موسیقی ما - پدرام درخشانی یکی از موفق‌ترین نوازندگان سنتور و آهنگسازان موسیقی تلفیقی است که با گروه «آویژه» (در کنار رامین بهنا، رضا آبایی و بابک ریاحی‌پور) نام‌اش بر سر زبان‌ها افتاد و پس از آن به ویژه با گروه «رومی» توانست کارهای جدیدی را ارائه کند.
 
او در سومین «جشن سالانه موسیقی ما» آهنگسازی و تنظیم قطعه‌ای اختصاصی برای این جشن را بر عهده گرفته بود که در مراسم با استقبال بسیار خوب اهالی موسیقی روبه‌رو شد. سرپرست گروه «رومی» که در آخرین روز نمایشگاه مطبوعات در غرفه «موسیقی ما» حضور یافته بود، درباره ساخت این قطعه گفت: «حدوداً دو ماه پیش از مراسم، به من پیشنهادی برای ساخت آرم موسیقی بخش برنده‌های جشن «موسیقی ما» داده شد. ساخت این موسیقی برایم هم خیلی جذاب و جالب بود و هم بسیار حساس و دقیق؛ چراکه باید برای یک جمع کاملاً موسیقایی این قطعه را می‌ساختم. زمان این قطعه کوتاه بود و من باید در حدود یک دقیقه هنر خود را نشان می‌دادم. برای همین تصمیم گرفتم از سبک موسیقی تلفیقی بهره ببرم و با همان ترکیب سازبندی که پیش از این امتحان کرده‌ام، جلو بروم. در نتیجه، از سازهای ایرانی بهره گرفتم و در کنارش با به‌کارگیری سازهای غربی، هیجان لازم برای لحظه‌ای که یک موزیسین می‌خواهد برای گرفتن جایزه‌اش روی صحنه برود را ایجاد کردم. در واقع دلم می‌خواست اگر واقعاً قرار است برای این جشن موسیقی بنویسم، کاری انجام دهم که همه آن را گوش کنند و از آن لذت ببرند، نه اینکه فقط به عنوان یک سر و صدا در سالن پخش شود.»
 
درخشانی برای تم اصلی این قطعه، آواز بیات‌ترک را انتخاب کرده که کاملاً ایرانی و به گوش ایرانی‌ها بسیار آشنا است و برای به ثمر نشستن این کار، جمعی از بهترین نوازنده‌های حال حاضر را دور هم جمع کرده است: «این قطعه برای یک جشن ایرانی ساخته شده و باید کاملاً ایرانی صدا می‌داد. علاوه بر آن، باید به نحوی ساخته می‌شد که اگر فیلم این برنامه را کسی از دیگر ملیت‌ها هم دید، نوعی از موسیقی را بشنود که مخصوص ایران است و در کنارش خصوصیات و پویایی موسیقی روز هم به گوش‌اش برسد که این کار را به واسطه نوع تنظیم و استفاده از سازهای غربی انجام دادم. برای این قطعه از هنرمندانی چون پاشا هنجنی (نی)، کوروش بابایی (کمانچه)، میلاد درخشانی (تار) در سازهای ایرانی کمک گرفتم و خودم هم نوازنده سنتور بودم و از آن طرف هم مسعود همایونی (گیتار الکتریک)، دارا دارایی (گیتار باس)، رضا تاجبخش (پیانو)، ایلیار خسروی (درامز)، حسین شریفی (ترومبون) و علیرضا میرآقا (ترومپت) برای سازهای غربی در این اثر همکاری کردند. قرار شد همه‌چیز در بهترین شرایط و بهترین استودیو با بهترین صدابردار ضبط شود. در این قطعه همه سازها به صورت زنده گرفته شدند و سراغ سازهای الکترونیک و سمپل نرفتیم.»
 
پدرام که پیش از این در اولین «جشن سالانه موسیقی ما» جایزه بهترین آلبوم تلفیقی را برای آلبوم «رومی 2» در بخش کارشناسی به دست آورده، می‌گوید که برای این قطعه خودش را در شرایط کسی که برای گرفتن جایزه روی سن رفته، تصور کرده و ثانیه و به ثانیه آن را از زمانی که از روی صندلی بلند می‌شود تا زمانی که روی استیج می‌رود را در ذهن خود مجسم کرده است: «برای ساخت این قطعه، هیجان خود موزیسین و حسی که در آن لحظه به تماشاگران دست می‌دهد را در نظر گرفتم. در واقع می‌خواستم اثری تولید کنم که برای این جشن باقی بماند و خوشبختانه هم همه‌چیز خیلی خوب پیش رفت. حدود یک ماه و نیم برای این قطعه وقت گذاشتم و مرتباً با مدل‌های مختلف آن را ضبط و با دوستان «موسیقی ما» هم مشورت کردم تا نهایتاً آنچه که باید، به دست آمد.»
 

• در جشن همدلی، اگر جایزه نگرفتی سالن را ترک نکن!

پدرام درخشانی که در سومین «جشن سالانه موسیقی ما» در دو بخش بهترین آهنگساز و بهترین قطعه موسیقی تلفیقی و تجربی کاندید دریافت جایزه بود، این جشن را اتفاقی مهم در دنیای موسیقی ایران می‌داند و می‌گوید: «امسال سومین سال برگزاری این جشن بود. سال اول همه هیجان داشتند و اصلاً نمی‌دانستند چه اتفاقی می‌افتد که خدا را شکر خوب هم برگزار شد. بچه‌های «موسیقی ما» هنوز در حال آزمون و خطا هستند و هنوز استاندارد را به طور کامل پیدا نکرده‌اند؛ اما این مراسم در کل، بسیار خوب و عالی است، مخصوصاً امسال که از دو سال قبل خیلی بهتر برگزار شد. این را هم بگویم که این ارتباط باید دوطرفه باشد و از آن طرف هم باید موزیسین‌ها همکاری کنند. در واقع «جشن موسیقی ما»، جشن خود موزیسین‌ها است و همه ما در آنجا میزبان هستیم. اما من امسال متأسفانه می‌دیدم به محض اینکه یک‌سری از دوستان جایزه نمی‌گرفتند، سالن را ترک می‌کردند و این باعث شد اواخر جشن صدای دست‌ها را بتوان شمرد. هر کسی ممکن است در یک مراسم برنده باشد یا اصلاً جایزه‌ای نبرد، اما ما آنجا صرفاً برای برد و باخت جمع نشده‌ایم. آمده‌ایم که دور هم باشیم و اگر هم کسی جایزه نبرد، می‌تواند تلاش کند تا سال آینده برنده شود. اما ترک سالن به نشانه اعتراض و بی‌اهمیتی، حرکت بسیار زشتی است. این جشن می‌تواند انگیزه‌ای برای بهتر کار کردن موزیسین‌ها باشد؛ چراکه همه دل‌شان می‌خواهد آن تندیس طلایی رنگ را به خانه ببرند.»
 
درخشانی از جشن‌هایی می‌گوید که برای موسیقی در سراسر دنیا برگزار می‌شود و در نتیجه فرهنگ این نوع مراسم برای آنها جا افتاده، اما در ایران این موضوع به شکل دیگری پیش می‌رود: «ما تا الان جشنی در این حد و اندازه در ایران نداشته‌ایم و هنوز این نوع مراسم‌ها جا نیفتاده است. در واقع، برای برگزاری این نوع مراسم به فرهنگی نیاز است که هنوز برخی از آن بی‌بهره‌اند؛ یکی از آنها این است که اگر جایزه نگرفتی، سالن را ترک نکنی.»
 

• مطمئن بودم که «میلاد» برنده می‌شود

پدرام در ادامه از داوری‌ها می‌گوید و اینکه 80 درصد برنده‌ها همان‌هایی بوده‌اند که خودش به عنوان کارشناس پیش از این انتخاب کرده است. او از برنده شدن برادرش «میلاد درخشانی» می‌گوید که توانست دو جایزه را در بخش موسیقی تلفیقی و تجربی از آن خود کند: «برنده شدن «میلاد» برای من اصلاً دور از ذهن نبود و مطمئن بودم که او انتخاب خواهد شد. حتی شاید انتظار بیشتری هم داشتم، چراکه از وقتی آلبوم «اشارات نظر» منتشر شد، مشخص بود که چه اتفاقاتی برایش خواهد افتاد. این یک اصل است که روی هر کاری که زحمت بکشید، نتیجه‌اش را هم می ‌بینید و من هم شاهد زحمت‌های او در این چند ساله بوده‌ام و مطمئن بودم زحمت‌هایی که کشیده، به نسبت دیگر آثار بهتر بوده است. روی همین حساب، توانست جایزه را هم ببرد.»
 

• می‌خواهم در نوازندگی سنتور اول باشم

سرپرست گروه «رومی» بعد از انتشار آلبوم «رومی 3» در سال 92، تا امسال هیچ قطعه رسمی را منتشر نکرده بود که دلیل آن را یکنواخت و تکراری شدن آثارش برای خودش می‌دانست. اما شهریور امسال قطعه تصویری «چهارمضراب بیات‌ترک» را منتشر کرد که بازخورد خیلی خوبی هم برای این موزیسین داشت و آن زمان گفت این قطعه اولین ترک از یک مجموعه تصویری 10 قطعه‌ای است که به تدریج منتشر خواهد کرد.

حالا او خبر از ساخت یک ویدئوکلیپ دیگر می‌دهد و می‌گوید: «حرکت‌های من یک مقدار کند است، چون تهیه‌کننده ندارم. در واقع آرام حرکت می‌کنم اما کارهایی می‌کنم که اثرگذار باشند. این روزها بیشتر تمرکزم روی ساخت و انتشار ویدئوکلیپ است و می‌خواهم قطعه تصویری دیگری را منتشر کنم. جز آن، تمرکز اصلی‌ام روی ساز زدن است. مهم‌ترین موضوع برای من این است که یک روز به عنوان بهترین نوازنده سنتور شناخته شوم و در نوازندگی اول باشم.»
 

• از سلیقه موسیقایی مردم کشورم راضی نیستم

این موزیسین که همیشه دوست دارد دنبال کارها و ایده‌های جدید باشد، می‌گوید فعلاً اجرای صحنه‌ای نخواهد داشت؛ چراکه آن نوع اجراها برایش یکنواخت شده و می‌خواهد روی یک اجرای جدید و مدرن تمرکز کند: «اگر می‌خواهم بگویم هنوز زنده‌ام و از نظر هنری دچار کهولت نشده‌ام، باید نشان دهم که مدرن فکر می‌کنم. من آدم تکرار مکررات نیستم. در حال حاضر هم از سلیقه موسیقایی کشورم راضی نیستم ‌و به نظرم آنچه که مردم می‌شنوند و آنچه که دوستان می‌خوانند، موسیقی ما نیست؛ بلکه برگرفته از ایده‌های کشورهای اطرف است. موسیقی این روزها فقط در یک سبک تکراری و خسته‌کننده پیش می‌رود و در واقع، یا شادیِ آنی به مردم می‌دهد یا غمگین‌شان می‌کند و چیزی جز این برای آنها ندارد. امیدوارم همه موزیسین‌ها دست به دست هم دهند و کمی با خودشان روراست باشند. انرژی و حس خوشان را به مردم منتقل کنند و سعی کنند کمی سطح شنیداری مردم را ارتقا بخشند.»

> قطعه اختصاصی سومین جشن سالانه موسیقی ما را اینجا گوش و دانلود کنبد