اگه تراک های یه آلبوم معمولی رو به سه دسته ی خوب و متوسط و ضعیف تقسیم کنیم و
به کارهایی که خیلی خیلی بهتر از یه کار خوب باشن و تو یک کلام بی نظیر باشن، "عالی" بگیم و
به کارهایی که غیرقابل تحمل باشن "افتضاح" بگیم و
به کارهایی که فراتر از سطح موسیقی کشور باشن "فوق العاده" بگیم و
به کارهایی که اونقدر فوق العاده باشن که بشه گفت تو تاریخ موسیقی ماندگارن "شاهکار" بگیم،
تراک های آلبوم پاروی بی قایق رو به شخصه اینطور دسته بندی میکنم:

شاهکار:
قهوه قجری - یه خونه کوچیک

فوق العاده:
پاروی بی قایق

عالی:
جز - دزیره

خوب:
کلنجار

متوسط:
-------

بد:
-------

افتضاح:
-------

اما در مورد 4تراک باقی مونده:

"وصیت" رو یه کار خاص و یه تجربه متفاوت مخصوص چاوشی میدونم که تاقبل اینکه مفهوم شعرشو بفهمم خیلی باهاش ارتباط برقرار نمیکردم ولی حالا که فهمیدم چی میگه عاشقشم، فوق العادست.

درمورد 3تراک "خواب" و "یوسف" و "تفنگ سرپر" نمیدونم چی بگم؟
افسوس بخورم
حسرت بخورم
بریزم تو خودم
نمیدونم،
واقعا نمیدونم باید چی بگم!
فقط میخوام بگم از عمق وجودم و با تک تک سلولام، به شدت ناراحتم ازاینکه چرا ملودی های به این فوق العادگی، با ترانه هایی گنگ و فراپیچیده برای اکثر مخاطبا قابل هضم نیستن، درحالی که با یه ترانه روانتر میتونستن تبدیل به شاهکارهایی بشن که هرخواننده آرزو داشته باشه فقط و فقط یکی از اونارو تو کل کارنامه دوران هنریش داشته باشه.
افسوس و دوصد افسوس:-(

ولی درکل من به نیمه پرلیوان نگاه میکنم و یه بار دیگه به خودم افتخار میکنم که خواننده اول و آخرم چاوشیه.