هنرمند برجستهی موسیقی نواحی ایران تا آخرین روزهای حیاتِ خویش با فقر دست و پنجه نرم کرد
«رسول زنگشاهی» (نوازندهی برحستهی قیچک) بر اثر سکتهی قلبی درگذشت
موسیقی ما- میگفت اگر تمام فرانسه را هم به او بدهند، حاضر نیست سازش را به آنها بفروشد؛ حالا اما «رسولبخش زنگشاهی» ـ پیشکسوت موسیقی سیستان و بلوچستان و قیچکنواز چیرهدست بلوچ ـ که مدتها با انواع بیماریها از جمله دیابت مبارزه کرد، روز گذشته بر اثر سکتهی قلبی در منزلِ شخصیاش از دنیا رفت و امروز به خاک سپرده شد.
زندهیاد «زنگشاهی» بهترین نوازنده «سرود» در منطقهی سیستان و بلوچستان بود. او «سرود» را در ١٤ سالگی زیر نظر پدرش «پهلوان دلوش» آغاز کرد و پس از آن مدتها از محضر استاد «درمحمد» نیز بهره گرفت که هر دوی این اساتید در جایگاه هنری او نقش مهمی داشتند. او همچنین سالها با مرحوم «پهلوان بلند زنگشاهی» به اجرای برنامه پرداخت و بعدها با نوازندگان دیگری چون ملاغلام قادر رحمانی، ملا جان محمد، شهداد نصرت و ملا کمال خان که بهترین خوانندگان حماسی معاصر بلوچستان بودند، همکاری کرد.
زندهیاد زنگشاهی، هشتمین نسلی بود که در خانوادهشان، ساز مینواخت. او از 14 سالگی قیچک به دست گرفت و توانست سازِ پدر را به ارث ببرد و بخشِ اعظمی از عمرِ خویش را صرفِ آن کرد. چند سالِ پیش این نوازندهی برجستهی موسیقی نواحی ایران در گفتوگو با «ایسنا» با نگرانی دربارهی سرنوشتِ این ساز گفته بود: «جوانان امروز چون موسیقی سنتی بلوچ را نمیشناسند، بیشتر به سازهای اروپایی گرایش دارند. هر چیزی را که نوتر باشد، بیشتر میپسندند. نسل جوان هم از سازها استقبال نمیکند. پسر کوچکم سهیل میگوید، تو چه جایگاهی داری که من هم راه تو را ادامه دهم؟!»
«زنگشاهی» در خارج از ایران نیز نوازندهای شناختهای شده بود و در کشورهای مختلفی چون فرانسه، سوئد، بلژیک، آلمان، سوئیس و ایتالیا اجرا داشت و دانشگاه پاریس به او مدرک دکتری افتخاری داده بود. ایشان در همان گفتوگو به این نکته اشاره کرده بود که: «در سال ۱۹۹۸ میلادی پیشنهاد کردند که همراه اعضای خانوادهام به فرانسه مهاجرت کنم، اما چون هیچ کجا، ایران نمیشود و از طرفی چون فرهنگ ما با کشورهای دیگر متفاوت است، نپذیرفتم.»
زندهیاد زنگشاهی در ایران با مشکلاتِ معیشتی بسیاری دست و پنجه نرم میکرد و حتی یک سرپناه هم نداشت و تا آخر عمر در خانههای اجارهای زیست. این هنرمند چند سال پیش به دلیل بیماری دیابت یک پای خود را از دست داد و تا مدتها هزینهی پرداختِ یک پای مصنوعی را نداشت و سرانجام خیرین این امکان را برایش فراهم کردند.
چندی پیش، آلبوم آثار او با همکاری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی سیستان و بلوچستان و انجمن موسیقی استان در دسترس مخاطبان قرار گرفت.
سید عباس صالحی: او ذخیرهی کمنظیر گنجینهی موسیقی ایران بود
در پی درگذشتِ این هنرمند برجسته، «سیدعباس صالحی» در پیامی درگذشت او را تسلیت گفت و دربارهاش نوشت: «خبر درگذشت استاد رسول بخش زنگشاهی نوازنده زبردست و از مفاخر و نامآوران عرصه موسیقی نواحی کشور موجب تالم و تاسف شد.
آن زندهیاد از بزرگان و سرمایههای فرهنگی خطه سیستان و بلوچستان بود که آوازه هنرش او را به یکی از ذخایر کمنظیر گنجینه موسیقی سرزمینمان بدل ساخت.
اینجانب فقدان این هنرمند عزیز را به اهالی فرهنگ و هنر، علاقهمندان و شاگردان آن فقید سعید و خانواده عزیزش صمیمانه تسلیت میگویم و از درگاه ایزدمنان برای آن مرحوم رحمت واسعه و غفران الهی و برای بازماندگان محترم صبر و بردباری خواستارم.»
معاون هنری وزیر ارشاد: او فرهنگِ مردم بلوچ را حفظ کرد
همچنین معاون هنری وزیر ارشاد نیز در پیامی نوشت: «رسول بخش زنگشاهی از نوازندگان اصیل ساز قیچک در سیستان و بلوچستان بخشی از موسیقی ارزشمند و عجین با فرهنگ و آداب مردم این استان را حفظ و معرفی کرد. روحشان در آرامش و یادشان گرامی.»
مدیر کل دفتر موسیقی: او برای موسیقی بومی این خطه آثار ماندگاری خلق کرد
«محمد الهیاری» (مدیر کل دفتر موسیقی) نیز در پیام تسلیت خود نوشته است: «استاد زنگشاهی از هنرمندان شاخص موسیقی سیستان و بلوچستان و از مفاخر موسیقی نواحی ایران بود که چند دهه برای هنر و موسیقی بومی این خطه آثار ماندگاری را از خود به یادگار گذاشت. فقدان این هنرمند ارزشمند و تأثیرگذار را به خانواده گرامیاش و هنرمندان و دوستداران موسیقی تسلیت میگویم و علو درجات را از درگاه خداوند متعال برای هنرمند زندهیاد خواستارم.»
زندهیاد «زنگشاهی» بهترین نوازنده «سرود» در منطقهی سیستان و بلوچستان بود. او «سرود» را در ١٤ سالگی زیر نظر پدرش «پهلوان دلوش» آغاز کرد و پس از آن مدتها از محضر استاد «درمحمد» نیز بهره گرفت که هر دوی این اساتید در جایگاه هنری او نقش مهمی داشتند. او همچنین سالها با مرحوم «پهلوان بلند زنگشاهی» به اجرای برنامه پرداخت و بعدها با نوازندگان دیگری چون ملاغلام قادر رحمانی، ملا جان محمد، شهداد نصرت و ملا کمال خان که بهترین خوانندگان حماسی معاصر بلوچستان بودند، همکاری کرد.
زندهیاد زنگشاهی، هشتمین نسلی بود که در خانوادهشان، ساز مینواخت. او از 14 سالگی قیچک به دست گرفت و توانست سازِ پدر را به ارث ببرد و بخشِ اعظمی از عمرِ خویش را صرفِ آن کرد. چند سالِ پیش این نوازندهی برجستهی موسیقی نواحی ایران در گفتوگو با «ایسنا» با نگرانی دربارهی سرنوشتِ این ساز گفته بود: «جوانان امروز چون موسیقی سنتی بلوچ را نمیشناسند، بیشتر به سازهای اروپایی گرایش دارند. هر چیزی را که نوتر باشد، بیشتر میپسندند. نسل جوان هم از سازها استقبال نمیکند. پسر کوچکم سهیل میگوید، تو چه جایگاهی داری که من هم راه تو را ادامه دهم؟!»
«زنگشاهی» در خارج از ایران نیز نوازندهای شناختهای شده بود و در کشورهای مختلفی چون فرانسه، سوئد، بلژیک، آلمان، سوئیس و ایتالیا اجرا داشت و دانشگاه پاریس به او مدرک دکتری افتخاری داده بود. ایشان در همان گفتوگو به این نکته اشاره کرده بود که: «در سال ۱۹۹۸ میلادی پیشنهاد کردند که همراه اعضای خانوادهام به فرانسه مهاجرت کنم، اما چون هیچ کجا، ایران نمیشود و از طرفی چون فرهنگ ما با کشورهای دیگر متفاوت است، نپذیرفتم.»
زندهیاد زنگشاهی در ایران با مشکلاتِ معیشتی بسیاری دست و پنجه نرم میکرد و حتی یک سرپناه هم نداشت و تا آخر عمر در خانههای اجارهای زیست. این هنرمند چند سال پیش به دلیل بیماری دیابت یک پای خود را از دست داد و تا مدتها هزینهی پرداختِ یک پای مصنوعی را نداشت و سرانجام خیرین این امکان را برایش فراهم کردند.
چندی پیش، آلبوم آثار او با همکاری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی سیستان و بلوچستان و انجمن موسیقی استان در دسترس مخاطبان قرار گرفت.
سید عباس صالحی: او ذخیرهی کمنظیر گنجینهی موسیقی ایران بود
در پی درگذشتِ این هنرمند برجسته، «سیدعباس صالحی» در پیامی درگذشت او را تسلیت گفت و دربارهاش نوشت: «خبر درگذشت استاد رسول بخش زنگشاهی نوازنده زبردست و از مفاخر و نامآوران عرصه موسیقی نواحی کشور موجب تالم و تاسف شد.
آن زندهیاد از بزرگان و سرمایههای فرهنگی خطه سیستان و بلوچستان بود که آوازه هنرش او را به یکی از ذخایر کمنظیر گنجینه موسیقی سرزمینمان بدل ساخت.
اینجانب فقدان این هنرمند عزیز را به اهالی فرهنگ و هنر، علاقهمندان و شاگردان آن فقید سعید و خانواده عزیزش صمیمانه تسلیت میگویم و از درگاه ایزدمنان برای آن مرحوم رحمت واسعه و غفران الهی و برای بازماندگان محترم صبر و بردباری خواستارم.»
معاون هنری وزیر ارشاد: او فرهنگِ مردم بلوچ را حفظ کرد
همچنین معاون هنری وزیر ارشاد نیز در پیامی نوشت: «رسول بخش زنگشاهی از نوازندگان اصیل ساز قیچک در سیستان و بلوچستان بخشی از موسیقی ارزشمند و عجین با فرهنگ و آداب مردم این استان را حفظ و معرفی کرد. روحشان در آرامش و یادشان گرامی.»
مدیر کل دفتر موسیقی: او برای موسیقی بومی این خطه آثار ماندگاری خلق کرد
«محمد الهیاری» (مدیر کل دفتر موسیقی) نیز در پیام تسلیت خود نوشته است: «استاد زنگشاهی از هنرمندان شاخص موسیقی سیستان و بلوچستان و از مفاخر موسیقی نواحی ایران بود که چند دهه برای هنر و موسیقی بومی این خطه آثار ماندگاری را از خود به یادگار گذاشت. فقدان این هنرمند ارزشمند و تأثیرگذار را به خانواده گرامیاش و هنرمندان و دوستداران موسیقی تسلیت میگویم و علو درجات را از درگاه خداوند متعال برای هنرمند زندهیاد خواستارم.»
تاریخ انتشار : شنبه 4 مرداد 1399 - 12:24
افزودن یک دیدگاه جدید