برنامه یاد بعضی نفرات
 
برای حسین علیزاده
شما همه قلب ما هستید!
 
[ امیرحسین اله‌وردی - مدیر مسؤول موسسه فرهنگی هنری نقطه تعریف ]


من نمی‌دانم چه کسی گفته نوشتن بهانه می‌خواهد؟‌ من این چند کلمه را نه به بهانه‌ی جایزه، نه به بهانه‌ی تولد، نه به بهانه‌ی دیریابی و کمیابی و نه به هیچ بهانه‌ای دیگر، بلکه برای «حسین علیزاده» و دل‌هایی که هر بار آثارش را شنیده‌اند، عاشق‌تر شده‌اند، می‌نویسم...
 
خوب یادم هست روز اول دیدارمان در درکه به شما گفتم: «حسین علیزاده» یک نام است. یک لقب است یا بهتر بگویم یک فرهنگ است، مثل کلمه «استاد»! مرتبه‌ای که ابتدا و انتهایش کلمه‌ای نمی‌توان گذاشت. بعدها دیدم در نامه‌ای که در رد نشان شوالیه نوشتید در نهایتِ فروتنی گفتید:‌ «به احترام مردم هنر پرور و هنر دوست به نام حسین علیزاده قناعت کرده، تا آخر عمر به آن پیشوند یا پسوندی نخواهم افزود.» اما من در اعلای درجه معتقدم حسین علیزاده، حسین علیزاده است. تنها یکی است و بی همتا... و هم از این روست که بر این عقیده‌ام که کسی پاره قلب شما نیست؛ بلکه همه قلبِ ما شمایید...
 
من شما را دیده‌ام و در خود شنیده‌ام. شما متولد شدید تا ما بشنویم. به نظر من روز تولد شما تنها یکم شهریور هزار و سیصد و سی نیست ؛ بلکه روزهایی است که نینوا را نوشتید و گبه را نقاشی کردید و شورانگیز را آفریدید و... و باز هم متولد شدید... من روزهایی را با شما سپری کرده‌ام، هرچند کوتاه اما خاطره‌انگیز... روزهایی که برای کنسرت به اصفهان آمدید و من تا زمان بازگشت به تهران همراهتان بودم... در فرودگاه...خندان خداحافظی کردید و رفتید. زمانی نگذشته بود که خبر آمد که سازتان را به هواپیما راه نداده‌اند، بی درنگ تماس گرفتم و شما همچنان خندان بودید..روز نشست خبری آلبوم ملکه جمله‌ای گفتید که مانند بمب صدا کرد: «حل مسایل موسیقی سخت‌تر از حل مسایل هسته‌ای نیست!» و باز هم خندان بودید...
 
نمی خواهم انشای خاطره کنم که دیگران بس شیرین‌تر و دلپذیرتر در سینه دارند؛ اما می خواهم بگویم علیزاده را دوست دارم با تمام خاطره‌ها و گفته‌ها و نغمه‌هایش، با همه سادگی و عظمتش و با همه‌ی ...و قلم را به احترامش بر زمین می گذارم ...ولی پایان این چند کلمه از جنس دیگری است...چیزی شبیه آغاز و یا شاید سلام! که گفته اند سلام سلامتی می آورد؛ باشد که سایه او بر سر ما و جامعه هنری بماناد. حسین علیزلده پایانی ندارد...
 
تاریخ انتشار : جمعه 5 خرداد 1396 - 13:54

دیدگاه‌ها

دوشنبه 8 خرداد 1396 - 19:51

من نمیدونم چرا به ایشون جایزه دادن...
ایشون کار ماندگاری انجام ندادن در موسیقی ایران که مردم بیاد بیارن...

جمعه 12 خرداد 1396 - 12:20
پويا غفاري

اقاي عزيز
چون احتمال ميدم شما بيشتر مخاطب موسيقي پاپ يا موسيقي هاي نزديك به اون باشين كارهايي از حسين عليزاده رو نام ميبرم كه توسط توده مردم شنيده شد: نينوا كه حاصل سال هاي جواني استاد هست و به گوش هر ايراني بسيار اشناست.
تركمن، زيرتيغ، دلشدگان، شور انگيز، شش آلبوم جاودان با كيهان كلهر و پدر و پسر شجريان( فرياد١ و٢، بي تو بسر نميشود، زمستان است، ساز خاموش و سرود مهر)، البوم هاي گروه نوازي ايشون به تماشاي ابهاي سپيد، سرود گل . و اما ده ها البوم بداهه نوازي ايشان كه بنظرم اصل هنر ايشان و قله موسيقي ايراني هستند.
و اما بنظرم باعث تاسف كه ديگران كه زبان مارا درك نميكنند اين هنر رو ارزش بگذارند ولي شما از لذت بردن از اون بي بهره.
تشكر بي پايان براي تك تك لحظه هاي هنرافريني حسين عليزاه نازنين در تمام اين سالها

185.112.33.123
چهارشنبه 17 خرداد 1396 - 16:07
مجید امیری

ایشون درست میگه.
آقای علیزاده کار ماندگاری انجام ندادن و مخاطب کارهاشون صرفا طیف خاصی از مردمه.
«کار ماندگار» یعنی همه یادشون بیاد نه تنها شماری از علاقه‌مندان شخص ایشون.

107.182.226.4
سه شنبه 9 خرداد 1396 - 17:22

تا منظورمون از ماندگار و مردم چی باشه ؟؟ورگرنه استاد علیزاده نیاز به معرفی ندارن استاد یکی از ارگان موسیقی امروز ایران هستند

سه شنبه 9 خرداد 1396 - 17:56

بی شک حسین علیزاده بر قله های رفیع موسیقی ایران زمین بلند ترین جایگاه را دارند و هرآنچه از ایشان تعریف و تمجید شود باز هم کم است.

افزودن یک دیدگاه جدید

محتوای این فیلد خصوصی است و به صورت عمومی نشان داده نخواهد شد.

Plain text

  • هیچ تگ HTML ی مجاز نیست.
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.



دانلود شما همه قلب ما هستید! | موسیقی ما