موسیقی ما - قطعه جدید «منصور عامریان» به نام «بی تو مهتاب» منتشر شد.
 
این خواننده و موزیسین جوان که اولین آلبوم خود با عنوان «عاشقانه عارفانه» را تولید کرده، پس از انتشار قطعات «یار مرا» و «تو ای پری کجایی»، قطعه جدیدش را در اختیار مخاطبین قرار داده است. عامریان پس از انتشار قطعه «بی تو مهتاب»، توضیحاتی درباره فعالیت‌هایش و حواشی به وجود آمده پس از انتشار قطعه «تو ای پری کجایی» ارائه داده که در ادامه می‌آید.
 
«جرقه‌ی آلبوم عاشقانه عارفانه از سال1390 در ذهن جاری شد. آلبومی که تولید آن نزدیک به پنج سال به طول انجامید و یک سال هم برای اخذ مجوزهایش زمان سپری شد و سختی زیادی از پی آن برای بنده حقیر همچون دیگر هنرمندان این خاک که یکه و تنها کار می‌کنند برآمد، هر چند که  لطف خدا و دوستان هنرمندم از بنده دریغ نشد. به واقع مشکلات زیادی که نه تنها هنرمندان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، بلکه دست و پنجه و صورتشان در این فضا و رینگ موسیقی شکسته می‌شود. البته واکاوی و ریشه یابی آن در این مجال نمی‌گنجد.
 
به هر روی تا تصویری در ذهن نباشد نمی توان آن را ترسیم و به مرحله ظهور رساند. تصویری که ابتدا در روان و ناخودآگاهی بنده آمد، شناخت بیشتر اشعار و اندیشه ژرف بزرگان این دیار کهن با هارمونی کاملاً ایرانی و با تنظیمی مدرن و شاید هم پست مدرن، با آگاهی از مباحث فرکانس‌های صدا در ذهن مخاطب نسل تازه و جوان بود که از این حس و حال شعر و موسیقی به دلایل متعددی دور مانده‌اند.
 
در آلبوم «عاشقانه عارفانه» از اشعار بزرگانی چون حضرت مولانا، سعدی، هوشنگ ابتهاج، فریدون مشیری و بخشی از شعرهای بنده حقیر در کنار این بزرگان و سازهایی چون سنتور، سه‌تار، دف، کمانچه، گیتار التریک، با تلفیق سازهای الکترونیک و اینسترومنتال و تاثیر آن در حوزه منتال، استفاده شده که تا کنون دو قطعه این آلبوم به نام «یار مرا» با شعری از حضرت مولانا و آهنگسازی و تنظیم بنده و قطعه سرگشته «تو ای پری کجایی» از ساخته‌های زنده‌یاد استاد «همایون خرم» روی شعری از استاد «هوشنگ ابتهاج» با تنظیمی از «محمد بهزادی» انجام شده که تا کنون به لطف حضرت عشق با استقبال عمومی خوبی مواجه شده است.
 
در این میان بازخوانی قطعه «سرگشته» به مزاج تعدادی از موزیسین‌های سنتی خوش نیامد، و نیک می‌دانیم که غالباً دو پارادایم اندیشه سنتی و مدرن در تقابل یکدیگر قرار می‌گیرند و همیشه این سنت‌شکنی‌ها سخت بوده، اما به دلیل فرم جدید این قطعه بدون دست خوردن خط ملودی آن با استقبال خوبی از سمت نسل جوان و حتی نسل گذشته مواجه شد. در واقع هدف از بازخوانی این قطعه هم همین بود که مخاطب جوان نسل جدید را به سمت این نغمه‌های غنی با شناخت ارزش‌های این نسل و نگاهی که  به مقوله موسیقی دارند بکشاند و هم تداعی خاطره برای نسل گذشته باشد، که محروم کردن از این کار شاید بی‌مهری در حق مخاطب نسل جدید باشد.
 
مشکل دیگری که بخاطر این قطعه با آن مواجه شدیم، شکایت یکی از بستگان مرحوم استاد خرم بود از این‌که چرا این اثر را بدون مجوز بازخوانی کرد‌ایم. در حالی که ما مجوزهای مربوطه را با طی کردن روال قانونی اخذ کردیم و گویا ایشان از این مجوز اطلاع نداشتند. لازم می‌دانم پیرامون آن توضیحاتی را اضافه کنم. نخست این که تا جایی که سواد اندک بنده یاری می‌کرد، پس از سی سال از تولید یک اثر، آن اثر متعلق به آثار ملی است و استفاده از آن بلامانع است. دوم آنکه ما نتوانستیم ارتباطی با خانواده آن مرحوم برقرار کنیم و این وظیفه را به شرکتی که مجوز آلبوم را اخذ کرد سپردیم که خدای ناکرده حقی ضایع نشود و مشکلی هم پیش نیاید. نکته بعدی هم آن که به واقع ما موسیقی‌دان هستیم نه حقوق‌دان که با تمامی سختی‌ها و مشکلات موجود، از مسائل حقوقی پیرامون آن هم سر در بیاوریم. از آنجایی که تمامی روند کار قانونی بوده و از طریق وزارت محترم ارشاد طی شد اگر ایرادی هم بود، باید به ما تذکر داده می‌شد که قانون این تشخیص را داده که ایرادی وارد نیست. مانند بازخوانی و بازسازی بسیاری از آثار قدیمی و محلی که تا به امروز انجام شده است.
 
در روزگاری که تعداد زیادی از خوانندگان و آهنگسازان بدون هیچ مجوزی و نظارتی بر کیفیت آن، آهنگ‌های قدیمی را بازخوانی و بازسازی می‌کنند و ‌در فضای مجازی به اشتراک می‌گذارند، فکر می‌کنم کم‌لطفی دوستان تنها شامل حال مایی شد که مجوزها را با روال مربوطه اخذ کردیم.
 
در ادامه باید اضافه کنم که آلبوم از هشت قطعه تشکیل شده که به امید حضرت حق و بقای عمر خاکی در همین فصل پاییز قطعه دیگری به نام «بی تو مهتاب» با شعر عاشقانه و پاییزی زنده‌یاد استاد فریدون مشیری، سردار صلح واژه‌ها، با آهنگسازی و نوازندگی سه‌تار برادر عزیزم «محسن عامریان» و نوازندگی ساز کمانچه «پدرام جعفری» و با تنظیمی از دوست خوبم «مازیار محمودوند» در قالب موسیقی فرم دار، در فصل عاشقانه‌ها به سمع و نظر مخاطبین فهیم و گرانقدر خواهد رسید.
 
امیدوارم که این قطعه در این زمانه‌ی بی مِهری، اندک مرهمی برای دل و نگاه پاییزی مردم سرزمینم باشد و مقبول پسندشان واقع بشود و خاطره‌ای از جنس مهربانی و عشق با آن بسازند.»