به نظر من هر قدمی که در راه موسیقی برداشته می‌شود، باید به فال نیک گرفته شود. آلبوم «ماندالای درون» اثر یک موزیسین جوان است که اولین تجربه‌های آهنگسازی او به شمار می‌رود و بنابراین باید مثل تولد یک نوزاد به او خیر مقدم گفته شود.
 
در مورد ارزش‌های هنری باید بگویم که برای اولین اثر یک هنرمند خیلی نمی‌توان نظری ارائه کرد. به طور مثال شما اولین کتاب فروغ فرخ‌زاد، احمد شاملو و... را در نظر بگیرید و آن را مقایسه کنید با تاریخچه تحول ذهنی و کلامی این عزیزان؛ آن‌وقت متوجه می‌شوید که چقدر پختگی در آنها ایجاد شده و تا چه حد آثارشان وسعت و عمق گرفته‌اند.
 
حالا چه‌طور می‌توان درباره اولین اثر یک آهنگساز که می‌تواند بعد از آن ده‌ها آلبوم دیگر تولید کند، قضاوت کرد که این آهنگساز در این آلبوم چه کرده است. به همین دلیل من فقط می‌توانم تولد این آلبوم را تبریک بگویم و عمیقاً منتظر باشم تا ببینم این تحول به کدام جهت حرکت می‌کند و محصولی که در آینده به بار می‌نشیند، چگونه خواهد بود. درباره ارزش‌های آن در آینده عمیق‌تر می‌توانم بحث کنم ولی الان می‌توانم بگویم هر جوانی که این‌چنین خلق و خودش را وقف یک کار ارزشمند هنری می‌کند، تلاش‌اش مقدس است.
 
به اعتقاد من چنین فردی باید مورد تشویق قرار بگیرد که البته خود من یکی از بزرگ‌ترین مشوق‌های «سام اصفهانی» در این راستا بوده‌ام؛ چرا که در زمان تهیه و تولید این آلبوم، سام عزیز آثار را برای مشورت پیش من می‌آورد که البته من به عنوان یک استاد سابقه‌دار، کم‌ترین دخالت را در حوزه خلاقیت یک موسیقیدان انجام می‌دهم.
 
من سعی می‌کنم با کشف و درک جنبه‌های معنوی و عمیق یک اثر و ظرفیت‌های یک آهنگساز به نوعی او را هدایت کنم؛ نه اینکه اظهار نظر کنم. درباره آلبوم «ماندالای درون» هم بیشتر در زمینه‌هایی اظهار نظر کردم که مثلاً می‌دیدم ظرفیت کار در جایی پنهان است و اگر روی آن قسمت کار شود، اثر می‌تواند شکوفا‌تر شود.
 
من فقط در این حد درباره «ماندالای درون» اظهار نظر کردم و سام اصفهانی هم به معنای اصیل کلمه، خیلی عمیق مواردی را که به او توصیه می‌کردم، مورد توجه قرار می‌داد و به هر حال اگر با سلیقه او جور درمی‌آمد، احتمالاً به آنها عمل می‌کرده و اگر هم با سلیقه او همسو نبوده، کار خودش را انجام داده که من اصلاً برای اینکه یک موزیسین در نهایت روی نظریات خودش ثابت‌قدم باشد و کار خودش را بکند، هیچ مانعی نمی‌بینم.
 
در انتها می‌خواهم توضیح کوچکی درباره نام این آلبوم بدهم؛ چون گاهی احساس می‌کنم در معنا کردن «ماندالا» خطا به وجود می‌آید و ممکن است باعث سوءتفاهم شود. «ماندالا» در واقع یک واژه سانسکریت به معنای دایره است و ماندالای درون به معنای دایره درونی است. حالا دایره درونی به این معنا است که اگر شما بتوانید هر الهام یا جوششی که از درون رخ می‌دهد را دریافت و ثبت کنید، توانسته‌اید جزئی از این دایره را به بیرون انتقال دهید. هر زمان این اجزایی که از درون دریافت می‌کنیم، تبدیل به مجموعه‌ای شود که با آن دایره‌تان را پر کنید، تبدیل به ماندالای درون می‌شود. بنابراین ماندالای درون همان قطعات و آثاری هستند که از درون تراویده‌اند و در این مجموعه جمع‌آوری و به اسم «ماندالای درون» نام‌گذاری شده‌اند.