عکس های شب‌های گرم برج میلاد در روزهای برفی
موسیقی ما – بهار راستین: گروه موسیقی «مشکی پوشان» به سرپرستی و خوانندگی رضا صادقی شامگاه ۱۷ و ۱۸ آبان ماه بار دیگر در سالن مملو از جمعیت «برج میلاد» به صحنه رفتند. ارکستر ۵۰ نفری رضا صادقی که جمعی از نوازندگان نام آشنای ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر ملی ایران هم آن‌ها را همراهی می‌کردند، ساز‌هایشان را با تشویق پی‌درپی مخاطبان کوک کردند و با ورود رضا صادقی بر صحنه سازه‌ها با هم همصدا شدند. رضا صادقی در ابتدای اجرایش گفت: «باعث افتخارم است که برای چندمین سال متوالی کنار شما هستم. خوشحالم با اینکه رحمت برف، زمین را فرا گرفته است اما شما این زحمت را تحمل کردید و تا اینجا آمدید.»
او ادامه داد: «باز هم چند کلمه حرف تکراری با شما دارم، اما بعضی حرف‌های تکراری مثل چهرهٔ پدر و مادر هیچ‌گاه از دل بیرون نمی‌رود. می‌خواهم بگویم هنرمندانی بود که جان دادند تا ما جان داشته باشیم.»
صادقی در ادامه از ناصر عبداللهی، بابک بیات، فرهاد، پرویز مشکاتیان و محمدرضا شجریان یاد کرد. سپس حاضران به احترام بزرگان موسیقی از جای خو برخاستند و دقایقی آن‌ها را تشویق کردند.
در ادامه سازه‌ها دوباره به صدا درآمدند و رضا صادقی با همراهی حضار در سالن «باتو پرم از شعر و ستاره، بی‌تو لحظه حرمتی نداره» را خواند. با هنرنمایی مرتضی کریمی ـ نوازندهٔ عود ـ قطعهٔ «لحظه» نواخته شد و صادقی درباره این قطعه توضیح داد: «این آهنگ را براساس تمام رویا‌ها و شنیده‌های دوران کودکی ساختم.»
پس از استقبال مخاطبان از این قطعه، صادقی خطاب به حاضران گفت: «از شما ممنونم که پس از سال‌ها هنوز صدای مرا تحمل می‌کنید و برای اینکه یادگاری‌ها بر قلب ما حک شده‌اند، اکنون می‌خواهم قطعه یادگاری را برایتان بخوانم که به قلبم نزدیک‌تر است.»
در هنگام اجرای این قطعه صدای ویلون‌ها به اوج خود رسید و فضایی آرام را در سالن حکم فرما می‌کند. صادقی در این اجرا نیز بار دیگر بر جنوبی بودنش افتخار کرد و با همراهی بهنام ابطحی، نوازنده درامز برای زداگاهش بندرعباس خواند. رضا صادقی با بیان این مطلب که من از عمق احساس یک انسان می‌خوانم قطعه‌ای از آلبوم «دیگر مشکی نمی‌پوشم» را با شعری از یاحا کاشانی اجرا کرد.
پس از اجرای قطعهٔ «بی‌خداحافظی» صادقی گفت: «بعضی‌ها از من می‌پرسند، قضیه چیست، که می‌گویی
دیگه مشکی نمی‌پوشم باید در پاسخ به این سوال بگویم، بعد رفتن از این دنیا دیگه نمی‌پوشم.» در ادامه صادقی دکلمه‌ای برای حاضران با این مطلع خواند.
از این همه نامردی‌ها قلبم داره می‌گیره کم کم
من از تو می‌پرسم خدایا اینجا زمینه یا جهنم
سپس با تکنوازی مسعود همایونی ـ نوازنده گیتار الکتریک ـ قطعهٔ «من دیگه خسته شدم» نواخته شد. «دروغ گفت»، «سرت سلامت»، » تو با منی»، «دلم برات تنگ شده» قطعات خاطره انگیزی بودند که یکی پس از دیگری با همراهی مخاطبان اجرا شد. در قسمت پایانی اجرا ارکستر ۵۰ نفرهٔ رضا صادقی همه با هم قطعهٔ «وایسا دنیا من می‌خواهم پیاده شم» را خوانند و اجرایشان را به پایان رساندند.
در ارکستر ۵۰ نفرهٔ رضا صادقی نوازندگان برجستهٔ ارکستر ملی ایران و تعدادی نوازندگان ارکستر سمفونیک تهران ساز نواختند. از تعدادی از مخاطبان این اجرا، آن‌ها از نحوهٔ اجرا احساس رضایت داشتند اما معتقد بودند، صدا‌برداری سالن که گاهی صدا را بیش از حد بلند منعکس می‌کرد، مناسب نبوده است. شاید هم این تعدد ساز کار را برای صدا برداری مشکل کرده بود.
در بخشی از برنامه میکروفن صادقی خراب شد و دیگر صدایی از آن بیرون نمی‌آمد. مسئولین صدا به تکاپو افتادند و در این بین نوازنده‌های قطعاتی را به صورت گروهی اجرا می‌کردند و چون رضا میکروفن نداشت مردم با گروه همخوانی می‌کردند. با گذشت دقایقی یکی از میکروفن‌های گروه بادی (!) برای صادقی آورده شد ولی باز هم آن میکروفن با نقص رو به رو شد. با گذشت حدود چند دقیقه صادقی دیگر آرام آرام عصبی شده بود و با لحنی جدی از عوامل صدا خواست: «التماس می‌کنم صدای من را درست کنید!». نکته جالب توجه این اتفاق همخوانی قابل توجه مردم با صادقی بود که یک لحظه هم صادقی را در این شرایط تنها نگذاشتند.
دربخش دیگری از برنامه صادقی برای معرفی بابک جهانبخش قطعه معروف و محبوب این خواننده «دوست دارم» را با گیتار زد و خواند تا سالن میلاد به هوا برود. بعد از این لحظه، صادقی از مردم خواست این ترانه را با او زمزمه کنند که این خواسته صادقی هم با استقبال مردم مواجه شد تا بابک جهانبخش در واکنشی جالب روی سن بپرد و میکروفن را از صادقی بگیرد و با حس خوبی داد بزند: «خوش به حال ما که رضا صادقی داریم!». هیچکس در این لحظه توان کنترل سالن را نداشت. سالن میلاد به وجد آمده بود و لحظات بکری را سپری می‌کرد.
علی رضوی مدیر اجرایی این کنسرت که به همت شرکت ایرانگام برگزار شده بود خبر از تمدید این اجرا با توجه به استقبال بسیار خوب هواداران صادقی برای روز اول آذر داد .
او ادامه داد: «باز هم چند کلمه حرف تکراری با شما دارم، اما بعضی حرف‌های تکراری مثل چهرهٔ پدر و مادر هیچ‌گاه از دل بیرون نمی‌رود. می‌خواهم بگویم هنرمندانی بود که جان دادند تا ما جان داشته باشیم.»
صادقی در ادامه از ناصر عبداللهی، بابک بیات، فرهاد، پرویز مشکاتیان و محمدرضا شجریان یاد کرد. سپس حاضران به احترام بزرگان موسیقی از جای خو برخاستند و دقایقی آن‌ها را تشویق کردند.
در ادامه سازه‌ها دوباره به صدا درآمدند و رضا صادقی با همراهی حضار در سالن «باتو پرم از شعر و ستاره، بی‌تو لحظه حرمتی نداره» را خواند. با هنرنمایی مرتضی کریمی ـ نوازندهٔ عود ـ قطعهٔ «لحظه» نواخته شد و صادقی درباره این قطعه توضیح داد: «این آهنگ را براساس تمام رویا‌ها و شنیده‌های دوران کودکی ساختم.»
پس از استقبال مخاطبان از این قطعه، صادقی خطاب به حاضران گفت: «از شما ممنونم که پس از سال‌ها هنوز صدای مرا تحمل می‌کنید و برای اینکه یادگاری‌ها بر قلب ما حک شده‌اند، اکنون می‌خواهم قطعه یادگاری را برایتان بخوانم که به قلبم نزدیک‌تر است.»
در هنگام اجرای این قطعه صدای ویلون‌ها به اوج خود رسید و فضایی آرام را در سالن حکم فرما می‌کند. صادقی در این اجرا نیز بار دیگر بر جنوبی بودنش افتخار کرد و با همراهی بهنام ابطحی، نوازنده درامز برای زداگاهش بندرعباس خواند. رضا صادقی با بیان این مطلب که من از عمق احساس یک انسان می‌خوانم قطعه‌ای از آلبوم «دیگر مشکی نمی‌پوشم» را با شعری از یاحا کاشانی اجرا کرد.
پس از اجرای قطعهٔ «بی‌خداحافظی» صادقی گفت: «بعضی‌ها از من می‌پرسند، قضیه چیست، که می‌گویی
دیگه مشکی نمی‌پوشم باید در پاسخ به این سوال بگویم، بعد رفتن از این دنیا دیگه نمی‌پوشم.» در ادامه صادقی دکلمه‌ای برای حاضران با این مطلع خواند.
از این همه نامردی‌ها قلبم داره می‌گیره کم کم
من از تو می‌پرسم خدایا اینجا زمینه یا جهنم
سپس با تکنوازی مسعود همایونی ـ نوازنده گیتار الکتریک ـ قطعهٔ «من دیگه خسته شدم» نواخته شد. «دروغ گفت»، «سرت سلامت»، » تو با منی»، «دلم برات تنگ شده» قطعات خاطره انگیزی بودند که یکی پس از دیگری با همراهی مخاطبان اجرا شد. در قسمت پایانی اجرا ارکستر ۵۰ نفرهٔ رضا صادقی همه با هم قطعهٔ «وایسا دنیا من می‌خواهم پیاده شم» را خوانند و اجرایشان را به پایان رساندند.
- در حاشیه:
در ارکستر ۵۰ نفرهٔ رضا صادقی نوازندگان برجستهٔ ارکستر ملی ایران و تعدادی نوازندگان ارکستر سمفونیک تهران ساز نواختند. از تعدادی از مخاطبان این اجرا، آن‌ها از نحوهٔ اجرا احساس رضایت داشتند اما معتقد بودند، صدا‌برداری سالن که گاهی صدا را بیش از حد بلند منعکس می‌کرد، مناسب نبوده است. شاید هم این تعدد ساز کار را برای صدا برداری مشکل کرده بود.
در بخشی از برنامه میکروفن صادقی خراب شد و دیگر صدایی از آن بیرون نمی‌آمد. مسئولین صدا به تکاپو افتادند و در این بین نوازنده‌های قطعاتی را به صورت گروهی اجرا می‌کردند و چون رضا میکروفن نداشت مردم با گروه همخوانی می‌کردند. با گذشت دقایقی یکی از میکروفن‌های گروه بادی (!) برای صادقی آورده شد ولی باز هم آن میکروفن با نقص رو به رو شد. با گذشت حدود چند دقیقه صادقی دیگر آرام آرام عصبی شده بود و با لحنی جدی از عوامل صدا خواست: «التماس می‌کنم صدای من را درست کنید!». نکته جالب توجه این اتفاق همخوانی قابل توجه مردم با صادقی بود که یک لحظه هم صادقی را در این شرایط تنها نگذاشتند.
دربخش دیگری از برنامه صادقی برای معرفی بابک جهانبخش قطعه معروف و محبوب این خواننده «دوست دارم» را با گیتار زد و خواند تا سالن میلاد به هوا برود. بعد از این لحظه، صادقی از مردم خواست این ترانه را با او زمزمه کنند که این خواسته صادقی هم با استقبال مردم مواجه شد تا بابک جهانبخش در واکنشی جالب روی سن بپرد و میکروفن را از صادقی بگیرد و با حس خوبی داد بزند: «خوش به حال ما که رضا صادقی داریم!». هیچکس در این لحظه توان کنترل سالن را نداشت. سالن میلاد به وجد آمده بود و لحظات بکری را سپری می‌کرد.
علی رضوی مدیر اجرایی این کنسرت که به همت شرکت ایرانگام برگزار شده بود خبر از تمدید این اجرا با توجه به استقبال بسیار خوب هواداران صادقی برای روز اول آذر داد .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افزودن یک دیدگاه جدید