موسیقی ما - بیست و سومین نشست «آیین آواز» در آستانه دومین سالگرد آغاز به کار این نشست تخصصی، برگزار شد. مبحث فنی و تئوریک این نشست که ۱۹ تیرماه در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد، به بررسی موضوع «آسیب‌شناسی و بهداشت حنجره» اختصاص داشت و «فریبا یاوری» به عنوان میهمان ویژۀ نشست و «علی شیرازی» کارشناس- مجری در آن به بیانِ‌ دیدگاه‌های خود پرداختند.

«فریبا یاوری» در این جلسه به این مساله اشاره کرد که بهداشت صدا با تولید صحیحِ صدا و رفتار درست و علمی با حنجره در ارتباط مستقیم است: «هر قدر رعایت کردن بهداشت صدا می‌تواند به طول عمر خوانندگی و سلامت حنجره کمک کند، عکس آن هم می‌تواند عمر خوانندگی را پایین بیاورد و حتی بر تولید صدای درست و دلنشین نیز در سال‌های فعالیت، اثر منفی بگذارد. مثالش هم خیل صداهای ناپخته و ناکاملی است که این سال‌ها می‌شنویم و بسیاری هم برای درمان صدای بیمارشان به ما مراجعه می‌کنند.»

این پژوهشگر و نویسنده کتاب «ساز حنجره و چالش‌های تولید صوت»، در ادامه با برشمردن ویژگی‌های صدای سالم بیان کرد: «هر خواننده یا هنرجوی آواز می‌تواند مقابل آینه بایستد و ضمن خواندن به انقباض‌ها و گرفت و گیرهای احتمالی صورت و گردنش توجه کند. اگر موقع خواندن، هر گونه فشار و انقباضی در این نواحی وجود داشت نشانۀ تولید صدای غیرعلمی و رفتار غیربهداشتی با حنجره است و اگر هم چهره و اندام خواننده خیلی ریلکس بود و فشار و انقباضی وجود نداشت یعنی صدای تولیدشده بهداشتی و علمی است و جای نگرانی وجود ندارد.»

در ادامه‌ی این جلسه، «علی شیرازی» با تأکید بر ضرورت رسیدن به حجم مفید صدا گفت: «به نظرم در تمام این چهار دهۀ رکود آواز ایرانی، بسیاری از خوانندگان و هنرجویان در رسیدن و ارائه حجم مفید صدای‌شان ناموفق بوده‌اند و به همین دلیل است که آن گرما، دلنشینی و صلابت در بیشتر صداها دیده نمی‌شود و بالطبع، صاحبان چنین صداهایی در ارائه ریزه‌کاری‌های صدا نظیر ویبراسیون، چهچه و غلت و تحریر، لطافت و بم‌خوانی، اوج‌خوانی درست و رسا و بقیه نمادهای بیرونیِ یک صدای کامل ناموفق بوده‌اند.»

در این برنامه همچنین هفت اجرای آواز توسط خوانندگان و گروه‌های مختلف به همراه یک مبحث فنی و تخصصی با موضوع آواز ایرانی ارائه شد. از جملۀ این اجراها آوازخوانی از پیش اعلام نشدۀ قاسم رفعتی خوانندۀ پیشکسوت بود که به صورت کاملاً بداهه با میلاد کیایی روی صحنه رفت. در ادامه، دو استاد قدیمی، اجرایی دلنشین در شور و دشتی را عرضه کردند. در پایان هم کیایی اعلام کرد که رفعتی تصنیف قدیمی و مشهور «دارم خدا...» اثر انوشیروان روحانی را خواهد خواند و خودش هم با سنتور این خواننده را همراهی کرد.

گروه آوای دلشدگان به سرپرستی و نوازندگی تار توسط ساسان بازگیر و با خوانندگی علی یوسف‌وند نیز اجرای برنامه در افشاری را بر عهده داشت. حمید سروری‌زاده با تمبک، میلاد مرادی با کمانچه و محمد جوزی با عود دیگر نوازندگان این گروه بودند.

همچنین صدای علی قدیری‌گزی هنرمند جوانی را که از اصفهان آمده بود پدرش احمدرضا قدیری‌گزی با سه‌تار همراهی کرد. این برنامه در دستگاه نوا اجرا شد و خواننده که خودش تمبک هم می‌نواخت بسیار آتیه‌دار نشان داد. صدای مصطفی نجمی را هم مجید پایدار با تار و حمید رضایی با تمبک همراهی کردند. نجمی آوازش را بیات اصفهان مرکب خواند و ترکیبی دلنشین از خواندن به شکل فنی و هنرمندانه با اجرای دلی و عاشقانه در کارش مشاهد می‌شد. این اجرا اقبال زیادی را برانگیخت.

علیرضا فریدون‌پور هم دیگر خواننده‌ای بود که با پشتوانه همکاری و اجرای صحنه‌ای با استاد زنده‌یاد محمدرضا لطفی به ارسباران آمده بود. علیرضا چراغچی نوازنده ویولون با پنجه خود یاد قدمای این ساز را زنده کرد و علی رسولی با تار و امیر خیری با تمبک، این برنامه را در «دشتی» کامل کردند. بازاجرای تصنیف قدیمی میخانه اثر اسدالله ملک که با صدای محمودی خوانساری جاودانه شده است پایان‌بخش اجرای فریدون‌پور بود.

اجرای بامداد فلاحتی در دستگاه شور به همراه نی مرتضی صنایعی نیز از دیگر برنامه‌های این نشست بود. این اجرا کاملاً بداهه بود و این خواننده صاحب سبک اما جوان، لابلای کارش تصنیف‌هایی خاطره‌انگیز را به یادگار از دوران همکاری‌اش با زنده‌یاد جلال ذوالفنون ارائه کرد. آخرین اجرا هم به آواز بیات اصفهان توسط ابوالفضل ریاحی با سه‌تار امیر متولی اختصاص داشت که در بیات اصفهان ارائه شد. ریاحی در پایان، تصنیفی ساخته خودش را هم اجرا کرد.

علی رستمیان، شهرام صارمی، منوچهر سهیلی، نیکزاد زرگانی، لطفعلی سیلانی، مهران مهرنیا، شیرین حیات‌بخش، حسام صحرایی، سیدحسین جعفری، محمدفرزین ذوالقدر، شهناز مقدم، حمید لاجوردی، منصور رسولی، پوریا خاکپور، مسعود عرب، قاسم ضیایی صدر، امیر شرفیان، حسین نوریانی، مهیار سهیلی، ابوالفضل گودرزی، مسعود اعرابی و محمد اسعدی از جمله هنرمندان حاضر در این نشست بودند.