موسیقی ما - کوارتت «نیلز پیتر مولوار»، 9 و 10 اردیبهشت ماه به همت نشر «موسیقی امروز تهران» و مصادف با روز جهانی موسیقی جز، در تالار وحدت به اجرای موسیقی پرداخت.

به گزارش «موسیقی ما»، نیلز پیتر مولوار، نوازنده نروژی ترومپت که در حال حاضر یکی از شناخته‌شده‌ترین نوازندگان ترومپت صاحب سبک در اروپا به شمار می‌رود و ساموئل روهرر نوازنده سوئیسی درامز که نوازنده‌ای نوگرا و صاحب‌سبک در عصر حاضر است و یکی از پیشتازان موسیقیِ جز معاصر به‌شمار می‌رود، در این دو شب همراه با سهیل شایسته‌پور نوازنده ویولن و ادیب قربانی نوازنده پیانو، مهمان مخاطبان موسیقی جز شدند. آنچه که مخاطب در این اجرا شنید، قطعه‌ای بود که می‌توان گفت نوعی بداهه‌نوازی با یک‌سری مرزبندی‌ها و جملات از پیش تعیین شده است؛ چیزی شبیه به موسیقی «تریوی اُپن سورس» چراکه تقریبا تمام این نوازنده‌های خارجی در یک جریان ذهنی حرکت می‌کنند. در واقع از یک نقطه صوتی شروع می‌کنند و در ملودی‌ها به جستجو ادامه می‌دهند. برای همین می‌توان گفت بیشتر یک اینتراَکشن (سوال و جواب) بین نوازنده‌ها بود که بعضی جاها در فضای همیشگی پیتر مولوار پیش می‌رفت و بعضی قسمت‌ها هم در فضاهایی که به نظر می‌آمد خود نوازنده‌ها هم، در لحظه روی استیج تجربه می‌کنند.

اما شاید مشکل اصلی این بود که هم ادیب قربانی و هم سهیل شایسته‌پور بیشتر روی موسیقی کلاسیک تمرکز داشته‌اند البته با نیم نگاهی به موسیقی ایران و ساموئل و نیلز هم کاملا روی انواع موسیقی جز مطلع هستند و به این ترتیب اتفاقی که بین نیلز و ساموئل و اتفاقی که بین سهیل و ادیب در حال افتادن بود، یک گپ بسیار بزرگ محسوب می‌شد که انگار با یکدیگر هماهنگ زیادی نداشتند. هنرمندی که در موسیقی جز فعالیت می‌کند، به اینتراَکت کردن با اتفاق موسیقایی در آن آنسامبل عادت دارد و می‌تواند نسبت به هر نت یا اَکسنتی یک عکس‌العمل درست و به جا نشان دهد. در صورتیکه این موضوع در مورد کلاسیک کارها خیلی صادق نیست. شب گذشته هم این جریان بین نوازنده‌ها خیلی وجود نداشت و برخی جاها نتوانستند یکدیگر را پیدا کنند. در واقع ساموئل و نیلز به خوبی می‌دانند که چطور در یک آنسامبل حل شوند و خود را یک جزء از کل بدانند ولی درباره دو نوازنده ایرانی، این اتفاق خیلی قابل لمس نبود و به نظر می‌آمد از پوست یک پارچه‌ای که باید یک آنسامبل داشته باشد، بیش از اندازه جدا بود.

نباید این مهم را فراموش کرد که وقتی چند نوازنده بداهه‌نوازی می‌کنند، انرژی خاصی میانشان جریان پیدا می‌کند، اما شب گذشته در چند موردی که بالاخره این جریان و انرژی در حال شکل گرفتن بود، این جریان گسسته می‌شد و انگار نوازنده‌ها خود را عقب می‌کشیدند تا ببینند جریانی که نوازنده دیگر معرفی کرده، چیست. به هر حال معرفی فضای جدید در آنسامبل‌هایی که بداهه است، باید کاملا به نرمی صورت بگیرد تا شنونده خیلی متوجه آن نشود.

 

برخی از فعالیت‌های هنری نوازندگان آنسامبل

نیلز پتر مولوار در سبک‌های مختلف از جمله جَز، اَمبیینت، الکترونیک و هاوس می‌‏‌نوازد و موسیقیِ او عموما ترکیبی از این سبک‌ها است. او در سال ۱۹۹۷ اولین آلبوم خود را با انتشارات ECM به نام خِمِر (Khmer) منتشر کرد. این آلبوم با استقبال فوق‌العاده‌ای از جانب مخاطبان و رسانه‌ها مواجه شد.

سهیل شایسته‌پور نوازنده‌ ویولن سابقهٔ نوازندگی در ارکستر فیلارمونیک و ارکستر مجلسی تهران را در کارنامهٔ خود دارد. شایسته‌پور به همراه آنسامبل آدیوس با ساکسوفونیست مطرح اروپایی «اِنزو فاواتا» و گیتاریست ایتالیایی «مارچِلو پِگین» چند اجرا داشته و یک آلبوم در دست انتشار دارد.

ادیب قربانی لیسانس نوازندگی پیانو از دانشگاه هنر تهران و فوق‌لیسانس آهنگسازی از دانشگاه تهران، موسیقی را زیر نظر دلبر حکیم‌آوا، گورگی ساراجیان، ربکا آشوقیان، هوشیار خیام، امین هنرمند، شریف لطفی و علیرضا مشایخی آموخت. او به عنوان نوازنده، با ارکستر‌ها و گروه‌های مختلفی همکاری کرده که از جملهٔ آن می‌توان به ارکستر سمفونیک تهران به رهبری علی رهبری، پروژهٔ کارمینا بورانا، کر و ارکستر کامه‌راتا، آنسامبل آدیوس و تریوی قصه‌گویان تهران اشاره کرد.