موسیقی ما - «خانه موسیقی ایران» دیروز میزبان نشست خبری کیوان ساکت و دست اندرکاران کنسرت جدیدش تحت عنوان «دست‌های به هم پیوسته» بود. آهنگساز و نوازنده تار کشورمان در ابتدای این مراسم با بحث درباره شکوه‌مندی و زیبایی، گفت: یک اثر می‌تواند تنها زیبا باشد، می‌تواند شکوه‌مند باشد و البته می‌تواند شکوه‌مندی و زیبایی را در دل داشته باشد. شعر خیام مثال مناسبی برای مورد آخر است.

ساکت در ادامه به علاقه‌اش به موسیقی شکوه‌مند اشاره کرد و افزود: این احساس شکوه‌مندی مورد نیاز در موسیقی را، از دوران نوجوانی و پس از خواندن زندگی نامه کلنل وزیری درون خود دارم و این‌ها را مدیون دایی‌ام هستم چرا که اولین آشنایی من با موسیقی ایرانی و قله این موسیقی یعنی وزیری به واسطه دایی‌ام فراهم شد. از زمانی که خود را شناختم همیشه این سوال در ذهنم بود که چرا موسیقی ما در ردیف موسیقی‌های شناخته شده غرب و شرق قرار نگرفته است. این در حالی است که تمام شکوه‌مندی که دوره «باروک» در موسیقی اروپا و موسیقی «نصرت فتحعلیخان» در شرق جهان دارد را حتی با مایه و غنای بیشتری در موسیقی وزیری و شعر فردوسی دیده‌ام. غم فلسفی که در موسیقی ایرانی خانه کرده عنصر زیبایی است اما همین غم در «ای ایران» آقای خالقی به منتها علیه شکوه و زیبایی می‌رسد. اعتقاد دارم باید عنصر شکوه‌مندی را به موسیقی ایرانی بازگرداند. از به کار بردن حالاتی که در نوازندگی به شکوه‌مندی ضربه بزند گریزانم. البته در این میان اساتید بزرگی مثل حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان، فرامز پایور، کامکار‌ها و... این مسیر را آغاز کرده‌اند. اگر بناست در موسیقی عشق بورزیم چه خوب است مثل حافظ و فردوسی باشیم. چرا که عشق آن‌ها هم زیباست و هم شکوه‌مند. سازنده قطعه افسوس درباره «دست‌های به هم پیوسته» گفت: در اجرای ۸ بهمن در برج میلاد، قصد داریم بخش‌هایی از موسیقی نواحی ایران نظیر موسیقی گیلکی و کردی را مورد توجه قرار دهیم. البته قرار بود از سلیمانیه عراق هم جمعی از خوانندگان و نوازندگان به ما بپیوندند که به خاطر صادر نشدن روادیدشان همکاریمان با آن‌ها به تعویق افتاد. در این اجرا چهل نوازنده نام آشنا نظیر سیاوش ظهیرالدینی، همایون رحیمیان، حسین پورمعین، ناصر رحیمی و هنرمدان دیگری مثل بهنام ابوالقاسم و ۱۶ نفر گروه کرد حضور دارند و ۵ نفر نوارنده و خواننده کرد و یک نفر خواننده محلی در کنار اجرای سازهای ایرانی به اجرای برنامه خواهند پرداخت.

ساکت در مورد آهنگ‌هایی که اجرا خواهد شد افزود: این آهنگ‌ها ساخته‌های من بر روی اشعار ژاله اصفهانی، فریدون مشیری و هوشنگ ابتهاج هستند و البته چند قطعه فانتزی را هم در دستور کار قرار داه‌ایم. این قطعات فانتزی از آیریلیخ آغاز می‌شود و بعد دوری در موسیقی اروپا می‌زند و با اجرای کارهای براونز، موتزارت و کورساکن ادامه می‌یابد. در انت‌ها هم کار استاد وزیری را قرار داده‌ایم. ساکت در ادامه راجع به چیدمان قطعاتی که قصد اجرای آن‌ها را دارد افزود: اگر از قطعات غربی و کلاسیکی که در این اجرا آن‌ها را خواهیم نواخت فاکتور بگیرید و آن‌ها را به کناری بگذارید، موسیقی ایرانی بهترین نامی است که می‌توان بر اجرای ۸ بهمن نهاد. یک سری رپرتوار مختلف و آهنگ‌های متفاوت را به صورت سینوسی در کنار هم قرار داده‌ایم تا حال و هوای مخاطب را تغییر دهیم. طراحی کنسرت به صورتی است که در ابتدا دو خواننده یک تصنیف واحد را اجرا می‌کنندو از صحنه خارج می‌شوند. در ادامه موسیقی محلی اقوام مختلف اجرا می‌شود. در قسمت دوم هر یک از دو خواننده قطعات را به صورت یکی در میان اجرا خواهند کرد تا انتخا که دوباره با هم یک تصنیف را می‌خوانند. به این ترتیب یک حسن شروع و یک حسن ختام را خواهیم داشت.

آهنگساز قطعه خاطره در مورد خوانندگان کنسرت گفت: وحید تاج و مجتبی عسگری خوانندگان جوانی هستند که من به شخصه به آینده این دو امیدوارم و می‌دانم اگر حمایت شوند جز امیدهای آینده موسیقی ایرانی هستند. او با اشاره به عناصر موجود در موسیقی‌اش سخنانش را اینگونه پایان داد: سعی من این است که آنچه جوانان بیش از زیبایی و شکوه‌مندی به دنبالش هستند یعنی هیجان را هم در این کار‌ها داشته باشم تا آن‌ها به موسیقی ایرانی علاقه نشان دهند در ضمن جز دو قطعه کلاسیک و قطعه باران، تمام کارهای دیگر این اجرا را به تازگی ساخته‌ام.