چون بیشتر کارشان را رفاقتی و دلی پیش می‌برند همیشه یک نفر هم از داخل گروه خودشان نقش تهیه‌کننده را برعهده دارد. نمی‌خواهم بگویم کارشان رفاقتی و غیرحرفه‌ای است بلکه آن‌ها همه کاربلد رشته‌‌ی خودشان هستند و کاملاً حرفه‌ای اما نحوه فعالیتشان به شکل گروهی است. به همین دلیل تهیه‌کننده‌ها در تئاتر به دنبال شکار گروه‌های موفق نیستند چرا که هر گروه موفق، خودش یک تهیه‌کننده‌ی موفق هم دارد. مگر اینکه کسی بخواهد کاری مستقل یا متفاوت، با همکاری گروهی خارج از فضای تئاتر انجام دهد. مثل کاری که ما با خانم قاسمی در دست اجرا داریم، با این تفاوت که من با فضای تئاتر غریبه نیستم و می‌توانم بگویم طی سال‌های اخیر به طور میانگین هفته‌ای یک نمایش دیده‌ام.
 

• *در شرکت خودتان هم فعلاً فکر می‌کنم کارهای «امید افخم» را پیگیری می‌کنید. تولید آثار او در چه مرحله‌ای قرار دارد؟

ما به جز امید افخم چند هنرمند دیگر هم تحت قرارداد داریم که به زودی آن‌ها را هم معرفی خواهیم کرد. در مورد کار امید هم باید بگویم به صورت همزمان چند قطعه برای او تولید کرده‌ایم تا با توجه به مدت زمانی که برای صدور مجوز در دفتر موسیقی از ما گرفته می‌شود، از برنامه‌ریزی خودمان عقب نباشیم. بین کار اول و دوم او کمی فاصله افتاد اما آثار بعدی او طبق برنامه منتشر می‌شوند. امید صدای خوب و قلب پاکی دارد و هنوز هم هر هفته به کهریزک می‌رود و مطئنم که پاداش این همه خوش قلبی را خواهد گرفت.
 

• *نکته خاصی باقی مانده است؟

تئاتر هنر شریفی است و اتفاقاً در کنار این شرافتمندی، بُعد جذاب و سرگرم‌کننده‌ هم دارد. تئاتر می‌تواند به عنوان یک تفریح سالم در سبد خرید خانواده‌ها قرار بگیرد. از طرفی با توجه به اینکه هزینه تماشای تئاتر نسبت به کنسرت‌ها و سایر تفریحات مرسوم کمتر است پیشنهاد می‌کنم علاقه‌مندان موسیقی، تماشای تئاتر را هم به عنوان یک مقوله فرهنگی جدی و جذاب، در برنامه خود بچینند و تئاتر خوب ببینند.