![]() |
![]() |

آهنگساز و نوازنده گیتار این برنامه عماد اجلال و رامین مهاجر در کنار بهرنگ معتمدی، ویولنسل ؛ مونیکا لوران، ویولن ؛ امین عطایی، ویولن ؛ نیاز لاهرودی، ویولا ؛ محسن مهاجر، هارمونیکا ؛ شهرام افتخاری، پرکاشن ؛ مهران صفاتی، پیانو و ترانه پور یوسف، فلوت ؛ به اجرای قطعاتی پرداختند که بیشتر آنها توسط عماد اجلال آهنگسازی شده بود.
نخستین قطعهای که در این برنامه اجرا شد "پس از باران " نام داشت و عماد اجلال در مورد آن گفت: این قطعه حاصل همکاری سه نفر است و در واقع قطعاتی که امشب اجرا میشوند حاصل کلاسهای آهنگسازی من است که در همکاری با هنرجویان شکل گرفتهاند. این قطعات قرار نبود منتشر شوند اما در کلاسهای آهنگسازی هنرجوهای با استعدادی بودند که موتیفهایی را که به آنها دادم پرورش دادند. با قطعاتی ساخته شد آلبوم "جاده خیال" را ضبط کردیم و در نهایت تصمیم گرفتیم آنها را زنده اجرا کنیم.
قطعه بعدی "زندگی" نام داشت که توسط رامین مهاجر و به مناسبت تولد دخترش ساخته شده بود. بهار، نیایش، رومبا، جاده خیال، نوازش، انوانسیون، عاشقانه و عبور قطعات دیگری بودند که یکی پس از دیگری به اجرا درآمدند.
اجلال که علاوه بر آهنگسازی و نوازندگی به عنوان کارشناس موسیقی رادیو، مدرس کنکور هنر و مولف کتب موسیقی دانشگاه هنر نیز شناخته میشود، در بخش دیگری از این برنامه گفت: یکی از اهداف ما آشتی دادن گوش مخاطبان ایرانی با موسیقی بیکلام است و سعی کردیم از همه انواع موسیقی نمونهای را انتخاب کنیم و با ملودیهای شیرینتر و قابل درکتر بیامیزیم تا باعث شود که این پیوند صورت بگیرد. در کار بیکلام به مخاطب فرصت داده میشود که تصویرسازی کند و بر اساس ملودی در ذهن خود چیزهایی را تجسم کند.
یکی از قطعاتی که در این برنامه اجرا شد بر مبنای یک فرم موسیقی دوره باروک ساخته شده بود و فضای جدی و خشن آن دوره را به فضایی متفاوت تبدیل کرده بود. به گفتهء اجلال، میزان اول این کار از باخ بوده و در کلاس بسط و گسترش یافته تا قطعهای جدید شکل بگیرد.
در تنظیم این قطعات گاه نقش فلوت یا هارمونیکا پر رنگ میشد و گاهی مضرابهای تند و پر هیجان فلامنکو به گوش میرسید، اما بیشتر آنها قطعات آرامبخشی بودند که فضای کلی آنها شباهت زیادی به یکدیگر داشت.
برنامه کنسرت ها
نقد و بررسی

... اگر مخاطب به این باور برسد که در فضای فعلی موسیقی، یکی از تهیه کنندهها برای دعوت از خوانندهها به یک برنامه تلویزیونی "پول" میگیرد، یکی از مطرحترین خوانندههای چند سال اخیر، سارق ادبی است و گروهی از ترانهسرایان باذوق چنین بیرحمانه به جان خوانندهای جوان میافتند و قبل از محکمه، برایش مجازات تعیین میکنند، چه بسا تمام علاقهاش به موسیقی را از دست بدهد! ...

اگر "شکل آب" را دیده باشید، بعید است از اینکه موسیقیاش توانست اسکار بهترین موسیقی را بگیرد تعجب کرده باشید اما اگر جزو آن دستهای بوده باشید که فقط "دانکرک" را دیدهاند و ارادت ویژه به "هانس زیمر" بزرگ دارند باشید احتمالا انتظار تماشای ایشان را با مجسمۀ طلاییاش در دست میکشیدید، شاید هم تصور میکردید که جان ویلیامز برای ششمین بار و بعد از هزاربار نامزدی برای "جنگ ستارگان" این جایزه را به خانه ببرد اما دیشب، شبِ فرانسویها بود و الکساندر دسپلا که سه سال پیش هم برای "هتل بزرگ بوداپست" این جایزه را از آن خود کرده بود توانست بار دیگر این مجسمۀ طلایی را در دستانش لمس کند.


برای توضیح درباره این آلبوم فکر میکنم بهتر است از اشعار شروع کنیم چون یک آلبوم با کلام در چند قسمت بررسی میشود. خواننده، شعر، ملودی، تنظیم و پروسه ضبط مواردی هستند که برای بررسی آلبوم لحاظ خواهد شد. درباره کلام این مجموعه باید بگویم به نظر من تمام ترانههای این آلبوم بسیار خوب و قوی هستند. این اولین نقطه قوت این آلبوم است که به مراتب از بسیاری از آلبومهای پاپ که میشنویم متمایزش میکند. ریزهکاریهای بخش ترانه باید توسط ترانهسرایان با سابقه به نقد گذاشته شود اما من به عنوان یک شنونده و یک موزیسین میتوانم بگویم که از انتخاب به جای ترانهها لذت بردم.

بهزاد عبدی بار دیگر با ارکستر بزرگ برای آخرین ساخته محمدعلی باشه آهنگر موسیقی ساخته که البته با ساختههای قبلیاش فرق دارد، آرمان موسیپور برای خجالت نکش موسیقی کمدی نوشته، کارن همایونفر برای فیلم ورزشی عرق سرد موسیقی اندکی نوشته که کاندید دریافت سیمرغ بلورین هم شد و آخرین ساخته احمدرضا معتمدی آنقدر موسیقی دارد که مخاطب را فراری میدهد....


قریحه داشتن حتما جدا از تکنیک است، حتما جدای از تمام چیزهایی است که مرتبط با "فن" هستند، مرتبط با "زحمت" مرتبط با آنچه به عنوان "کار" از آن یاد میکنیم. به نگاهِ صرفا تکنیکی داشتن یا کمذوقی کسی چندان خرده نمیگیرد چرا که تکنیک داشتن و فن به کار بستن خودش میتواند تا حدودی راهگشا یا به اصطلاح "کار-راه-انداز" باشد اما اگر این قریحه و ذوق با تکنیک همراه شوند حتما شادیآفرین است، حتما به چشم میآید، حتما دیدنی و شنیدنی خواهد بود. موسیقی در تنگه ابوقریب از دستۀ دوم است، موسیقیای که با تو میآید، درگیرت میکند، جای خودش را باز میکند، دست و پای دیده شدن و شنیده شدن را نمیزند و هنر است با تمام ویژگیهایی که برای هنر قائلیم؛ بالندگی، خلاقیت، تازگی، زیبایی و البته تاثیرگذاری.
آخرین مطالب
تبلیغات متنی
-------------------------
افزودن یک دیدگاه جدید