آمدم ای شاه سلامت کنم
عرض ارادت به مقامت کنم
آنچه که دارم تو رساندی به من
هیچ ندارم که به نامت کنم
آمده ام تا که سلامت کنم...

حرمت باغ گل و نور نفست بوی بهار است
نگهت قبله نمای رخ بی صورت یار است
چه کسی رو به تو آورد و نچید از تو نگاهی
دل ما زلف پریشان، رخ تو آینه دار است

نفست جان بهار است و رُخت سبزه ی نوروز
چقدر بخت پریشان که در این سبزه دچار است

موجی وامانده، درخود جامانده، بیرون از دریا مانده
موجی سرگشته، از خود برگشته، تنهای تنها مانده

جانی بی‌تابم، چشمی بی‌خوابم، لبریز از رویای تو
موجی تنهایم، روزی می‌آیم می‌افتم در پای تو
موجی تنهایم، روزی می‌آیم می‌افتم در پای تو

این دست تهی لبریز دعاست
دامان شما گل باغ اجابت و التجاست
آغوش شما لبریز خداست
خلوتگه امنِ شکفتنِ غنچه گریه‌هاست

ای آینه رو، دیدارشما، آغشته‌ی لطف و عطاست...