موسیقی ما – آلبوم «سُناتا الکترونیکا» ساخته‌ی «علیرضا مشایخی»‌که همراه با ارکستر سمفونیک ملی به رهبری «ولادیمیر سیرنکو»‌ ضبط شده است، توسط انتشارات ماهور منتشر شد. «سیروس فروغ»‌سولیست ویولونِ این قطعه است.

درباره‌ی این اثر، به قلم سینا صدقی می‌خوانیم:««کنسرتو ویُلُن شماره‌ی 4» برای اُرکستر زهی و کوبه ای اپوس 261، به دوره‌ی چهارم آهنگسازیِ علیرضا مشایخی باعنوانِ «مانیفِست» اختصاص دارد. این نام، بر مفاهیمی همچون اعلامیه، بیانیه و نظایر آن دلالت ندارد بلکه معنای اصلیِ آن «آشکارگی» است. «تفاوت ها» از مسائل بنیادین اندیشه‌ی علیرضا مشایخی است، ازاین رو در دوره‌های پیشینِ آهنگسازی‌اش صورت‌بندی‌های گوناگونی از «مسئله‌ی تفاوت‌ها» به دست داده است. اما ازآنجاکه در دوره‌ی «مانیفِست»، موضوع اصلیِ اندیشه‌ی علیرضا مشایخی بر مدار «امرِ پوشیده» می‌گردد، درصدد است تا نسبت‌های پوشیده و فراموش‌شده میان دوره‌های متفاوت تاریخ موسیقی را آشکار و یادآوری کند..«سُناتا الکترونیکا شماره ی 2» برای ویُلُن و نوار کامپیوتر، اپوس 178، علیرضا مشایخی آثار خود را مبتنی بر امکانات جدید موسیقیِ الکترونیک دوباره می‌بیند و در این بازنگری سعی می‌کند وجهِ دیگری از آثار خود را به موضوع آهنگسازی تبدیل کند. در این اثر، «سُنات برای ویُلُنسِل» شماره‌ی 1 که در سال 1965 تصنیف شده بود به پیشنهادِ سیروس فروغ برای ویُلُن و نوار کامپیوتر تنظیم و به او تقدیم شده است..«تُنالیَن شماره‌ی 2» برای ویُلُن و نوار کامپیوتر، اپوس 173، توجه به مرکزیت یک محورِ تُن که در «تکرارِ» خودْ «تداومِ» ملُدی را می‌سازد، مهمترین مسئله‌ی آهنگساز است. ازاینرو در این اثرْ، دینامیسمِ درونیِ مِلُدی، به واسطه‌ی «تکرار» و «تداومْ» یک وضعیَّت «مِدیتاتیوْ» می‌سازند و «تُنالیَن» را در ادامه ی رویکرد آهنگساز در قطعات «میترا» اپوس 90 و «سُنات برای پیانو شماره‌ی 2» اپوس 157 قرار می دهد..»