تو از ریشه سوختی که من بشکفم
مبادا از این زندگی سرد شَم
نذاشتی غم تقدیرو حس کنم
جوونیتو دادی که من مرد شَم

به عشقم یه دنیا رو آتیش زدی
که من خم نشم زیر این غصه‌ها
ندیدم چه کوهی روی شونَته
بگو که موهات کی سفید شد بابا

بگو که موهات کی سفید شد بابا
که من حس نکردم، ندیدم بابا
شکستی قفس‌های دور منو
که من این همه پر کشیدم بابا

به این دنیا باجی نمی‌دم ولی
هنوز قهرمان جهانم تویی
بمیرم برای نفس‌تنگیات
که اسطوره‌ی هر زمانم تویی

بگو که موهات کی سفید شد بابا
که من حس نکردم، ندیدم بابا
شکستی قفس‌های دور منو
که من این همه پر کشیدم بابا