موسیقی ما – «محسن شریفیان» آهنگ‌ساز است و نوازنده‌ نی‌انبان و با گروهش –لیان- سال هاست یک هدفِ مشخص را دنبال می‌کند: «معرفی موسیقی جنوب ایران» در داخل و البته خارج از کشور. به نظر هم می‌رسد در هدفی که 25 سال پیش برای خودش در نظر گرفت، موفق شده است. اجراهایش در فستیوال‌های مختلفِ دنیا که گاه‌گاهی برایش جوایز و افتخاراتی نیز به همراه داشته و کنسرت‌های منظمش در تهران و شهرستان‌ها نشانی است بر این ادعا؛ او حالا توانسته مخاطبانِ موسیقی بوشهر و جنوبِ ایران را فراتر از مردمانِ منطقه‌ای ‌کند که این موسیقی از آنجا برخاسته است؛ خب او خیلی هم راه آسانی در پیش نداشته است. همین حالا هم بعد از آن همه سال فعالیت، هم‌چنان با محدودیت‌هایی برای اجرا در زادگاهش روبه‌روست؛ «شریفیان» اما کار خودش را می‌کند و هر روز هم تجربه‌‌ی نو انجام می‌دهد. گاهی موسیقی جنوب را با موسیقی الکترونیک در هم می‌آمیزد.

گاهی می‌چسبد به پژوهش‌هایش که نتیجه‌‌اش شده است آثاری مثلِ اهل زمین؛ موسیقی و اوهام در جزیره خارگ، اهل ماتم؛ آواها و آیین سوگواری در بوشهر، دلیرانِ خاموش یا کتاب موسیقی بوشهر در عصر باستان و گاهی برای معرفی بیشتر این ساز با «خندوانه» همراه می‌شود و کنسرت‌هایی با «محمد بحرانی» می‌دهد و گاهی با موسیقی‌دانانِ دیگر همراه می‌شود تا نوای موسیقی جنوب را طنین‌انداز کند.

انگار همه چیز برای او ابزاری است برای معرفی موسیقی منطقه‌‌ای که از آن سربرآورده است. «لیان» و «نی‌انبان» حالا برای هر مخاطب موسیقی‌‌ای آشناست و این موفقیتِ کمی برای آدمی نیست که زندگی‌اش را گذاشته است پای موسیقی‌اش. موسیقی اما در خانواده‌ی آنان انگار قرار است جریان داشته باشد، همین حالا دخترش «لیانا» هم نی‌انبان می‌ نوازد و برای ارتقای موسیقی‌اش چند دوره‌ای هم در اسپانیا گذرانده است. این گفت‌وگو را با پدر و دخترِ هنرمندی که سازشان بخشی از زندگی‌شان است، ببینید.