موسیقی ما - گروه «نور» که پس از هفت سال در ایران روی صحنه می رفت ، با اجرای قطعاتی که از ترکیب موسیقی قرون وسطی ،موسیقی ایرانی و بخشی از موسیقی کردی بدست آمده بودند، محصولی جالب و درخور توجهی به مخاطبان جدی موسیقی ارائه کردند.

گروه «نور» به سرپرستی و آهنگسازی کریستف رضاعی در حالی طی دو شب در تالار وحدت و فرهنگسرای نیاوران روی صحنه رفتند که چهره هایی همچون  لیلا حاتمی ، سفیر سوئد، سفیر ایتالیا، سفیر هند، مانی حقیقی ، امید روحانی ، فرید جهانگیر و شهره مهران نقاش در این اجراها حضور داشتند.

در این دو اجرا  گروه نور به اجرای آلبوم «آلبا» با شکل جدید‌تری پرداخت. در واقع در ارکستراسیون و گروه خوانندگان تغییرات به وجود آمده بود. علی بوستان سه تار نواز و عضو ثابت این گروه حضور نداشت و  شهرام غلامی عود نواز توانمند ایرانی جای او را گرفته بود. یعنی عود جای سه تار نشسته بود و همین نکته در صدا دهی گار تاثیر گذاشته بود. همچنین یکی از خوانندگان فرانسوی گروه(پیر ایو بینارد)  در این برنامه حضور نداشت.

مصطفی محمودی خوانندگی بخش های کردی و فارسی را بر عهده داشت. خود کریستف رضاعی در کنار نواختن هارمونیوم ، اواز تنور هم می خواند. پیر بارانژه هم به عنوان خواننده تنور و حمید خسروشاهی آواز باس می خواند. البته ظاهرا در طول این 7 سال که گروه «نور» در ایران روی صحنه نرفته اند، در خارج از ایران اجراهای متعددی داشتند و تغییراتی هم در ترکیب نوازندگان و خوانندگان به وجود آمده است واین اجرا ، ترکیب اصلی گروه نبوده است.

نکته جالب گروه نور و این اجرا ، نگاه رضاعی به مسئله ترکیب چند موسیقی  بسیار متفاوت در یک رپرتوار است. رضاعی در این اجرا قطعاتی از کانتیگاس های قرون وسطایی را انتخاب کرده بود که به لحاظ  مود موسیقایی و موتیف های بدوی شان نزدیک به گوشه ها و مایه های از موسیقی ایرانی و موسیقی کردی بودند در واقع در قطعات موفقی مثل «مریم مقدس» ملودی های مشابه ای با فرهنگ های متفاوتی نواخته می شد و این نگاه پژوهشگرانه رضاعی منجر به وجود آمدن یک موسیقی خاص و البته مدرن شده بود.

مسئله ای که  گروه «نور» را فراتر از این اجرا مهم می کند، جایگاه دانش موسیقایی در تجربه گرایی است. رویکرد نظری کریستف رضاعی در ارائه این آثار  توانسته  زوایه خاصی از  مسئله تک صدایی و چند صدایی در موسیقی را پیش روی مخاطب بگذارد و بدور از هرگونه ادعا و زیاده گویی  های متداول این رزوها، به عنوان تجربه ای خاص در موسیقی ایران مطرح باشد. تجربه ای که می تواند مورد انتقاد هم قرار بگیرد ولی زیربنای علمی آن قابل انکار نیست.

از نکات جالب توجه دیگر این اجرا نوازندگی سازهای بادی کوچک و بسیار متنوع توسط رضا عسگر زاده صدابردار برجسته موسیقی ایران بود. عسگر زاده در این اجرا تصویر یک نوازنده تمام عیار از خودش به جای گذاشت. او با گروهی از سازهای بادی کوچک مثل دودوک، فلوت و چندین ساز دیگر که حداقل تصویر آنها برای مخاطبان بسیار تازگی داشت، در تزئین و چیدمان ساختاری این آثار نقش مهمی را ایفا کرد. پیش از این نوازندگی او را در کنسرت گروه بازار دیده بودیم.

اعضای گروه نور را کریستف رضاعی(آواز تنور، هارمونیوم)، مصطفی محمودی(خواننده)، رضا عسگرزاده(پاکو، دودوک، فلوت رکوردر، همخوان)، پیر بارانژه(آواز تنور، فلوت تراورزو)، کوروش بابایی(ترهو، همخوان)، حمید خسروشاهی (آواز باس، کوبه ای )و علی رحیمی(کوبه ای، همخوان)، تشکیل می‌دهند

کنسرت گروه «نور» پس از هفت سال بدور از حواشی و شاید تا حدودی در سایه هیاهوی جام جهانی برگزار شد اما به نظر می آمد مخاطبان خاص خودش را با رضایت راهی خانه هایشان کرد و این دستیافت کمی برای یک گروه موسیقایی در زمانه ما نیست.