موسیقی ما- پژمان طاهری نوازنده و آهنگساز موسیقی ایرانی و دارای درجه دکترا در این رشته که سرپرستی گروه موسیقی ایرانی را به عهده دارد در همراهی با این گروه  از 15 تا 18 مهر ماه به مدت چهار شب در سالن فخرالدین اسعد گرگانی کنسرتی با عنوان «آیین دگر» را اجرا خواهد کرد.مخاطبان موسیقی ایرانی اجرای این گروه موسیقی ایرانی را با استاد شهرام ناظری و علیرضا قربانی به یادهاشان سپرده اند. اما در کنسرت پیش رو که خوانندگی آن را محمود صالحی خواننده جوان آواز ایرانی به عهده دارد  کنسرت در دو بخش چهارگاه و همایون به روی صحنه 9خواهد رفت. پژمان طاهری سرپرست گروه موسیقی ایرانی در این باره به موسیقی ما گفتو گویی انحام داده است که در ادامه می خوانید:
 

• * لطفاً در ابتدا در مورد قطعاتی که برای اجرا در این کنسرت مدنظر دارید صحبت کنید.

این کنسرت در دو بخش برگزار می‌شود که در دستگاه چهارگاه و همایون خواهد بود. قطعات بخش چهارگاه کارهایی هستند که تاکنون شنیده نشده‌اند اما در بخش همایون آلبوم «سوگواران خموش» را اجرا خواهیم کرد. با توجه به اینکه قطعات آلبوم «سوگواران خموش» با همراهی علیرضا قربانی تنها در اروپا و البته چند شب در تهران اجرا شده (این کار اصلاً در شهرستان اجرا نشده) بناست در این اجرا کار را با صدای محمود صالحی به روی صحنه ببریم. در بخش چهارگاه چندین تصنیف اجرا می‌شود که بر روی اشعار هوشنگ ابتهاج و سهراب سپهری ساخته شده‌اند. دو قطعه این بخش هم به صورت بی‌کلام هستند.
 

• * نگاه‌تان به آوازهای این کنسرت چگونه بوده است؟

در این برنامه، آوازها بسیار کوتاه و مینیمال هستند. انتخاب من در آوازها به صورت کوتاه کوتاه است، چنانکه در کنسرت‌های قبلی هم اینگونه بوده. چراکه گروه درگیر جواب آواز می‌شود و باید دید در زمان تدوین چگونه کار پیش می‌رود. از سوی دیگر، ذائقه شخصی من در موسیقی ایرانی ارائه آوازهای چندان طولانی نیست، البته اگر کسی آواز را خوب بخواند و دیگری در حد درجه‌یک جواب آواز بدهد، بحث دیگری است. به طور معمول الان آوازهای کوتاه را مدنظر داریم.
 

• * هدف‌تان از اجراهای این‌چنینی چیست؟

به عنوان سرپرست «گروه موسیقی ایرانی» قصدم از این اجراها بالا بردن توان گروه است. شاید بدانید که به جز خواننده گروه ما، بقیه اعضای گروه اصالتاً گرگانی و در این شهر مشغول به فعالیت هستند. کنسرت سال 89 ما که با همراهی و آواز استاد ناظری به مدت دو شب در گرگان به روی صحنه رفت، اولین باری بود که پنج نفر از جوان‌های گرگانی همراه من بودند. البته آقای شروین مهاجر، شهرام غلامی و مهرداد کریم‌خاوری برای کمک ما را همراهی کردند. اما از سال گذشته همه اعضای گروه گرگانی هستند و قصد من این است که حجم گروه‌نوازی ما بالاتر برود.
 

• * چه اصراری به حضور مکرر در گرگان و اجرای برنامه در این شهر دارید؟

حکایت ما حکایت «گاهی بساط عشق خودش جور می‌شود» است. ما تا به حال هیچ عمدی در این کار نداشته‌ایم. البته این را هم بگویم که برای بعد از محرم و صفر در شهرهای ساری و رشت هم برنامه داریم. من از همین تریبون اسستفاده می‌کنم تا علاقه خود و گروهم را برای اجرای کنسرت در شیراز و اصفهان اعلام کرده باشم، اما آنگونه که خود شما هم می‌دانید، برگزاری کنسرت در تهران به واسطه سال‌هایی که در آن جا زندگی کرده‌ام و ارتباطاتی که دارم، کار آسان‌تری در مقایسه با اجرا در اصفهان و شیراز است. من در این شهرها ارتباطی ندارم اما از طریق سایت «موسیقی ما» اعلام می‌کنم که اگر کسی در تهران و شیراز و تبریز ارتباطاتی دارد، اعلام کند تا کارهایمان را در آن شهرها هم به گوش علاقه‌مندان موسیقی ایرانی برسانیم.
 

• * به نظر می رسد با توجه به تحصیلات دانشگاهی‌تان و همچنین سابقه اجرایی با چهره‌های شناخته‌شده موسیقی در عرصه تدریس چندان فعال نیستید.

پیش از این (حتی قبل از سفرم به اروپا که در تهران آموزشگاه موسیقی داشتم) در طول هفته تنها یک بار تدریس می‌کردم. در حال حاضر دو روز در هفته تدریس می‌کنم. شاگردهایی هم دارم که از جاهای مختلف می‌آیند. در پاره‌ای از موارد هم کارگاه‌های آموزشی برگزار می‌کنم. به عنوان مثال آخرین کارگاهی که گذاشتم، در دانشگاه موسیقی رشت بود و در تاریخ 28 اردیبهشت‌ماه برقرار شد. اما بیشتر از هر چیز درگیر کار «گروه موسیقی ایرانی» هستم، چراکه می‌خواهم نتیجه این کار را ببینم.
 

• * آیا مقوله تألیف را مطابق آنچه پیش از این نشان داده‌اید، همچنان به صورت جدی دنبال می‌کنید یا نه؟

راستش نه. همانطور که می‌دانید حتی بازار آلبوم هم در ایران بیشتر شبیه کارت ویزیتی برای هنرمند است که نفع مالی خاصی با خود به همراه ندارد. حتی تهیه‌کننده‌ها هم بیشتر متمایل به پخش سینگل (تک‌قطعه) شده‌اند. در حال حاضر بیشتر علاقه‌مندم کارهای زنده را ضبط کنم و علاقه‌ای به ضبط استودیویی ندارم. اگر خاطرتان باشد، آلبوم «امیرکبیر» که با همراهی استاد ناظری اجرا شد، به جز تنها یک قطعه، کاملاً به صورت زنده ضبط شده بود. کارهایی هم که هم‌اکنون در حال اجرای آن هستیم، به احتمال فراوان با ضبط حرفه‌ای انجام می‌شود و آلبوم‌های آن کارها به صورت آنسامبل ارائه خواهد شد.
 

• * بعد از همکاری با استاد شهرام ناظری و علیرضا قربانی، در حال حاضر ظاهراً با خواننده‌های نامدار فاصله گرفته‌اید. این یک امر اختیاری است یا اجباری؟

من هیچ مشکلی با خواننده‌ها ندارم و با خیلی از آنها هم دوستیم. بخشی از این ماجرا مربوط می‌شود به اینکه مثلاً آقای محمود صالحی با اجرای کارهای خوب می‌تواند یک خواننده نامی باشد؛ کما اینکه صدای متفاوت و جدیدی دارد. من 43 سال سن دارم و فکر می‌کنم کم‌کم وقت آن است که خواننده‌هایی را به موسیقی ایران معرفی کنم. من دوست دارم با خواننده‌های توانمند کار کنم و از این بابت مشکلی ندارم. در مورد محمود هم باید بگویم صدا و پیگیری‌اش را می‌پسندم و به لحاظ شخصیتی هم او را دوست دارم. کما اینکه نه تنها صدای علیرضا قربانی و فن ارائه آوازش را می‌پسندم، به لحاظ شخصیتی هم او را دوست دارم. کار کردن با خواننده‌های مختلف به این امر بستگی زیادی دارد. وقتی قرار است با خواننده یا نوازنده‌ای اجرا کنید، صحبت بر سر 6 ماه همنشینی و سفر و معاشرت است. فقط کافی نیست که خوب بخواند و خوب ساز بزند. باید خودش را هم دوست داشته باشید. با وجود آنکه 5 سال از آخرین همکاری من با علیرضا قربانی می‌گذرد، تغییری در نگاه من به او به عنوان یک انسان ایجاد نشده است.
 

• * پس صحبت بر سر نوعی سرمایه‌گذاری یا چیزی شبیه این است.

در مورد محمود صالحی هم همینطور است. او تنها 25 سال سن دارد و خواننده جوانی است، اما در فستیوال‌های مختلفی که داورهای معتبر دارند، برگزیده می‌شود. در آخرین فستیوالی که برنده شد، داورانش آقایان علیزاده، طلایی، ناظری و کیانی بودند. آدم‌های معتبر موسیقی او را انتخاب کرده‌اند. به علاوه خودش هم پسر دوست‌داشتنی‌ای است. فکر می‌کنم دانه‌ای که انسان در این زمین می‌پاشد، جوانه قشنگی خواهد زد. بنابراین حداقل در شهرستان‌ها با ایشان کنسرت می‌گذارم، شاید وقتی به اجراهای تهران هم رسیدیم، جواب گروه را هم بدهد.