موسیقی ما - قرار بود کنسرت 24 مرداد گروه «دنگ‌شو» به خوانندگی «سعید آتانی» و «میلاد باقری» برگزار شود. اما ناگهان سعید آتانی یک شب پیش از آن کنسرت اعلام کرد که در اجرای فردا حضور ندارد و گمانه‌زنی‌ها آغاز شد. اما تقریباً برای همه مسلم بود که او پس از «سپنتا مجتهدزاده»، «امید نعمتی» و «علی زندوکیلی» چهارمین خواننده‌ای است که از گروه برادران «شجاع‌نوری» جدا می‌شود. در ادامه اعضای این گروه مصاحبه‌ای انجام دادند و صحبت‌هایی را درباره سعید آتانی مطرح کردند. ما هم برای اطلاع از دلایل این اتفاقات و همچنین آینده کاری ان خواننده با او گفتگویی ترتیب دادیم. اما آتانی ترجیح داد که طی روزهای آینده و در آستانه انتشار قطعه جدید و برگزاری کنسرتش صحبت مفصلی با سایت «موسیقی ما» داشته باشد. ما هم برخی سوالاتمان را از «سینا رفیعی»، مدیر برنامه‌های این خواننده، و «مارجی لطف‌آبادی»، رهبر ارکستر او، پرسیدیم.
 

• * از تنظیم‌کننده و رهبر ارکستر سعید آتانی شروع کنیم. شما چه سوابقی در موسیقی دارید؟

مارجی: پس از اینکه در سال‌های منتهی به دهه 80 استودیو شخصی خودم را تأسیس کردم، با «بهنام ابطحی» وارد همکاری شدم. از زمانی که کار صدابرداری و میکس و مستر انجام می‌دادم، با تئوری‌های موسیقی آشنایی داشتم. اما اولین قطعه‌ای که در تنظیم آن دخیل بودم تیتراژ سریال «ملکوت» با صدای «رضا صادقی» بود. پس از آن کار با همدیگر درگیر تنظیم آثار و چند پروژه موسیقی فیلم مثل «اخراجی‌ها» شدیم. در سال 92 در رشته مدیریت از یکی از دانشگاه‌های «قبرس» پذیرش گرفتم و نهایتاً تصمیم گرفتم که بروم. همکاری با بهنام ابطحی یک تمرین پیچیده و ارزشمند برای من بود و این تمرین برای خیلی‌ها اتفاق نیفتاد. با این تجربه به سراغ استودیوهایی در قبرس رفتم که می‌شناختم و با آنها ارتباط داشتم و مذاکراتی را انجام دادم. با یک استودیو به توافق رسیدم و در مدت زمان کوتاهی توانستم یک آلبوم پاپ را برای آنها با صدای یک خواننده یونانی تنظیم و ارکستر کنم و پارتیتورهایش را نوشتم. آنها گفتند که باید یک ارکستر را برای اجرای همین آلبوم رهبری کنید و به این اتفاق جواب مثبت دادم. با وجود اینکه بحث دستمزد آن پایین بود و کار بسیار سختی بود. چون باید با 65 نوازنده‌ای که انگلیسی هم نمی‌توانستند صحبت کنند کار می‌کردم. پس از دو اجرا، تهیه‌کننده آنها تصمیم گرفت که کلاً ارکستر را عوض کند و پارت‌ها را از من خرید. از سوی دیگر من با «سینا رفیعی» دوستی قدیمی دارم و قبل از عزیمت به خارج صحبت‌های اولیه برای چند اثر را انجام دادیم.
 

• *آن صحبت‌های اولیه بابت کارهای «سعید آتانی» بود؟

مارجی: صرفاً نطفه چند ترک را کاشتیم و این کارها برای سعید بود. در طول اقامت من در قبرس او پیشنهاد تشکیل بند برای سعید آتانی را داد و من هم بدون فکر پذیرفتم. چون در زمانی که ایران نبودم نکاتی را دیدم که دوست داشتم اینجا آنها را عملی کنم. مهمترین اتفاقی که مدنظر داشتم در ایران عملی کنم، این بود که همه را به یک اندازه در کار سهیم کنیم. اینکه شما چند آرتیست را جمع کنید و بخواهید این آرتیست‌ها نظرات شخصی شما را اجرایی کنند، اصلاً یک کار هنری نیست. اتفاق جذاب این است که این سه نفر خصوصیات منحصر به فرد خودشان را نمایش دهند.
 

• *سعید یک خواننده سنتی بود و سینا و شما هم بیشتر در زمینه کارهای پاپ و کلاسیک فعالیت داشتید. پس چه شد که با وجود این تناقض‌ها باز هم پیشنهاد او را بدون فکر پذیرفتید؟

مارجی:من گفتم که یک خواننده با سبک کلاسیک ایرانی اما با قابلیت های بالا داریم. سینا رفیعی را داریم که یک آهنگساز با ذهن باز وانعطاف پذیراست. تنظیم‌کننده‌ای را هم داریم که هم کار ارکسترال و هم کار الکترونیک انجام می‌دهد. اما نقطه مشترک من و این دو نفر اجرای یک پرفورمنس هنری بود. یعنی خواننده با سبک موسیقی اصیل هنر خودش را نشان دهد، آهنگساز در قالب آن صدای سنتی یک ملودی شیوا بسازد و من هم به عنوان تنظیم‌‌کننده این دو نفر را در ظرف خودم قرار دهم. در واقع ما خیلی سمباده خوردیم تا با همدیگر هماهنگ شویم. چالش‌های زیادی داشتیم و صحبت‌های مفصلی انجام دادیم. با وجود این موضوعات ما پروژه آلبوم و اجرای زنده را در پیش داریم. در مقوله آلبوم مطمئن هستم که یک شوک چندجانبه را به مخاطب وارد می‌کنیم. چون ما الزاما برای مخاطب سنتی یا پاپ یا تلفیقی کار نمی‌سازیم و همه این مخاطبان، رنگ‌های مختلف را جذب شده در یک گوی می‌بینند. در اجرا هم همه این سطوح و سبک‌ها و سلایق را در نظر گرفته‌ایم و امیدوارم در تجربیات اجرایی بازخوردهای خوبی داشته باشیم.

سینا:اتفاقی که رخ داد این بود که من و مارجی لطف‌آبادی و سعید آتانی اعتماد حسی به همدیگر کردیم. من آهنگساز ژانر پاپ با گوش موسیقایی سنتی بودم. تنظیم‌کننده کاملاً الکترونیک و ارکسترال در نقطه دیگر از دنیا داشتیم و خواننده هم شخصی بود که علاوه بر موسیقی کلاسیک ایرانی، کارهای تلفیقی را هم به خوبی می‌خواند. تشکیل این مجموعه فقط بر مبنای اطمینان حسی بود. من سال‌ها با سعید زندگی کردم ولی پس از شروع این همکاری، برای اولین‌بار یک ملودی به او دادم و خواند و پسندید و مارجی هم برای اولین‌بار این سبک را روی کار پیاده کرد. احساسی در این وسط وجود داشت که من را به ژانر کلاسیک ایرانی، سعید را به ژانر تلفیقی و مارجی را به سبک تنظیم فیوژن الکترونیک نزدیک کرد. این اسم را هم اگر به خاطر داشته باشی یک بار به صورت اتفاقی به ذهنم رسید و مطرح کردم و الان هم می‌گویم.
 

• *این همکاری زمانی آغاز شد که موج‌هایی مثل «چارتار» در موسیقی تلفیقی شکل گرفته بود و هرکسی هم که الان از دور به کار شما نگاه کند می‌گوید این همان چارتار است. موسیقی الکترونیک، آواز ایرانی و ملودی پاپ دارید و از دور شبیه آنها است. در روند شروع همکاری چقدر سعی کردید که مثل آنها نشوید و چقدر سعی کردید مسیر خودتان را بروید؟

سینا:قدمت چارتار در موسیقی به چند سال اخیر می‌رسد. اما قبل از آن سعید با دنگ‌شو کار می‌کرد. حتی قبل‌تر از آن به نظر من «احسان خواجه‌امیری»و قبل از آن هم «محمد اصفهانی» نیز در این ژانرچنین کار انجام می‌دادند چون آواز ایرانی روی فضای موسیقی الکترونیک به معنای ترکیب است. به اعتقاد من بچه‌های چارتار اتفاق جدیدی را رقم نزدند و فقط راهی که از قبل بوده را با نظم به مقصد رساندند. ما اعتقاد داریم در یک مسابقه کسی برنده می‌شود که فقط به مسیر خودش نگاه کند. من ازچارتار فقط «باران تویی» را شنیدم.دلیل آن هم هیت شدن این قطعه بود وبه هیچ اکیپی نگاه نکردیم. من می‌توانم گیتار را بردارم و در ذهن خودم با آن آواز سنتی مثلاً در اصفهان بسازم. این صرفا یک تفکر تلفیقی می‌شود.

مارجی: ما هر سازی را در کنار هر صدای دیگری نمی‌توانیم قرار دهیم و از آن با عنوان تلفیقی یاد کنیم. اگر در یک موسیقی کاملاً سنتی به جای سازهای کوبه‌ای آن از درامز استفاده کنیم یا به جای «تار باس» آن از «گیتار بیس» استفاده کنیم تبدیل به موسیقی تلفیقی نمی‌شود. معنی فیوژن تلفیق و ترکیب است.
 

• *شما بیشتر در زمینه موسیقی الکترونیک فعالیت می‌کنید پس طبق گفته خودتان قرار است از این موسیقی در کارهای سعید آتانی، حس و حال موسیقی سنتی را بگیریم؟

مارجی: ما الزاماً هیچ حسی را با دیکتاتوری القا نمی‌کنیم. ما در حقیقت چند ظرف را برای مخاطب فراهم کرده‌ایم تا از هرکدام که دوست داشت برداشت کند و حس آن را بگیرد. خیلی سخت است که بتوانید چند سبک و حس را در کنار هم نگه‌ دارید و جایی ظرف سنتی بزرگتر از ظرف الکترونیک نشود. یا در جایی ذهن شنونده را به این سمت نکشیم که باید الزاماً اینجا موسیقی سنتی یا الکترونیک بشنوند. این حق انتخاب را به مخاطب داده‌ایم و اصول درست اجرای فیوژن را در نظر گرفته‌ایم. در تمرینات بند هم مثلاً از استانداردهای ساز گیتار الکتریک استفاده کرده‌ایم ولی در فضایی که بزرگتر از سایر ظرف‌ها نشود.
 

• *اما من فکر می‌کنم با توجه به اینکه نگاهی به سایر رقبا ندارید و ظاهراً هم قرار است کار جدیدی در آلبوم یا اجرای سعید انجام دهید، باز هم به همان سمتی بروید که نهایتاً بگویید فقط ما کار درست انجام می‌دهیم.

سینا: قرار نیست ادعای جدیدی داشته باشیم. از دیدگاه خودمان این مسیر درست است و کاری نداریم که دیگران می‌گویند درست یا غلط است. هرکسی که می‌گوید درست یا غلط است، از دیدگاه خودشان می‌گویند. موسیقی مثل یک دریا است که از آن همه چیز می‌شود صید کرد. اینگونه نیست که ما هیچ موسیقی ای را‌ نشنویم فقط کاری به اینکه بگویند قرار است شبیه چه کسی باشیم نداریم. ما تا اینجا تنها در یک قطعه آلبوم، فیوژن کار کردیم. مثلاً قطعه «ترانه‌ام به تن بزن» را همه گفتند که فیوژن است ولی از دیدگاه ما اینگونه نبود. ما هم گفتیم که اگر دوست دارند به آن تلفیقی یا فیوژن بگویند، پس عیبی ندارد و می‌توانند بگویند.
 

• *درست است که نام سبک خاصی را برای کارهای آینده و آلبوم سعید انتخاب نکرده‌اید اما به نظر می‌رسد هدف اصلی شما انجام کار پاپیولار است.

سینا: فکر ما صرفاً پاپیولار نیست و هدف ما نگاه همه جانبه به موسیقی است.
مارجی:ما مثل میزبانی هستیم که سه غذای مختلف برای مهمان درست کرده‌ایم و از هر غذایی به یک اندازه تدارک دیده‌ایم و هیچ اجباری نداریم که از چه غذایی میل کنند.
 

• *اینکه یک آلبوم مثلاً ده قطعه‌ای با ده مدل تنظیم مختلف داشته باشید غیرممکن نیست ولی غیرمرسوم است. به دنبال چنین کاری هستید؟

مارجی: دقیقاً به دنبال یک کار غیر مرسوم هستیم. آلبومی را منتشر خواهیم کرد که چندین مدل ترانه و حس در آن وجود دارد. برای مخاطب جذاب است که در یک شب به کنسرت چند هنرمند محبوبشان بروند. تمام افرادی که در گروه ما هستند هرکدام یک دنیا موسیقی هستند و یک ایده برای اجرا دارند. ما به هیچکدام از نوازندگان گروه چیزی را تحمیل نکرده‌ایم و فقط گفته‌ایم که با توجه به توانایی های خاصی که دارید، این فضا در اختیار شما است. واقعاً هم همین اتفاق رخ داده و فکر می‌کنم جذاب‌ترین بخش کار ما، اجراهای زنده باشد چون با چند مدل موسیقی مواجه خواهند شد.

سینا: نکته این است که در همه این کارها شما رنگ موسیقی اصیل ایرانی را حس می‌کنید چون خواننده ما کلاسیک ایرانی می‌خواند. کافی است که شما روی یک کار الکترونیک، از صدای خواننده سنتی استفاده کنید و باز هم می‌بینید که رنگ و بوی سنتی وجود دارد و ما هم در آلبوم چنین روندی را داریم.
 

• *اینکه می‌گویید برنامه‌ریزی کرده‌اید تا در آلبوم، با سعید آتانی که خواننده سنتی است چند مدل تجربه موسیقایی داشته باشید آیا صرفاً برای امروز است؟ برای چند سال آینده برنامه‌ای دارید که در ادامه راه چه کار کنید؟

مارجی:متأسفانه هنرمندان و مخصوصاً موزیسین‌ها عمر کاری دارند. از عمر کاری آنها که می‌گذرد در سرپایینی می‌افتند و علت این هم بیزنس است. زمانی که درگیر این موضوع می‌شوند، تمرکز روی هنر را از دست می‌دهند و قاعدتاً از اوج‌بودن فاصله می‌گیرند. الان ما در تاریخ تبلور خودمان قرار داریم و می‌خواهیم که همیشه در رشد و تبلور باشیم. اگر ما صرفاً به دنبال کسب یک مبلغ خاص از موسیقی باشیم خیلی زود کنار می‌رویم. نکته مهم این است که هدف ما استیج در ایران نیست. الان گروههای تلفیقی ای درایران در حال فعالیت هستند ولی ما می‌ خواهیم با گروه های خارجی رقابت کنیم و در فستیوال‌های بین‌المللی شرکت کنیم. همین موضوع باعث می‌شود که ما همچنان در حال رشد باشیم و رسیدن به این مرحله خیلی سخت است.
 

• *تا الان یک سری اطلاعات در مورد آینده کاری سعید آتانی گرفتیم ولی در یک جمله به من بگویید که تکلیف این خواننده با گروه «دنگ‌شو» چه می‌شود؟

سینا:منظورت از تکلیف چیست؟
 

• *گروه یک مصاحبه کرد و از سعید هم نام برد و تلویحاً اشاره کردند که الان فقط «میلاد باقری» اولویت آنها است. سعید هم ناگهان یک شب قبل اجرا 24 مرداد اعلام کرد که در کنسرت گروه حضور ندارد.

سینا: به من اجازه بدهید که موضوع را باز کنم. به من اگر بود، خیلی وقت پیش همه چیز باید تمام می‌شد. چون این دو دیگر حرف جدید برای هم نداشتند. بعد از اختلافات سعید با دنگ شو و جدایی یک ساله‌اش از گروه، برنامه‌ریزی فعالیت‌های مستقلش را انجام دادیم اما بعد از همکاری دوباره  آنها همه چیز در سکوت باقی ماند. ولی از دیدگاه من همه چیز تمام شده بود و سعید اجرای بیست و چهار مرداد را به این دلیل نرفت که دیگر با آن گروه همکاری نخواهد داشت.
 
سینا:اجازه بدهید یک مثال از دنیای ورزش بزنم. چرا «فرهاد مجیدی» و «مهدی مهدوی‌کیا» آنطور از فوتبال خداحافظی کردند؟ آنها گفتند که ما اینقدر خسته هستیم که حوصله نداریم بایستیم تا برایمان مراسم خداحافظی برگزار کنید. به اعتقاد من برای مهدوی‌کیای دل خسته، مراسم خداحافظی مثل جام زهر بود. سعید هم آنقدر خسته بود که اگر چنین مراسمی برگزار می‌شد برایش مثل زهر می‌شد. اما اجازه بدهید حقیقت را بگویم. ما این حرف باور کردیم که گفتند اکنون وقت خبرسازی و مسائل دیگر نیست و اجازه بدهید به وقت مناسب‌تری صحبت کنیم. اما ناگهان پیش از کنسرت آنها در مصاحبه‌ای اعلام کردند که علی زندوکیلی و سعید آتانی خواننده‌های پاپ‌گونه‌ی دنگ‌شو بودند و اولویتشان خواننده کنونی دنگ شو است.
 

• *شما مدام می‌گویید که برای من تمام شده بود و من می‌خواستم رسانه‌ای کنم ولی شاید خیلی‌ها فکر کنند که سعید دلش با آن گروه بود و شما مجبورش کردید.

سینا: سعید اصولاً در رفاقت گیر می‌کرد. دنگ‌شو می‌گوید که چرا خواننده‌ای که برای خودش گروه مستقل تشکیل می‌دهد باید با ما خداحافظی کند؟ یعنی آنها توقع دارند آن خواننده کنسرت‌هایش را لغو کند و با دنگ‌شو یک اجرا برود؟ متأسفانه سعید اشتباه کرد که قول و قرارجدید بست.

 دنگ‌شو نقطه خوبی برای سعید و سعید هم نقطه خوبی برای دنگ‌شو بود و به نظرم این دو یک جریان شدند. به سریال «شمعدونی» رسیدند و همه چیز مثل بمب منفجر شد. به اعتقاد من دنگ‌شو از تیتراژ آن سریال به این طرف که با صدای سعید به گوش مردم رسید، خیلی مردمی شد. ولی متأسفانه اتفاقات از سریال شمعدونی به بعد خراب شد و این دقیقاً مثل تصمیم‌هایی بود که آنها ناگهان اخذ می‌کنند. در هر صورت الان ما فقط به فکر انتشار آلبوم و اولین کنسرت مستقل و بزرگ سعید هستیم. در این مصاحبه بخش‌هایی از اهداف و برنامه‌های خودمان را عنوان کردیم ولی هیچ ادعایی نداریم. چون می‌خواهیم حرف‌های اصلی را روی صحنه و در آلبوم بزنیم.
 

• *تاریخ برگزاری کنسرت قطعی شده است؟

در خبرهای بعدی که از سایت «موسیقی ما» منتشر می‌شود جزئیات این برنامه را عنوان می‌کنیم.