موسیقی ما - پیتر سلیمانی‌پور با دو شب اجرایی که قرار است به صورت تکنوازی در فرهنگسرای نیاوران برگزار شود، به صحنه باز می‌گردد.
 
پیتر سلیمانی‌پور سال 93 برنامه‌ای را تحت عنوان «دو نوازی+1» با همراهی شهرام غلامی در قالب هفته موسیقی تلفیقی روی صحنه برد و عرصه‌های ناشناخته‌ای از موسیقی را تجربه کرد. او حالا این‌بار قصد دارد به صورت تکنوازی و با نواختن گیتار، کلارینت، فلوت و ساکسوفون سفری را در دنیای اصوات آشنا و نا‌آشنا آغاز کند و البته از ادوات الکترونیکی هم برای خلق صداهای موسیقایی مورد نیازش بهره ببرد تا بتواند فضای متنوع‌تری را برای کارش فراهم کند.
 
این کنسرت با عنوان «تک‌نوازی+1»  قرار است روزهای پنجشنبه و جمعه، 17 و 18 اسفند، ساعت 21 در فرهنگسرای نیاوران برگزار شود و به این ترتیب شاهد اجرای متفاوتی از این موزیسین باشیم. او درباره این اجرا و این‌که آیا به شکل بداهه‌نوازی خواهد بود یا رپرتوآر از پیش تعیین شده‌ای را برای آن در نظر گرفته به «موسیقی ما» می‌گوید: «بداهه‌ها گاهی یادآور موسیقی‌هایی است که هنرمند پیش از این نواخته، پس ناگزیر ممکن است به سمت ملودی‌هایی که قبلاً ساخته‌ام برود، البته ممکن هم هست این اتفاق نیفتد و باید دید چه پیش خواهد آمد. اما برنامه کوچکی در ذهن دارم که می‌خواهم آنها را به عنوان ایده اولیه حفظ و روی تم آنها بداهه‌نوازی کنم.»
 
آخرین حضور پیتر سلیمانی‌پور روی صحنه مربوط به تابستان سال گذشته می‌شود که با «کوارتت کاسته» برنامه اجرا کرد اما قرار است از این پس، حضورش روی صحنه ادامه‌دار باشد و برنامه‌هایی هم برای انتشار آلبوم دارد. او تاکنون یک آلبوم مستقل به نام «منظومه شخصی» منتشر کرده و قرار بود آثاری را که مبتنی بر تعدادی از ساخته‌های قدیمی‌اش بودند و آنها را با گروه «پیتر سلیمانی‌پور» روی صحنه برده بود (سال‌های 91 و 93)، دوباره ضبط و به شکل یک آلبوم منتشر کند که آن سال این پروژه به سرانجام نرسید. اما این موزیسین با اعلام خبر تازه‌ای درباره این مجموعه آثارش می‌گوید: «پیش از داغ شدن طرح این کنسرت، مشغول میکسِ ضبط‌هایی بودیم که پیش از این انجام داده بودیم و احتمالاً سال آینده بتوانیم این آلبوم را منتشر کنیم.»
 
پیتر سلیمانی‌پور در نوازندگی و لهجه نواختن‌اش، بیشتر وام‌دار موسیقی جَز است اما در چند سال گذشته چه در مجموعه اجراهایش با کوارتت «کاسته» و چه در گروه جدیدش که سال 91 و به بهانه همین هفته موسیقی تلفیقی شکل گرفت، تصویر دیگری از خود ارائه کرد و گاهی یک نوازنده شش دانگ موسیقی پراگرسیو بود. اما او موسیقی را فراتر از چهارچوب‌گذاری و بخش‌بندی‌های مرسوم می‌بیند و در پی یافتن عنوانی که بتواند برای آنچه انجام می‌دهد سبک یا ژانری تعریف کند نیست، چرا که معتقد است گستره‌ وسیع موسیقی را نمی‌توان در یک یا دو واژه طوری خلاصه کرد که بتواند گویای واقعیت موسیقی در لحظه شکل‌گیری باشد. می‌گوید باید کلمات را فراموش کرد و تنها به صدای موسیقی گوش سپرد. ما هم گوش می‌سپاریم به نوایی که شنیدنشان در این روزها غنیمت است.