موسیقی ما -  من در سال ۸۲ گروهی را به نام «شهنازی» تشکیل دادم، اکنون حدود دو سه سال است که با این گروه کار نکرده‌ام چراکه دلم نمی‌آید جوانان را به گروه بیاورم و حقوقی به آنان ندهم. خودم هم توان مالی این کار را ندارم.

داریوش پیرنیاکان نوازنده پیشکسوت تار و سخنگوی خانه موسیقی با تاکید بر این‌که سرانجام یک گروه موسیقی باید به درآمدزایی ختم شود، اظهار کرد: زمانی که یک گروه موسیقی تشکیل می‌شود، کارشان باید در ‌‌نهایت به درآمدزایی ختم شود و اگر این درآمد مستمر نباشد، گروه ناپایدار خواهد بود و بالاخره منحل می‌شود.

وی دلیل عمده درآمد نداشتن گروه‌های موسیقی را سیاست‌گذاری‌های متولیان موسیقی دانست و گفت: زمانی که یک گروه برای اخذ مجوز اجرا یا انتشار یک آلبوم به سراغ مسوولان می‌رود گویی باید هفت‌خوان رستم را طی کند. به آن‌هایی که اسم و رسمی دارند سخت گرفته می‌شود و در این میان تکلیف جوانان تازه‌کار نیز روشن است.

پیرنیاکان تاکید کرد: گروه‌های موسیقی زمانی که پولی در نیاورند، محل تمرین نداشته باشند و برای دریافت مجوز با مشکلات زیادی روبه‌رو باشند، ثبات نخواهند یافت.

وی با تاکید بر این‌که تمامی مشکلات ذکرشده در میان هنرمندان وجود دارد، تصریح کرد: یکی دیگر از مشکلات گروه‌ها برای اجرا، اجاره کردن سالن است. با این هزینه‌های بسیار، گروه‌ها چطور می‌توانند از پس اجاره سنگین سالن‌‎‌ها برآیند؟ من شخصا سال ۸۲ گروهی را به نام «شهنازی» تشکیل دادم، اکنون حدود دو سه سال است که با این گروه کار نکرده‌ام چراکه دلم نمی‌آید جوانان را به گروه بیاورم و حقوقی به آنان ندهم. خودم هم توان مالی این کار را ندارم.

پیرنیاکان ادامه داد: چنین مشکلاتی وجود دارد و در کنار همه این موارد، شرکت‌های تولید آلبوم نیز به دنبال کارهای سبک هستند و کمتر روی کارهای ارزشمند سرمایه‌گذاری می‌کنند.

این نوازنده سپس به تجربه گروه موسیقی فرامرز پایور اشاره کرد و گفت: این گروه سال‌های سال کار کرد و آثار بسیاری را منتشر کرد. اما در شرایطی بود که هزینه‌های تمرین و دستمزد اعضای گروه را مرکزی تامین می‌کرد و گروه تنها تمرکز خود را روی تولید می‌گذاشت. باید توجه داشت که «با حلوا حلوا گفتن؛ دهان شیرین نمی‌‎شود».

وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود خطاب به مسوولان عرصه موسیقی اظهار کرد: خوب است که متولیان تکلیف خود را با موسیقی روشن کنند؛ اگر نمی‌خواهند صریح بگویند و اگر هم می‌خواهند باید سرمایه‌گذاری و سیاست‌گذاری کلان بکنند. جشنواره برگزار کردن تنها کافی نیست؛ باید مشکلات به صورت ریشه‌ای حل شوند.

پیرنیاکان درباره شکل حمایت مسئولان از گروه‌های موسیقی نیز توضیح داد: باید با تخفیف در هزینه سالن‌ها و اختصاص محل تمرین و... از جوانان حمایت کرد. بنیاد رودکی چرا از هنرمندان جوان برای سالن پول می‌گیرد؟ خوب است که بگویند اگر از گروه‌های مطرح، ۱۰ میلیون تومان می‌گیریم، از جوانان دومیلیون می‌گیریم. یا حداقل پول تولید یک آلبوم و هزینه تمرین گروه را بدهند. تا زمانی که چنین حمایت‌هایی صورت نگیرد، گروه‌ها ناپایدار خواهند ماند.