با آهنگ و تنظیمِ «رامتین ارجمند» و آواز «محمدرضا کربلایی»
آلبوم موسیقی «دُردانه دل» منتشر شد
موسیقی ما - آلبوم موسیقی «دُردانه دل» با آهنگ و تنظیمِ «رامتین ارجمند»، آواز «محمدرضا کربلایی» و طراحی و تنظیم سازهای کوبهای «تارا فیروزان» منتشر شد.
در این اثر کورش بابایی: کمانچه، سینا جهان آبادی: کمانچه و کمانچه آلتو، روزبه ارجمند: کمانچه و کمانچه آلتو، مصباح قمصری: بم کمان، آزاد میرزاپور: تار، سیاوش برهانی: تار، آوا ایوبی: بم تار، علی پژوهشگر: بربط، سلمانحسینی: تنبور، پاشا هنجنی: نی، آرش فرهنگفر: تنبک، درشن آنند: طبلا، تارا فیروزان: دف، دمام، دهل، دایره، مجید حسین خانی نواختهاند. خود «رامتین ارجمند» نیز سنتور، سنتورباس، سه تار، اودو نواخته است.
«رامتین ارجمند» دربارهی این آلبوم نوشته است: «ره یافتی دگرگون به آواها و نواهای نو در قالب نگاهی رومانتیک و حفظ سنتهای دیرینِ موسیقی ایرانی تجربهای دلنشین در فرای تصورم را پیش آورد، حس مهربان و آرامِ گمگشته در بیانِ موسیقیِ امروز را میتوان دریافتی انتزاعی و زیباشناسانه کرد. آهنگسازی و تنظیم، جدای از نیاز به داشتن دانش تئوریک دریافتی میطلبد که باید آنِ هر لحظه و شهودِ دیداری و شنیداریِ دریافت شده را در هوای درون از نهان پیدا کرد، نوازشش کرد، بال و پرش داد و به اوجِ پرواز رساند... از منظر مباحث تئوریک، در نگارشِ خطوط هارمونیک و کنترپوانیک، باسها و زهیها تا حد امکان بر اساس قواعدِ تئوریکِ دورهی رومانتیک تنظیم شدهاند که در نهایت لحن و بیانی نو را برای انتقال یک احساس درون گرایانه در قالب یک اثر همنوازی به گوش میرساند. از ویژگیهای تئوریک رومانتیکها میتوان به ارائهی تمهای بیشمار، شکست میزانها، تنوع فیگورهای ریتمیک، ارجحیت تونالیتههای مینور، بهره از گسترهی پهناورتر از رنگهای صوتی، آکوردهای پایدار و ناپایدار، مُدگردی، تغییر و تنوع فرم، اهمیت بیشتر بر دینامیک و پاساژها و آرپژهای رنگین اشاره کرد.»
او همچنین ادامه میدهد: «محوریترین مورد در هنر دورهی رومانتیک، خودنگاری و شخصینگری است که با بداههنوازی روی یک تم، جمله یا عبارت موسیقایی جاری و ساری میشود. بیان احساس لبریز شده، تخیل و نوآوری، تجسم گرایی، ذهن پرشور و برانگیختن انگیزش های عاطفی از قواعد پرنمود این دوره است. آهنگسازی رومانتیک برداشتهایی شخصی از نقوش، رنگها، فصلها، واژهها و هر عنصر انتزاعیِ پیرامون مولف است. نواختنهای خلوتِ خویشتن در بداههها حالات انتزاعی متفاوتی را پدید آورده، با اشعاری که به احساس شخصی و حالات درونی قطعات نزدیکتر بوده آمیخته شده و برای این مجموعه به تالیف و تصنیف درآمده است. پیوند شعر و موسیقی با نگاهی ریزبینانهتر به واژهها و مفاهیم درونی، در یک قالب کلی در نظر گرفته شده و پیشبردی همسان را با حالات مختلف سازهای ملودیک در کنار کوبه ایها داشتهایم. در تکرارها و تاخیرها گاهی خطوط سازی و آوازی را با فرمهای متنوع در راستای ارائهی کوتاهی از مباحث تئوریک آهنگسازی میشنویم که هدف از آن انتقال حالات و مفاهیم چند وجهی و تاکید بر ملودیِ محوری با شاخ و برگهای تنیده شدهی متفاوت بوده است.»
در این اثر کورش بابایی: کمانچه، سینا جهان آبادی: کمانچه و کمانچه آلتو، روزبه ارجمند: کمانچه و کمانچه آلتو، مصباح قمصری: بم کمان، آزاد میرزاپور: تار، سیاوش برهانی: تار، آوا ایوبی: بم تار، علی پژوهشگر: بربط، سلمانحسینی: تنبور، پاشا هنجنی: نی، آرش فرهنگفر: تنبک، درشن آنند: طبلا، تارا فیروزان: دف، دمام، دهل، دایره، مجید حسین خانی نواختهاند. خود «رامتین ارجمند» نیز سنتور، سنتورباس، سه تار، اودو نواخته است.
«رامتین ارجمند» دربارهی این آلبوم نوشته است: «ره یافتی دگرگون به آواها و نواهای نو در قالب نگاهی رومانتیک و حفظ سنتهای دیرینِ موسیقی ایرانی تجربهای دلنشین در فرای تصورم را پیش آورد، حس مهربان و آرامِ گمگشته در بیانِ موسیقیِ امروز را میتوان دریافتی انتزاعی و زیباشناسانه کرد. آهنگسازی و تنظیم، جدای از نیاز به داشتن دانش تئوریک دریافتی میطلبد که باید آنِ هر لحظه و شهودِ دیداری و شنیداریِ دریافت شده را در هوای درون از نهان پیدا کرد، نوازشش کرد، بال و پرش داد و به اوجِ پرواز رساند... از منظر مباحث تئوریک، در نگارشِ خطوط هارمونیک و کنترپوانیک، باسها و زهیها تا حد امکان بر اساس قواعدِ تئوریکِ دورهی رومانتیک تنظیم شدهاند که در نهایت لحن و بیانی نو را برای انتقال یک احساس درون گرایانه در قالب یک اثر همنوازی به گوش میرساند. از ویژگیهای تئوریک رومانتیکها میتوان به ارائهی تمهای بیشمار، شکست میزانها، تنوع فیگورهای ریتمیک، ارجحیت تونالیتههای مینور، بهره از گسترهی پهناورتر از رنگهای صوتی، آکوردهای پایدار و ناپایدار، مُدگردی، تغییر و تنوع فرم، اهمیت بیشتر بر دینامیک و پاساژها و آرپژهای رنگین اشاره کرد.»
او همچنین ادامه میدهد: «محوریترین مورد در هنر دورهی رومانتیک، خودنگاری و شخصینگری است که با بداههنوازی روی یک تم، جمله یا عبارت موسیقایی جاری و ساری میشود. بیان احساس لبریز شده، تخیل و نوآوری، تجسم گرایی، ذهن پرشور و برانگیختن انگیزش های عاطفی از قواعد پرنمود این دوره است. آهنگسازی رومانتیک برداشتهایی شخصی از نقوش، رنگها، فصلها، واژهها و هر عنصر انتزاعیِ پیرامون مولف است. نواختنهای خلوتِ خویشتن در بداههها حالات انتزاعی متفاوتی را پدید آورده، با اشعاری که به احساس شخصی و حالات درونی قطعات نزدیکتر بوده آمیخته شده و برای این مجموعه به تالیف و تصنیف درآمده است. پیوند شعر و موسیقی با نگاهی ریزبینانهتر به واژهها و مفاهیم درونی، در یک قالب کلی در نظر گرفته شده و پیشبردی همسان را با حالات مختلف سازهای ملودیک در کنار کوبه ایها داشتهایم. در تکرارها و تاخیرها گاهی خطوط سازی و آوازی را با فرمهای متنوع در راستای ارائهی کوتاهی از مباحث تئوریک آهنگسازی میشنویم که هدف از آن انتقال حالات و مفاهیم چند وجهی و تاکید بر ملودیِ محوری با شاخ و برگهای تنیده شدهی متفاوت بوده است.»
تاریخ انتشار : چهارشنبه 22 آبان 1398 - 12:43
افزودن یک دیدگاه جدید