موسیقی ما – هفته گذشته آهنگ «شوق تو» با صدای استاد «محمدرضا شجریان» منتشر شد. این اثر بازتنظیمی از «حسام ناصری» از دو آواز استاد محمدرضا شجریان بود. این دو آواز برای آلبوم‌های «ساز خاموش» و «شب، سکوت، کویر» بودند که با فضای متفاوتی بازتنظیم شده بودند. به بهانه انتشار این اثر گفتگوی کوتاهی با حسام ناصری انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید:
 
حسام ناصری درباره ایده شکل‌گیری این اثر و انتخاب آوازها گفت:«چنین میکس‌ها و تنظیم‌هایی قبلاً هم انجام شده است و کار خیلی جدیدی محسوب نمی‌شود. اما من چند وقت پیش پس از سال‌ها یکی از این آوازها را در خودرو یکی از دوستانم به صورت اتفاقی شنیدم. همان زمان که شنیدم برایم خاطرات کودکی و نوجوانی مرور شد چون در خانه پدرم همیشه صدای استاد محمدرضا شجریان پخش می‌شد. به همین دلیل به نوعی با آوازهای استاد شجریان بزرگ شدم. سال‌ها از آن روزها می‌گذشت و شنیدن اتفاقی آن آواز، احساسی را در من بیدار کرد که وقتی به خانه برگشتم نتوانستم مقاومت کنم و کار روی این آوازها را شروع کردم.»
 
این آهنگساز و تنظیم‌کننده که این روزها در تدارک برگزاری کنسرت‌های «با من بخوان» با صدای «علیرضا قربانی» است در ادامه اعلام کرد:«آواز اول این بازتنظیم، یک آواز دشتستانی است که در آلبوم «ساز خاموش» منتشر شد. آواز دوم هم در آلبوم «شب، سکوت، کویر» منتشر شد. این دو آواز از لحاظ بازه زمانی اختلاف زیادی با یکدیگر داشتند اما از آنجایی که از لحاظ مد و دستگاه و حتی تنتالیته و پایه شباهت زیادی با هم داشتند و همدیگر را به نوعی تکمیل می‌کردند، این دو آواز را انتخاب کردم.»
 
ناصری درباره تداوم انتشار چنین آثاری گفت:«دوست دارم چنین کارهایی را بیشتر انجام بدهم. در گذشته هم تنظیم‌های مدرن و الکترونیک روی قطعات آوازی فارسی و کردی انجام داده بودم که برخی از آنها منتشر شدند. یکی از این کارها، لالایی کردی استاد «مظهر خالقی» بود که در سطح زیادی شنیده شد.»
 
یکی از نکات انتشار بازتنظیم آوازهای استاد شجریان توسط حسام ناصری، اجازه او از همایون شجریان بود که در این زمینه توضیح داد:«چنین آثاری دارای حقوق مادی و معنوی هستند. ملاحظات حرفه‌ای ایجاب می‌کند که برای دخل و تصرف در آنها از صاحبان اثر اجازه گرفته شود. ما هم طبق روال حرفه‌ای با آقای «همایون شجریان» صحبت کردیم. ایشان کار را شنیدند و نظر مساعد برای پخش داشتند و اجازه انتشار دادند.»
 
حسام ناصری درباره مخالفت‌هایی که با چنین آثاری وجود دارد گفت:«هر جریان جدیدی همیشه جریان‌های موافق و مخالف را به دنبال خودش دارد. عمده این مسائل به طرز فکر و سلیقه آدم‌ها باز می‌گردد. نظر آن دسته از دوستانی که مخالف چنین آثاری هستند هم محترم است. گاهی اوقات اگر چنین کارهایی به درستی تولید و با کیفیت مناسب ارائه شوند، نه تنها لطمه‌ای به آن موسیقی اصلی نمی‌زند بلکه حتی به جذب مخاطب جدیدتر کمک می‌کند که در حالت عادی با اصالت آن موسیقی، غریبه است. ما آدم‌هایی را می‌شناسیم که در حالت عادی موسیقی اصیل و سنتی را گوش نمی‌کنند اما وقتی در قالب جدیدتر آن کار را ارائه می‌دهید برایشان جذاب‌تر است. در چنین شرایطی آن مخاطبان نه تنها جذب می‌شوند بلکه طرفدار موسیقی سنتی و اصیل هم می‌شوند. این اتفاق در نقاط مختلف دنیا بابت کارهای باکلام و بی‌کلام رخ داده است. سلیقه شخصی من این است که چنین کارهایی اگر درست شوند به زنده نگه داشتن آثار قدیمی و دوباره شنیده شدن آنها کمک کند. در صفحه شخصی خودم هم نوشته بودم که اساساً آثار استاد شجریان و این قبیل موسیقی‌ها آنقدر زیبا هستند که نیاز نباشد چیزی به آنها اضافه کنیم، بلکه این یک نگاه شخصی نسبت به آن اثر است که در قالب دیگری ارائه می‌شود.»
 
ناصری در پایان درباره اینکه طی سال‌های اخیر برخی برای استفاده از نام استاد شجریان نسبت به تولید آثاری مرتبط با ایشان اقدام کردند و اینکه آیا نام این خواننده پرآوازه، انگیزه‌ای برای بازتنظیم آثارش بود هم اعلام کرد:«در اینکه استاد محمدرضا شجریان یکی از محبوب‌ترین چهره‌های تاریخ هنر ایران هستند شکی نیست. کمتر کسی را می‌شناسم که به صدا و پیشینه و نام ایشان ارادت و اعتقاد نداشته باشد. طبیعتاً ممکن است چنین جایگاهی برای خیلی‌ها این انگیزه را ایجاد کند که بخواهند در کنار نام استاد شجریان، خودشان را مطرح کنند. تشخیص اینکه کدام یکی از این کارها، این هدف را دنبال می‌کند راحت نیست و نمی‌توان کسی را متهم کرد. اما من زمانی که بازتنظیم این کار را شروع کردم حتی به فکر انتشارش هم نبودم، چه برسد به اینکه قصد استفاده از نام استاد شجریان را داشته باشم و این یک کار صرفاً دلی و شخصی بود. بازتنظیم آوازهای استاد شجریان به حافظه شنیداری و نوستالژ‌ی‌های نسل ما باز می‌گردد. پس از تکمیل این پروژه هم برخی از دوستان شنیدند و با تشویق آنها مصمم به اخذ اجازه از خانواده استاد شجریان و انتشار آن شدیم.»