چه وقتی که جونت رو میدی براش
چه وقتی که سمتش دعا میکنی
واسه چندتا دیوار و گلدسته نیست
تو از اعتقادت دفاع میکنی
برای دلت جونتو میدیو
واست هرچی غیر از دلت باطله
نه پای جنون نه دیوونگی
تمام سلوکت برای دله
این از خود گذشتن یه دنیا رو ترسوند
این مردان نبودن چه مرزی نمیموند
دل دادن به دریا پر عاشق شدن بود
جونشون رو این خاک غرور وطن بود
یه جایی که قلبت براش میتپه
غرورش که باری روی شونته
برات هیچ فرقی نداره کجاست
حریمش دقیقا مثل خونته
تو تاریکیه کل دنیای ما
تو ماهی که پشت سرم روشنی
غرورم رو مدیون حس توام
تو حیثت سرزمین میزنی
این از خود گذشتن یه دنیا رو ترسوند
این مردان نبودن که مرزی نمیموند
دل دادن به دریا پر عاشق شدن بود
جونشون رو این خاک غرور وطن بود