کویرم یه کویرِ خشک و تنها
کویر هم‌صحبتش باد و سرابه
کویر رویای دریا تو سرش نیست
پای قصه‌م بشین حالم خرابه
 
دریغ از یه جوونه تو وجودم
تموم ریشه‌هام بی برگ و باره
از اشکای خودم سینه‌م تٓرٓک خورد
تنم از دور شبیه شوره‌زاره
 
نه کوهی دورمه تا کم میارم
بهش تکیه کنم آروم بگیرم
نه دریا دورمه تا غرق من شه
نه ساحل می‌شم اونجوری بمیرم
 
جوون بودم شبیه جنگلایی
که الان سر راهت رو گرفتن
سر راهت تموم جنگلا سوخت
تا چشمات رنگ دریا رو ببینن
 
بزن بارون دلم خیلی گرفته...
 
یه شب بغضم گرفت فکرت منو برد
از اون شب با خیالت هم‌نشینم
با این حالی که امشب تو سرم هست
محالِ صبحِ فردا رو ببینم
 
یه شب چشمامو بستم خواب دیدم
داره بارون میاد از ابر مُرده
یه  روز چشمامو وا کردم نبودی
دیدم سیل اومده دنیامو برده
 
تو رویای یه دریا تو سرت بود
دلم دریا شد و رفتی ندیدی
تو رفتی رد بارونو بگیری
تو رفتی و به دریا نرسیدی
 
کسی از خلوتم چیزی ندیده
کویر از خلوتش بیرون نمی‌ره
کویر رویای دریا تو سرش نیست
کویر تا اخر قصه کویره