موسیقی ما - در سال‌های اخیر نام شایان شکرآبی همیشه در کنار گروه «دال» و به عنوان آهنگساز و پیانیست این گروه دیده شده، اما این پزشک جوان چندی پیش یک اثر مستقل منتشر کرد تا به این ترتیب اولین کسی باشد که از این گروه، فضای کاملاً شخصی خود را با زبان موسیقی به گوش مخاطبانش برساند.
 
قطعه و موزیک‌ویدئوی «ماه سرخ» با موسیقی و نوازندگی پیانو شایان شکرآبی و نوازندگی کنترباس داریوش آذر و سازهای کوبه‌ای شایان ریاحی است که داریوش آذر و همچنین خودش آواهایی را در این قطعه خوانده‌اند. با این‌که «ماه سرخ» بوی همیشگی آثار شایان شکرآبی را دارد اما نسبت به کارهایی که از او در «دال» شنیده‌ایم کمی متفاوت است.
 
هم‌زمان با انتشار این قطعه دقایقی را با این آهنگساز گپ زدیم و از او درباره این قطعه، برنامه‌های مستقلش برای آینده و همچنین آخرین خبرهای گروه دال سوال کردیم که در ادامه می‌خوانید.
 

• * زمانی که تیزر قطعه «ماه سرخ» را منتشر کردی برای برخی سوال پیش آمد که آیا شایان شکرآبی هم قصد دارد مثل برخی موزیسین‌های این ژانر از گروهش یعنی «دال» جدا شود؟

نمونه‌های مشابه وجود داشته که کارهای شخصی منجر به جدایی افراد از گروه‌های خود شده است، اما در حال حاضر برای من این‌طور نیست. انجام پروژه‌های شخصی یک امر کاملاً طبیعی است و در همه جای دنیا چنین اتفاقی رخ می‌دهد.
 
زمانی که شما با یک گروه کار می‌کنید، در فضایی با چارچوب کاملاً مشخص قرار دارید. این چارچوب مربوط به روند فکری و ساختاری و همچنین مخاطبان آن گروه است. پروژه شخصی من از لحاظ فرم کاری، تجربه متفاوتی بوده است. دوست دارم در پروژه‌های شخصی خودم کارهایی را اجرا کنم که با موسیقی‌هایی که قبلاً ساخته‌ام تفاوت داشته باشد.
 
«ماه سرخ» صرفاً یک تجربه شخصی و متفاوت است وگرنه در مورد احساسم به گروه «دال» فقط  از کلمه «عشق» استفاده می‌کنم. این گروه پر از انرژی مثبت است و همه بچه‌های این گروه از دوستان صمیمی من هستند و در حال حاضر در یکی از پرانرژی‌ترین و پرشورترین روزهای دال هستیم.
 

• * این کار از لحاظ فرم و سازبندی خیلی دور از فضای دال نبود. چون برخی از این پروژه‌های شخصی بسیار متفاوت از فضای گروه‌ها هستند.

این نکته را در نظر بگیرید که من همان آهنگساز گروه دال هستم و توانایی‌ها و علایقم مشخص است. من قطعاً در ژانری که تخصص نداشته باشم وارد نمی‌شوم. شباهتی که اشاره کردید به دلیل این است که توسط یک فرد ساخته می‌شود. اما تلاش کردم این اثر را در قالب متفاوتی به مخاطبان ارائه کنم.
 

• * دلیل انتخاب داریوش آذر و شایان ریاحی برای این کار چه بود؟

من در آهنگسازی آدم وسواسی‌ای هستم و داریوش آذر در خواندن و اجرایش جنون و رهایی دارد. حس می‌کنم ترکیب شیدایی داریوش با نظم و وسواس من جالب است. شایان ریاحی هم پرکاشنیست‌ برجسته‌ای است که نگاه خلاقانه‌ای به ریتم دارد؛ او دغدغه‌مند است و حرفه‌ای. از او به خاطر همراهی‌اش تشکر می‌کنم.
 

• * در کارهایت به آن شیدایی داریوش آذر نزدیک نشدی؟

وقتی که با آدم‌های شیدا ساز می‌زنید، قطعاً تأثیر می‌گیرید و آن حس منتقل می‌شود. نکته دیگر این‌که درست است این کار توسط من آهنگسازی شده ولی در جلسات تمرین، ایده‌هایی از جانب این دو دوست مطرح و به تغییراتی در تنظیم آهنگ منجر شد.
 

• * نحوه تولید ویدئو چگونه بود؟

این اثر، مستقل بود و بودجه زیادی برایش نداشتیم اما پویا هاشمی (کارگردان ویدئو) این کار را خالصانه برای خودش دانست و وقت زیادی برایش گذاشت. این ویدئو یک نورپردازی ساده به همراه فیلمبرداری از اجرای زنده با چهار دوربین است. یک دوربین‌ روی دست و بقیه روی پایه هستند. این قطعه را شش مرتبه نواختیم و صدابرداری هم به صورت زنده در صحنه انجام شد. به واسطه بداهه‌نوازی‌ها در هر شش برداشت تفاوت‌هایی وجود داشت اما نهایتاً یک برداشت را انتخاب کردیم. آن برداشت را به همراه تصاویرش برای تدوین و میکس و مسترینگ آماده کردیم.
 

• * دلیل انتخاب نام «ماه سرخ» برای این کار چه بود؟

در ابتدا نامش را انتخاب نکرده بودم اما بعد از نورپردازی پویا هاشمی و فضای قرمز و آبی که به مکان فیلمبرداری اضافه کرد، تابش نور قرمز ماه در زمان ماه‌گرفتگی در ذهنم تداعی شد. به همین دلیل عنوان ماه سرخ را انتخاب کردم.
 

• * این اثر شروع یک پروژه است؟ برای ادامه چه برنامه‌هایی داری؟

من دغدغه ادامه فضای مستقل را دارم اما برایش برنامه‌ریزی دقیقی ندارم. این پروژه را صرفاً به عنوان یک تجربه و حال خوب ایجاد کردم. من موسیقی کار می‌کنم تا حالم خوب باشد و برای این اثر هم همین‌طور بود. به فکر همکاری با هنرمندان خلاق دیگر و همچنین شایان و داریوش هستم و می‌خواهم چنین کارهایی را به صورت تصویری ادامه دهم.
 

• * در آلبوم و کنسرت آخر گروه دال، تجربه ارکستر زهی داشتی. برای کارهای شخصی خودت به این فضا فکر نمی‌کنی؟

در آلبوم «کلاغ سفید» یک آهنگ به نام «روزهای آخر اسفند» ساخته‌ام که فضای پیانو مینیمال با همراهی کوئینتت زهی دارد. من در این فضا در حال آزمون و خطا هستم و دوست دارم در کار بعدی خودم چه در گروه دال، چه در کارهای شخصی از این حال و هوا استفاده کنم. همچنین سعی دارم آهنگسازی‌ام صرفاً ایده گرفته از کارهای جهانی نباشد. دوست دارم در تجربه ارکستر زهی و تنظیم آهنگ‌هایم فضای ایرانی وجود داشته باشد.
 

• * در کارهای گروه دال یک چشمه کوچک از صدای خودت را هم نشان داده‌ای. برای پروژه‌های شخصی، به فکر خواندن نیستی؟

من خودم را خواننده نمی‌دانم. هر جا احساس کنم که نیاز به صدا دارد، حتماً از آن استفاده می‌کنم. در کلاغ سفید خواندم چون ملودی و شعر با بیان و صدای من حس بهتری داشت و در ماه سرخ هم به همراه داریوش، خوانده‌ام. من آهنگساز و پیانیستی‌ام که اگر در پروژه‌هایم نیاز باشد، از صدای خودم هم استفاده می‌کنم.
 

• * سوال آخر این‌که از گروه دال چه خبر؟

الان که صحبت از گروه دال شد باید از همه بچه‌ها یعنی یزدان بهمنی، میلاد سعدی، امین هدایتی، غزل مهدوی و همچنین علی رضوی و مهسا نعمت به خاطر حمایتی که از من در این پروژه داشتند تشکر کنم.  پس از انتشار آلبوم کلاغ سفید، ما هم مثل کل جامعه در یک شوک سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بودیم و کار کردن برایمان سخت بود. اما در ادامه با برنامه‌ریزی توانستیم سه شب کنسرت کلاغ سفید را در تالار وحدت روی صحنه ببریم و انرژی خوبی دریافت کردیم.
 
هم‌اکنون در تلاشیم تا اجراهای تهران و شهرستان را داشته باشیم. همچنین یک تک‌آهنگ داریم که از لحاظ فضای کاری نزدیک به آلبوم «گذر اردیبهشت» است و فضایی عاشقانه دارد؛ امیدوارم پیش از عید منتشر شود.