من سلیقه ی شما رو به سخره نگرفتم دوست عزیز . شما از کلیت این آلبوم نقطه اتکاتون منو درکم کن بود . من گفتم کلیشه اییه الانم میگم . شمام بد نیست یک نگاه به لغت نامتون بندازین شاید معنی کلمه ی کلیشه رو بد فهمیدی که این واژه رو توهین قلمداد کردی . خود من به شخصه کارهای محسن عزیز رو دنبال کردم همیشه . به شخصه تک آهنگ نا امیدم میکنی ایشون رو که فک میکنم چند هفته مونده به انتشار آلبوم منتشر شد رو بیشتر از قطعات این آلبوم دوست دارم و به لحاظ فنی هم این تک آهنگ انتظارم رو از آلبوم نگاه برد بالا که البته آلبوم این انتظار رو برآورده نمیکنه . اگر بحث علاقه و بعضا تعصبی که به بعضی از اسامی داریم رو بذاریم کنار مثل مجسمه در قیاس با نگاه و آلبوم بنیامین چه از حیث اجرا و چه به لحاظ تنظیم ها بمراتب قویتره در بحث ترانه هم که دیگه فک نمیکنم نیازی به این باشه که بگم مثل مجسمه فاصله ی زیادی داره با اون دو آلبوم. آلبوم نگاه حتی از بعد گرافیکی هم عقبتر از مثل مجسمه است . این یه واقعیته . حضور رستاک حلاج که نشون داده همکاریش با یراحی به درک متقابل و پختگی قابل قبولی رسیده در کنار درخشش هومن نامداری و کوشان حداد- حضور موفق آرش فتحی مونا وبرزویی و البته علیرضا افکاری از مثل مجسمه آلبومی ساخته که حتی یک تراک ضعیف نداره > خب طبیعی هم هست که تیم ورک قوی جواب بده . نکته ای که در مورد مهدی یراحی میپسندم همینه که میدونه کار رو باید به کاردونش سپرد . این اخلاق حرفه ای رو تعداد معدودی از خواننده هامون مثل محسن چاوشی دارن

شما دنبال شر میگردی؟؟!
خب عزیزم من از آلبوم نگاه خوشت نیومده
بگو خوشم نیومده...
اصن شما برو مثه مجسمه رو بگوش
اصن شمارو به صدای محسن ما چی.........

كى گفته نقطه اتكاى آلبوم نگاه ترك دركم كنه؟ بازم ميگم دركم كن رو با يه قطعه ى شيش و هشت مقايسه كنيد متوجه ميشيد!

تا اونحايى كه من در جريانم و بين هواداران ترك ديوار و چقدر دير و تو فكر ميرم از محبوبيت بيشترى نسبت به بقيه برخوردار بودن (بيشتر از همه ديوار) كه در حوزه ى تنظيم و ترانه حرفى باقى نميذارن واسه گفتن به خصوص تنظيم فوق العاده ى تو فكر ميرم

آقای مهدی دوست عزیزم این که من بخوام چی گوش بکنم یا نکنم به خودم مربوط میشه و فک نمیکنم این ارتباطی به شما داشته باشه ، شما با این ادبیات که بیشتر آدمو یاد شعارهای ورزشگاهها میندازه بهتره سنگ کسی رو به سینه نزنی، بنظرم یادت رفته که این وب سایت یه سایت فرهنگیه و به تبع اون جای انتقاد ونظرات متفاوت .. من بیشتر ازین جواب شما رو نمیدم .
دوست عزیز ناشناس ممنون که وقت گذاشتی و وارد بحث فنی شدی ، من بشخصه جنس کارهای محسن رو دوست دارم اما توی کارهای اخیرش از رگ خواب به این طرف افت محسوسی میبینم که قابل کتمان نیست . حس میکنم که ایشون جا داره در کنار کار کردن با پازل بند بیشتر با مهران عباسی کار کنه . این نظر شخصی منه . در جواب کامنت شما باید اشاره کنم که شخصا انتظارم از کارهای اسلو محسن که کارهای فوق العاده ای مثل خیال تو ،رگ خواب ،آخه دل منو..رو خلق کرده بیشتر ازیناست ، کسی که کارهای خوش تنظیمی مثل سکوت و نباشی و هوایی شدی رو توکارنامش داره انتظار بیشتری ازش میره شما از کسی انتظار داری که تواناییش رو باور داری ،
بازهم میگم اگه بحث فنی باشه من در خدمتم.من اینجا نظرمو با احترام به بقیه بیان کردم ،امان از تعصب بی اندازه ی بعضی از دوستان..

خب با توجه به مقايستون با آثار قبلى واقعا نميشه گفت كه ايشون نسبت به قبل ( كمتر حرفه ايه) و بيشتر رنگ كاراش تغيير كرده و البته اين جا جاش نيست ولى بهترين انتخاب محسن يگانه همكارى با اشكان آبرون درمورد تنظيم بود كه انصافا فضاى جديدى ايجاد كرده ، البته بهتر خود محسن كمتر تنظيم داشته باشه، ولى درمورد ترانه ها همچنان به كلامش احترام ميذارم
به خصوص وجود چنين ابياتى تو آلبوم:
انقدر فكر تو بودم كه زخمامو يادم رفت، انقدر كه نفهميدم كِى و كجا مُردم…
رسيدن به تو آرزوى منه، كى به آرزوهاى من ميرسه؟
دلخوشيم يه ابر تيره س كه هواى منو داره آخه از سياهترين ابر بهترين بارون ميباره
از اولش حق با تو بود انگار كه دير فهميدمت، تقصير من بوده اگه سر دو راهى ديدمت
…و همچنين همين ترانه ى دركم كن كه قافيه هايى مثل ( ازش،همش) داره كه حس ريتميك بودن آهنگ رو بيشتر نشون ميدن كه اين خودش ( ترانه ى شيش و هشت نوشتن) هم جالبه! يگانه شايد ترانه سراى كاملى نباشه ( بين نسل الان تقريبا ترانه سراى كامل خيلى خيلى خيلى كم داريم) ولى ترانه سرا_آهنگساز ( مجموعا) خوبيه، و همچنان هم شخصيت خودشو داره
البته از همكاريش با بقيه هم استقبال ميكنم به شرطى كه اون همكارى تاثير واقعا مثبتى ( نه در حد يه اسم دهن پركن) داشته باشه
به هر حال نظرات متفاوته و ما نبايد از اين تفاوت تعجب كنيم، دليل اينكه از اول جواب نوشتم براى كامنتتون همين بود كه از امتياز اين آلبوم متعجب بودين در حالى كه اگر بهترين قطعه ى هر دو آلبوم يراحى و يگانه ( قياس بين اين دو بود كه از اول قياس درستى نبود، نه بين همه ى آثار يگانه با هم) با هم مقايسه كنيد متوجه تفاوت چندانى نميشيد به جز اينكه به طور كل محسن يگانه مخاطباى بيشترى داره!
به قول على بحرينى همه ى هنرمندا بعد از يه دوره كه از شروعشون ميگذره اون هياهو و شور از كاراشون كم ميشه و اين يه ضعف نيست، اين عادت مخاطب به اون فضاس و اين مسئله استثنا نداره، البته شايد دليلش هم اين بوده كه كلا انتظار از محسن يگانه به خاطر اتفاقاتى كه رقم زده بالا رفته كه اون مدل اتفاقات رو كسى مثل يراحى تو كارنامه ى كاريش نداشته و چنين توقع (شاهكار هيت ماندگار پرمفهوم و فنى و احساسى كه جديد و بى سابقه هم باشه!!) ازش نيست
خود من اين آلبوم يگانه رو جور ديگه اى دوست داشتم و تنها آلبومى هم واسم بود كه هيچ كدوم از ترك هاشو رد نميكنم و به هر نظرات متفاوته
البته اينجا خيلى جاش نبود و منم نه به شكل كارشناسانه ( كارشناس نيستم به هر حال)ولى از طرف يه مخاطب پيگير و جدى اينا رو نوشتم