دلت نازکتر از برگ گل یاس
نگاهت چشمه ی مهرِ خداوند
برای من نفس بودی و هستی
به لبخندِ پر از عشقِ تو سوگند

تو خورشیدِ زمینی مادرِ من
عزیزی، نازنینی مادر من
تمامِ دلخوشی های منی تو
الهی غم نبینی مادر من

پرِ دلشوره ای و بی قراری
دلارامی و آرامش نداری
فدای آن نگاهِ بی قرارت
به اندوهِ کدامین غم دچاری؟

به من چیزی بگو آرامِ جانم
بگو، سنگِ صبورِ مهربانم
کدام اندوه افتاده به جانت
که خم گشته قدت سروِ روانم

الهی لحظه ای جای تو باشم
بلاگردانِ غمهای تو باشم
به سلطانیِ عالم می رسم من
اگر خاکِ کفِ پای تو باشم

هوای زندگیِ تو شوم تا
دمادم در نفسهای تو باشم
نگاهم را بدوزم به نگاهت
فقط محوِ تماشای تو باشم