تکنوازی پیانو در دانشگاه تهران

تاریخ جدید کنسرت آرپینه اسرائیلیان مشخص شد

تکنوازی پیانو در دانشگاه تهران

کنسرت تکنوازی پیانوی « آرپینه ایسرایلیان » که قرار بود در آبان ماه روی صحنه برود به دلیل مشکلات اینترنت به تعویق افتاد و حالا قرار است این اجرا در روز چهارشنبه 13 آذر ماه برگزار شود. در این اجرا که در تالار آوینی دانشگاه تهران برگزار می‌شود قرار است اسرایلیان آثاری از یوهان برامس، فرانس لیست، فردریک شوپن و مودست پتروویچ موسورگسکی را اجرا کند.

آرپینه اسرایلیان در سال 1971 در شهر ایروان در خانواده‌ای موسیقیدان متولد و به دلیل علاقه وافرش به موسیقی در سال 1977 در رشته نوازنگی پیانو در مدرسه موسیقی چایکوفسکی آغاز به تحصیل کرد. او پس از 12 سال تحصیل در سال 1989 دوره ابتدایی و متوسطه را در آن مرکز هنری پایان رساند و در همان سال در آزمون ورودی کنسرواتوار کومیتاس پذیرفته شد و تحصیلات عالی خود را در رشته نوازندگی پیانو در سطح تخصصی ادامه داد.

وی در سال 1994 به عنوان دانشجوی ممتاز موفق به اخذ فوق لیسانس از آن مرکز آموزشی شد و در همان‌جا به عنوان مدرس مشغول به کار شد. در کنار فعالیت آموزشی، وی از سال 1996 نوازندگی حرفه‌ای را در ارکستر سازهای زهی ایروان آغاز کرد و از سال 2000 همزمان در گروه تکنوازان موسیقی معاصر به رهبری زاون وارتانیان به اجرای آثار موسیقی مدرن پرداخته است.

تعداد محدودی از بلیت‌های این اجرا باقی مانده که علاقه مندان می‌توانند برای تهیه آن به سایت تیوال مراجعه کنند.

منبع:

موسیقی ما

نویسنده:

سیامک قلی زاده

تاریخ انتشار : چهارشنبه 6 آذر 1398 - 17:12

افزودن یک دیدگاه جدید

کهکشان ریبون بند

شهر مناجات محمدتقی سعیدی، حسام‌الدین سراج، جمال‌الدین منبری، فاضل جمشیدی، حسین علیشاپور، رسول رهو، بامداد فلاحتی، حمید خزائی، سید محسن حسینی، هادی فیض‌آبادی

خوشبختی یعنی این... مهرداد یکتا

نوروز آینه فردین خلعتبری، بابک باربد، هاله سیفی زاده، علیرضا غضنفری، حیدر هدایتی

خراسانیات محمدرضا شجریان

چم ابوالحسن خوشرو

جالبوت محمدعلی ذاکری قشمی گروه جالبوت

شهر خاموش کیهان کلهر و کوارتت زهی بروکلین رایدر

موسیقی حماسی و آئینی مازندران ابوالحسن خوشرو

صبر کن... محمد معتمدی

خواستنی شهرام بزرگمهر

عهدی دوباره شهرام بزرگمهر

همصدای قلبم شهرام بزرگمهر

دیوونه خونه مجازی رضا یزدانی

ابر و بارون رامین مقیمی

بی نام محسن چاوشی

و عشق آمد سالار عقیلی

افسانه چشم هایت علیرضا قربانی، همایون شجریان

به من فرار کن محمدرضا علیمردانی

نیمه خالی البرز نبویان

لیست کل آلبوم‌ها

نقد و بررسی

به بهانه پنجاه و هفتمین سالروز تولد استاد کیهان کلهر

مردی که کیهانی می نوازد

[شاهرخ تویسرکانی - روزنامه نگار]

پاییز که می شود خاطره ها دوره ام می کنند، حسرت ها یک به یک از شاخه های دلم آویزان می شوند و دانه دانه دلتنگی بر زمین دلم می نشیند از هستن هایی که نیست می شوند و بودن هایی که نیستند. تو امروز 57 ساله می شوی و "هنوز پاییز است"! تو 17 ساله می شدی و داشت پاییز می شد که نامیمونی و شومی بر این دیار سایه افکند، بمب های بدشگونی جنگی بی انجام جای "باران" بر سر ساکنان شهرهای این دیار کهن باریدن گرفت، بارید و بارید تا روزی که بالاخره از تو، زندگی امنت و خانواده عزیزت هم قربانی گرفت.

ادامه

نگاهی به موج مهاجرت اهالی موسیقی که تازه در ابتدای آن هستیم

فرزندان این خانواده کوچک دارند می‌روند! خبر دارید؟

[ وحید لشکری - روزنامه‌نگار ]

چند روزی است که تقریباً هر صبح که از خواب بیدار می‌شوم، در کنار مروری بر همه اخبار بد اقتصادی و اجتماعی و حوادث و...، میان اخبار موسیقی دنبال یک خبر می‌گردم؛ مهاجرت جدید! اتفاقی که نقل دیروز و امروز نیست ولی طی چند ماه و چند هفته اخیر، به رویه‌ای تبدیل شده که فعلاً نباید منتظر پایانش باشیم. ظرف دو هفته اخیر، خبر مهاجرت دو خواننده و یک موزیسین علنی شده و چند چهره دیگر هم در نوبت‌اند تا برای همیشه از ایران بروند...

ادامه

پدیدارشناسیِ محمد رضا شجریان

شجریان به مثابه ی عیارِ زیبایی شناختیِ موسیقی ایرانی

[ پویا سرایی - آهنگساز و نوازنده سنتور ]

این نوشتار بر این پیش فرض استوار است که استاد محمد رضا شجریان هنرمند پرآوازه‌ی سده ی معاصر ، ابعادی فراتر از یک خواننده داشته است . اثر گذاریِ او در طول دهه های اخیر هم به جهتِ نفوذ در اقشار غیرمتخصص و غیر نخبه ی فرهنگِ ایرانی و هم در بطنِ اندیشه ی نخبگان بوده است ؛ این در حالی است که برخی از اقداماتِ فرهنگیِ ایشان نظیر سازسازی یا خوشنویسی را به حساب نیاوریم و یا آگاه باشیم که ایشان آهنگساز یا تنظیم کننده نیز نبودند . با این وجود یک تنه به آوازی متکی بودند که همین آواز ایشان را نه بعنوان هنرمندی بزرگ که در جایگاه متر و عیار زیباشناختیِ موسیقی ایرانی نیز قرار داده است .

ادامه

پاسخی به پرسشِ «چرا شیوه‌های آوازی متعدد در ایران وجود ندارد؟»

آواز خواندن با طناب پوسیده‌ی تقلید

[ علی شیرازی - آوازخوان و آوازپژوه ]

قرار است در این نوشتار کوتاه و محدود پیش رو، در مقام پاسخ به این پرسش مهم (اما) تکراری بربیایم که «چرا شیوه‌های آوازی متعددی در ایران وجود ندارد؟»...

ادامه

نگاهی به کتاب «فرهنگ و هنر سه‌تارنوازی»

نگاه پرورده در حرفه‌ای بودن

[ سید علیرضا میرعلی‌نقی - منتقد و پژوهشگر موسیقی ]

«فرهنگ و هنر سه‌تارنوازی»، جدیدترین اثر تالیفی تحقیقیِ ابوسعید مرضایی را نمی‌توان اتفاقی شبیه اکثریت قریب به‌اتفاق کتاب‌ها و سی‌دی‌هایی که با عنوان ظاهراً قانع‌کننده آموزشی یکی پس از دیگری به بازار نشر می‌آیند، همسان دانست...

ادامه

لزوم توجه به پیشینه‌یابی و سرگذشت‌شناسی ترانه‌ها

[ حسین عصاران - پژوهشگر موسیقی و ترانه ]

از پی رو آمدن بحث حقوق «مادی» و «معنوی» پدیدآورندگان آثار هنری، چه بسا بد نباشد از وجهی دیگر نیز به این مساله نگاهی داشته باشیم و این بار از منظر علاقه‌ی شخصی‌ام، یعنی «پیشینه‌یابی و سرگذشت‌شناسی ترانه‌ها و قطعات موسیقایی تولید شده در گستره‌ی فرهنگ ایران». چه آنکه در سال‌های پسِ پشت و در روند پیگیری این تمایل، بیش از پیش به اهمیت این مساله و به همان نسبت، تبعات ناشی از بی‌توجهی به آن‌ها پی برده‌ام...

ادامه

یادداشتی در خصوص انتشار آلبوم «شمس جان» اثر عماد توحیدی

رازآلود و سیال

[ سحر طاعتی - روزنامه نگار ]

آلبوم «شمس جان» بر بنیاد حکایت «پادشاه و کنیزک» از دفتر نخست مثنوی معنوی مولانا با موسیقی عماد توحیدی، در روزهای پایانی اسفند ماه گذشته توسط مرکز موسیقی حوزه هنری منتشر شد. در گذشته و در آلبوم‌های فراوانی اشعار مولانا محملی برای ساخت آثار موسیقایی متعدد بوده‌اند و آهنگسازان و خوانندگان بسیاری با اشعار دیوان شمس و مثنوی معنوی قطعاتی را اجرا و ضبط کرده‌اند، آنچه که به‌عنوان تفاوت رویکرد بهره‌گیری از شعر مولانا در «شمس جان قابل تشخیص و توجه است

ادامه

درباره پاسخ سیامک قلی‌زاده به یادداشت آرش نصیری در موسیقی ما درباره ساسی

عامه، عوام، عموم، عام و سعدی‌زدایی از ایران

[ ادیب وحدانی - روزنامه‌نگار و منتقد موسیقی ]

یادداشت اعتراضی سیامک قلی‌زاده در پاسخ به یادداشت آرش نصیری را خواندم. مجال گفتن حرف‌های زیادی درباره موضوع‌های مهمی در زندگی فرهنگی-موسیقایی ایرانی است. فکر نکنم لازم باشد متن آرش را بخوانم که الان مدتی‌ست نوشته‌هاش مبتلا به آفتِ بیش‌ازحدفکرشده و صیقل‌خورده‌بودن شده و آنچه که پژمان راهبر «روان بودن و صمیمی بودن بی‌نظیر آرش» می‌نامید، خیلی کم‌رنگ شده است...

ادامه

آرشیو