موسیقی ما - كيوان ساكت ـ آهنگساز و نوازنده تار و سه‌تار ـ با انتقاد از تعطيلي اركستر ملي گفت: اركستر ملي نماينگر بخشي از هويت فرهنگي ماست و مسوولين اگر قدري هوشمندانه به شرايط نگاه كنند، نبايد بگذارند چنين اركستري معلق باشد و اگر با سابقه فرهنگي چند هزار ساله‌اي كه داريم، فاقد يك اركستر ملي براي آثار موسيقايي وطن خود باشيم يك ضعف فرهنگي غير قابل انكار خواهيم داشت.

ساكت با اشاره به تعطيلي يك‌ساله‌اي كه در روند فعاليت‌هاي اركستر ملي اتفاق افتاده است، گفت: اركستري با 80 نوازنده، هزينه‌ زيادي را مي‌طلبد و امكان اينكه با بودجه‌هاي خصوصي كار كند، خيلي محدود است.

وي ادامه داد:در كنار هزينه‌ها، حضور رهبري كه تمام نوازندگان اركستر كار او را قبول داشته باشند، بسيار اهميت دارد. به علاوه اركستر ملي نيازمند آهنگسازي است، چون براي اركسترهاي غربي رپرتوارهاي بسياري وجود دارد و آنها هميشه از آثار آهنگسازان جهان مي‌توانند استفاده كنند اما آماده كردن رپرتوار متنوع براي اركستري كه سابقه‌ي طولاني ندارد كار دشواري است.

اين نوازنده تار و سه‌تار كه قرار بود آثارش به همراهي نوازندگي او در كنار اركستر ملي در آخرين كنسرت اين اركستر اجرا شود و او به دليل مناسب نبودن شرايط اجتماعي حاضر به ظاهر شدن بر صحنه نشد و پس از آن كار معلق ماند، افزود: به اعتقاد من جاي اركستر ملي مدت‌ها است كه خالي است و بايد با يك مديريت جديد، اركستر دوباره كار خود را شروع كند و ترجيح همه نوازندگان اين اركستر بر رهبري«استاد فرهاد فخرالديني» است.

اين هنرمند درباره حضور فخرالديني تأكيد كرد: او بهترين گزينه براي رهبري اركستر بوده و هست، اما اگر از چنين كاري امتناع كند، به هرحال شاگرداني دارد و كشور ما نيز به لحاظ هنرمندان شايسته، كمبودي ندارد و مي‌توان باز اركستر ملي را راه‌ انداخت.

ساكت با اشاره به شايعه‌هايي مبني بر خصوصي‌ شدن اركستر ملي به ايسنا گفت: فكر نمي‌كنم يك نهاد خصوصي بتواند هزينه‌هاي اركستر ملي را تقبل كند. چون اين اركستر با 80 نوازنده حداقل در ماه 20 تا 30 ميليون تومان بايد دستمزد نوازندگان را بدهد و مسايلي مانند هزينه سالن، محل تمرين، آهنگساز و يا خوانندگاني كه در اجراهاي مختلف با آنها همراهي مي‌كنند، از هزينه‌هايي است كه به اجراهاي مختلف اين اركستر اضافه مي‌شود كه البته خرج كردن اين مبلغ در راه‌هاي فرهنگي بسيار ناچيز است.

اين هنرمند در پايان گفت:در تمام دنيا به ويژه كشورهايي كه داراي سابقه‌ي فرهنگي هستند و به فرهنگ و هنر اهميت مي‌دهند، شهرداري‌ها همواره حامي اركسترهاي اين‌چنيني بوده و هستند. در ايران هم مي‌توان از شهرداري تهران انتظار داشت كه هزينه‌هاي چنين اركستري را كه نسبت به درآمد شهرداري و خرج‌هايي كه مي‌كنند بسيار اندك است، تقبل كند و از اركستر ملي حمايت كند.