موسیقی ما - اجرای گروه گیل و آمارد گیلان در فرهنگسرای نیاوران در حالی به روی صحنه رفت که پیش از آغاز برنامه‌اشان، «پیمان بزرگ‌نیا» - موسیقی پژوه و مسئول برگزاری بخش نواحی جشنواره سی و یکم فجر- به این مساله اشاره کرد که اجراهای نواحی با توجه به استقبالی که از آن شده است، ظرفیت حضور در سالن‌های بزرگ موسیقی ایران را دارد و واقعا حیف است که بسیاری از مردم علاقه‌مند با وجود تلاش برای تهیه بلیت این اجراها، پشت درهای بسته مانده‌اند.»

به گزارش روابط عمومی سی‌ویکمین جشنواره موسیقی فجر، «پیمان بزرگ‌نیا» با بیان اینکه در فصل بهار جشنواره، موسیقی نواحی ایران در قالب مجموعه برنامه‌هایی اجرا خواهد شد، گفت: «بهار موسیقی نواحی ایران نزدیک است.»

اعضای گروه گیل و آمارد به ترتیب «ناصر وحدتی» - سرپرست، تنظیم کننده و خواننده- ، «سعید پورمحمد» کمانچه، «نیما برزگر» تار، «رامبد حسینی» بربت، «بنیامین چاره‌جو» سازهای کوبه ای و «اکرم فغان زاده»، الهام صادقی و رویا نوری ضیابری همخوانان گروه بودند. اجرای این گروه در نیاوران به دو بخش اصلی موسیقی نواحی و خوانش‌های زنان در شالیزار تقسیم شده بود که هر کدام سازبندی و چیدمان مخصوص به خود را داشت.

درآمد زرد ملیجه، آواز زار، مره بمونی (در گوشه دشتی با نام اصلی سیاهکل)، آها بوگو، رعنا، باغ محتشم، دراز تومان، تالان تالن (دیلمان ردیف موسیقی ایرانی) قطعات اجرا شده در بخش اول که به موسیقی نواحی و اصیل گیلانی مرتبط بود و بهار گندواش، چیش چیش، میخوام برم کوه، کونوس کله، یار قاصد، سوپوله، یار یارهی، ای خوانباجیه، کفتر کفتره و لیلی قطعات اجرا شده در بخش دوم که مربوط به موسیقی زنان در شالیزار می‌شود، بودند.

نکته‌ی جالب در مورد این اجرا، چیدمان و گزینش لغات مربوط به هر قطعه با توجه به منطقه آن بود که وحدتی خواننده گروه با دقت زیادی آن را انجام داده بود. صحنه گردانی و تسلط کامل خواننده و ارتباط چشمی او با نوازندگان و مخاطبان حاضر در سالن ویژگی دیگری بود که وحدتی آن را خوب می‌دانست. اجرای حرکات متناسب با تعابیر(بشکن زدن و دست به کمر گرفتن زمانی که این واژه‌ها را در شعر به کار می‌برد) از دیگر مشخصه‌های کار این خواننده نامدار موسیقی گیلان بود که مخاطبان حاضر در سالن را به وجد آورده بود.

آنچه در مورد موسیقی نواحی گیلان در این اجرا مشخص بود، تمرکز این موسیقی بر اشعار زنانه و بیان عشق‌های سوزناک و غم‌انگیزی بود که احتمالا در مناطق مختلف خطه گیلان روی داده و با وجود گذشت زمان از ساخت هر کدام از آن قطعات به دست مردمان خطه شمال همچنان مورد توجه قرار گرفته است. واکنش‌های مخاطبین مختلف در اجرا در مواجهه با قطعات مختلف نشان می‌داد، اهالی شهرهای مختلف گیلان در سالن حضور دارند و در قطعات مربوط به منطقه خودشان گروه را کاملا همراهی می‌کنند. به نظر می‌رسد حضور پر شور مردم در نیاوران برای شرکت در کنسرت گروه گیل و آمارد خبر از نیاز به سالن‌های بزرگ‌تر برای چنین اجراهایی را بیش از پیش هویدا می‌کرد.

از جمله نکات جالب قطعات اجرا شده در کنسرت نیاوران این بود که به عنوان مثال در قطعه آهابوگو در ادامه بیت «هوا چی خشه سی‌کا بگرده / زمین چی خشه کی‌جا بگرده» تعابیر بسیار ظریفی به کار رفته شده بود. وحدتی در این قطعه متن اصلی شعر را تغییر داده بود و واژگان دیلمانی و سیاهکلی را که این قطعه مخصوص همان منطقه است روی کار گذاشته بود. در یکی از قطعات که در مورد عروسی بود هم مردم حاضر در سالن شروع به کل زدن کردند که از رسوم ایرانیان در مراسم عروسی است. برخی از قطعات بخش دوم هم ریتم شیش و هشت فارسی داشتند.

گفتنی است ناصر وحدتی به همراه گروهش در جشنواره موسیقی نواحی در بهار سال آینده حاضر خواهند شد.

همچنین دو شب پیش استاد موسیقی بلوچستان در نیاوران به روی صحنه رفت. گروه «ساحل مکران» ساعت 21:00 بیست و ششمین روز بهمن ماه در فرهنگسرای نیاوران به اجرای برنامه پرداخت و داستان حماسی چاکر و گوهرام که پیشینه آن به دوره صفوی باز می­گردد و اشاره به قهرمانی و مبارزه دو نفر از سران طوایف بلوچ دارد به عنوان یک قطعه نسبتا طولانی را اجرا کردند.

به گزارش روابط عمومی سی‌‌ویکمین جشنواره موسیقی، این ماجرا که قصه دو پهلوان بلوچ مربوط به حدود  پنج قرن پیش است، اولین قطعه ای بود که اجرا شد. در این قطعه «محمد اسحاق بلوچ نسب» یک کار حماسی تمام عیار را برای حاضران در سالن اجرا کرد. «دهلک» در این قطعه با سرعت زیادی نواخته شد که حالو هوای حماسه را در ذهن شنونده ایجاد کند. محوریت سازها در این قطعه بیشتر به عهده سروز قیچک و دهلک بود و تمبورک مهران درخشان به عنوان زیر صدای این قطعه می­نواخت. با تشویق تماشاگران نوبت به اجرای حمل و جیهند به عنوان کار بعدی رسید. این قطعه که بر محوریت وقام و بیان عارفانه تنظیم شده بود غنای موسیقی فولکلور بلوچی را به تصویر کشید. بلوچ نسب با زبان بلوچی با حاضرین در سالن سخن گفت و با به کار گیری یک تعبیر طنازانه گفت: «اجرای برنامه بس است؟»این تعبیر که با تشویق دوباره مخاطبان همراه بود مسیر ادامه کار را هموار کرد. دودا و بالاچ کار بعدی گروه ساحل مکران بود که ماجرای قتل یک برادر را در جنگی خونین به تصویر کشیده بود. بلوچ نسب در مورد ماجرای این قطعه گفت: «دودا با هفتاد و دو نفر از یارانش در این ماجرا شهید می­شوند. این اجرا بیانی غم انگیز و احساسی از قصه بود که احساسات حاضران را برانگیخت و در پایان همه گروه را تشویق کردند.»

 نکته‌ی جالب در مورد این اجرا حضور میهمانان خارجی بود که با شوق و علاقه برنامه ساحل مکران را تا پایان همراهی کردند. قطعه پایانی اجرای گروه مکران «عاشقانه» نام داشت و با یک مطلع فارسی آغاز شد. در ادامه «محمد اسحاق بلوچ نسب» که خواننده و نوازنده تمبورک نیز هست به عنوان حسن ختام کار را با آوا و نوای بلوچی ادامه داد. در پایان مردم ایستاده و به احترام استاد پیشکسوت موسیقی نواحی ایران تا دقایقی تشویق‌ها را ادامه دادند. احمد ملکی شاه عاشیق گروه عاشیقلارمیشو که برنامه قبل در نیاوران را به روی صحنه برده بود به احترام محمد اسحاق بلوچ نسب تا پایان اجرای گروه ساحل مکران در سالن ماند و گروه را تشویق کرد.

> عکس‌های سید علیرضا حق‌شناس اجرای گروه گیل و آمارد (گیلان)
> عکس‌های سید علیرضا حق‌شناس اجرای گروه عاشیقلارمیشو
> عکس‌های سید علیرضا حق‌شناس اجرای گروه ساحل مکران (بلوچستان)