رسیتالی برای درخشش یک نابغه جوان
موسیقی ما - شب گذشته امین غفاری رسیتال ویلن خود را با اجرای رپرتواری متشکل از آثار چالش برانگیز برای نوازندگان ویلن در تالار رودکی برگزار کرد.
در ابتدای این برنامه امین غفاری با خوشآمدگویی به حاضران در سالن گفت: شب گذشته به صورت کاملا اتفاقی ساز اصلیام شکست و اگر محبت دوست و استاد پدرام فریوسفی که یکی از سازهای خود را برای این اجرا در اختیارم گذاشت نبود، نمیدانم برای این اجرا چه کار میتوانستم بکنم.
این هنرمند خاطر نشان کرد که در 24 ساعت گذشته تمام توان خود را صرف عادت کردن به ساز جدید کرده تا بتواند اجرایی قابل قبول داشته باشد.
پارتیتا شماره 2 ( در ر مینور) اثر یوهان سباستیان باخ آهنگساز شهیر آلمانی دوران باروک موسیقی کلاسیک، (در چهار موومان) آلماند، کورانت، ساراباند، ژیک و شاکن اولین قطعه از رپرتوار شب گذشته رسیتال امین غفاری بود.
در اجرای اثر دشوار و تکنیکی این آهنگساز اسطورهای، هنرمند جوان با مهارتی ستودنی همچون ملوانی ماهر موفق شد تا از تلاطم امواج حاصل از آکوردهایی اوج گیرنده و پیاپی، نغمه هایی شاعرانه از واریاسیون هایی بی نظیر و لگاتوهایی سرکش عبور کند و از چالش سخت اجرای این قطعه سربلند بیرون بیاید.
سونات شماره سه اوژن ایزایی (نوازنده ویلن و آهنگساز بلژیکی و یکی از برجسته ترین چهره های مکتب ویلن نوازی بلژیکی) قطعه دوم انتخابی امین غفاری در رپرتوار رسیتال شب گذشته بود.
اصالت زیبایی شناسانه خاص ایزایی، آثار این هنرمند را در مرتبه ای منحصر بفرد قرار داده است و بسیاری او را به دلیل نیروی خارق العاده طبیعی عنوان مفسر موسیقی می دانند که هنرش تحت تأثیر استعداد سرشار او در تُن و تکنیک نوازندگی از او هنرمندی مولف در تاریخ موسیقی ساخته است.
امین غفاری با اجرای تحسین برانگیز این اثر ثابت کرد که علاوه بر اینکه نوازنده ای تکنیکی است با مکاتب مختلف نوازندگی ویلن و ویژگیهای زیبایی شناسانه آنها آشنایی عمیقی دارد او در اجرای این اثر ایزایی، راوی بسیار امانتداری بود.
بخش بعدی رسیتال ویلن امین غفاری، پس از دقایقی تنفس به اجرای سونات ویلن و پیانو (در لاماژور) و در چهار موومان آلگرتو، آلگرو، رسیتاتیو و الگرتو اثر «سزار آگوست جین گیلام فرانک» (آهنگساز بلژیکی اواسط قرن نوزدهم) اختصاص داشت. در اجرای این سونات، امین غفاری را سروش صادقی (نوازنده پیانو) و پرستو حیدری (page turner) همراهی کردند.
در انتهای این برنامه پس از تشویق ممتد حاضران امین غفاری بههمراه سروش صادقی قطعه مشهور و تکنیکی هورا استکاتو اثر «گریگوری نیکا دینیکو» آهنگساز قرن نوزدهم رومانیایی را نواخت.
انتخاب رپرتواری دشوار و چالش برانگیز در نوازندگی ویلن از میان آثار آهنگسازان بزرگ جهان بیانگر طبع جاه طلب و سرکش امین غفاری در عرصه نوازندگی ویلن است. این ویژگیها به این هنرمند اعتماد به نفسی داده که او را در رسیدن به آرمانهای هنریاش یاری می کند.
غفاری نوازنده جوانی است که بی شک در آینده ای نه چندان دور و پس از رسیدن به مرحله پختگی هنرمندی تمام عیار در عرصه نوازندگی ویلن خواهد بود. امید که این نوازنده جوان با بهره گیری از تجربیات هنرمندان پیشکسوت خود در ادامه راه پرفراز و نشیبی که انتخاب کرده دچار لغزش نشود.
در ابتدای این برنامه امین غفاری با خوشآمدگویی به حاضران در سالن گفت: شب گذشته به صورت کاملا اتفاقی ساز اصلیام شکست و اگر محبت دوست و استاد پدرام فریوسفی که یکی از سازهای خود را برای این اجرا در اختیارم گذاشت نبود، نمیدانم برای این اجرا چه کار میتوانستم بکنم.
این هنرمند خاطر نشان کرد که در 24 ساعت گذشته تمام توان خود را صرف عادت کردن به ساز جدید کرده تا بتواند اجرایی قابل قبول داشته باشد.
پارتیتا شماره 2 ( در ر مینور) اثر یوهان سباستیان باخ آهنگساز شهیر آلمانی دوران باروک موسیقی کلاسیک، (در چهار موومان) آلماند، کورانت، ساراباند، ژیک و شاکن اولین قطعه از رپرتوار شب گذشته رسیتال امین غفاری بود.
در اجرای اثر دشوار و تکنیکی این آهنگساز اسطورهای، هنرمند جوان با مهارتی ستودنی همچون ملوانی ماهر موفق شد تا از تلاطم امواج حاصل از آکوردهایی اوج گیرنده و پیاپی، نغمه هایی شاعرانه از واریاسیون هایی بی نظیر و لگاتوهایی سرکش عبور کند و از چالش سخت اجرای این قطعه سربلند بیرون بیاید.
سونات شماره سه اوژن ایزایی (نوازنده ویلن و آهنگساز بلژیکی و یکی از برجسته ترین چهره های مکتب ویلن نوازی بلژیکی) قطعه دوم انتخابی امین غفاری در رپرتوار رسیتال شب گذشته بود.
اصالت زیبایی شناسانه خاص ایزایی، آثار این هنرمند را در مرتبه ای منحصر بفرد قرار داده است و بسیاری او را به دلیل نیروی خارق العاده طبیعی عنوان مفسر موسیقی می دانند که هنرش تحت تأثیر استعداد سرشار او در تُن و تکنیک نوازندگی از او هنرمندی مولف در تاریخ موسیقی ساخته است.
امین غفاری با اجرای تحسین برانگیز این اثر ثابت کرد که علاوه بر اینکه نوازنده ای تکنیکی است با مکاتب مختلف نوازندگی ویلن و ویژگیهای زیبایی شناسانه آنها آشنایی عمیقی دارد او در اجرای این اثر ایزایی، راوی بسیار امانتداری بود.
بخش بعدی رسیتال ویلن امین غفاری، پس از دقایقی تنفس به اجرای سونات ویلن و پیانو (در لاماژور) و در چهار موومان آلگرتو، آلگرو، رسیتاتیو و الگرتو اثر «سزار آگوست جین گیلام فرانک» (آهنگساز بلژیکی اواسط قرن نوزدهم) اختصاص داشت. در اجرای این سونات، امین غفاری را سروش صادقی (نوازنده پیانو) و پرستو حیدری (page turner) همراهی کردند.
در انتهای این برنامه پس از تشویق ممتد حاضران امین غفاری بههمراه سروش صادقی قطعه مشهور و تکنیکی هورا استکاتو اثر «گریگوری نیکا دینیکو» آهنگساز قرن نوزدهم رومانیایی را نواخت.
انتخاب رپرتواری دشوار و چالش برانگیز در نوازندگی ویلن از میان آثار آهنگسازان بزرگ جهان بیانگر طبع جاه طلب و سرکش امین غفاری در عرصه نوازندگی ویلن است. این ویژگیها به این هنرمند اعتماد به نفسی داده که او را در رسیدن به آرمانهای هنریاش یاری می کند.
غفاری نوازنده جوانی است که بی شک در آینده ای نه چندان دور و پس از رسیدن به مرحله پختگی هنرمندی تمام عیار در عرصه نوازندگی ویلن خواهد بود. امید که این نوازنده جوان با بهره گیری از تجربیات هنرمندان پیشکسوت خود در ادامه راه پرفراز و نشیبی که انتخاب کرده دچار لغزش نشود.
منبع:
خبرگزاری ایرنا
تاریخ انتشار : چهارشنبه 12 دی 1397 - 01:37
افزودن یک دیدگاه جدید