پایان بزرگ ترین برنامه استعدادیاب موسیقی به دلیل ریزش مخاطب
تغییر بزرگ در تور فینالیستهای فصل چهاردهم آمریکن آیدل
موسیقی ما - تور اجراهای زندهی «امریکن آیدل» دو شب پیش در تاریخ هفت جولای در شهر کلیرواتر ایالت فلوریدا آغاز شد. تور زنده «امریکن آیدل» کنسرت تابستانهای است که هر ساله در ایالات متحده امریکا و کانادا برگزار میشود. در این کنسرت ده فاینالیست آخرین فصل این برنامه تلویزیونی به شهرهای مختلف سفر کرده و روی صحنه میروند.
آنچه که بیش از هرچیز درباره تور امسال خبرساز شد این بود که در اجرای امسال تنها پنج نفر برتر این رقابت روی صحنه میروند. این در حالی است که هر ساله ده نفر برتر در این تور برنامه اجرا میکردند که البته بر اساس سرنوشتی ه برای برنامه اصلی یعنی شوی تلویزیونی «امریکن آیدل» رقم خورده است اتفاق خیلی عجیبی هم به نظر نمیرسد.
داوران فصل چهاردهم این برنامه این اسامی بودند: جنفیر لوپز، کیت اوربن،هری کانیک. نیک فردیانی Nick Fradiani 30 ساله هم برنده این فصل اعلام شده بود.
دست اندر کاران «امریکن آیدل» American Idol قبل از اعلام نتایج فینال فصل چهاردهم این رقابت اعلام کردند که فصل بعدی یعنی فصل پانزدهم که در سال 2016 پخشمیشود آخرین فصل این برنامه محبوب و پرطرفدار خواهد بود.
این تصمیم بر اساس آمار تعداد بینندگان این برنامه گرفته شده است. شوی تلویزیونی «امریکن آیدل» که یک رقابت چند ماهه برای انتخاب برترین خواننده است در سال 2002 آغاز شد و برنامه بسیار موفقی بود چنانچه در سال 2006 مخاطبانش برای هر قسمت به سی میلیون نفر رسیدند اما بعد در سال 2011 مخاطبان برای هر قسمت به 20 میلیون نفر کاهش پیدا کردند به نحوی که از آن سال تا سال 2015 به میانگینی در حدود 9.15 میلیون نفر رسیدند.
در نتیجه تور زنده این برنامه نیز از طول و عرض خود کاسته تا شاید به این ترتیب بخشی از هزینهها را حذف کند.
این تور هفت جولای(سهشنبه 16 خرداد) در حالیکه قرار بود پنج نفر برتر امریکن آیدل در آن اجرا داشته باشند آغاز شد و قرار است تا 28 آگوست(6 شهریور) ادامه داشته باشد. در ادامه بخشهایی از ریویوی فرد براستون (در سایت بیلبورد) درباره این اجرا را میخوانید:
هروقت صحبت به موسیقی میرسد 5 عدد مهمی است. نگاه کنید به جکسون فایو (Jackson 5)، 5th Dimension یا آلبوم 12x5 رولینگ استونز. دیشب در کلیرواترز نیز 5 عدد مهمی بود. چراکه پنج نفر از فینالیستهای فصل چهارم برنامه تلویزیونی امریکن آیدل ستارههایی کنسرت دو ساعتهای بودند که به مخاطبانش اجازه میداد ستارگان مورد علاقهشان را از نزدیک و به صورت زنده ببینند و بشنوند.
این اولین تور تابستانی در تاریخ 14 ساله امریکن آیدل است که به جای ده فینالیست با ادای احترام به نفر ششم، تنها پنج نفر از آنها را روی صحنه میبرد و انگار تنها نیمی از برنامه را برگزار میکند.
پنج نفر اول این مسابقه که امسال عبارت بودند از : نیک فردیانی ، کلارک بکهام Clark Beckham، جکس Jax، ریون اون Rayvon Owen و تیانا جونز Tyanna Jones در این اجرا فرصت کردند برخلاف سالهای گذشته هر کدام به صورت مجزا در زمانی که منحصر به خودشان بود بدرخشند در حالیکه در سالهای قبل هر کدام در نقش بک وکال (یا موزیسین) همراه رقبایشان نیز روی صحنه میرفتند.
اولین شب از این کنسرت با 28 قطعه برگزار شد که تمام آنها آهنگهایی از Hot Top، یا جدول تکآهنگهای بیلبورد مربوط به سالهای قبل بودند. این اجرا که مخاطبانی از تمام نسلها در آن دیده میشدند همچنین شامل دو آهنگ قدیمی بود که یکی 85 و دیگری 50 سال دارند. بکهام یکی از بهترینهایش در این فصل امریکن ایدل را اجرا کرد که قطعهای بود از Hoagy Carmichael در دهه 30 به نام «Georgia On My Mind»، قطعهای که کاور آن به یکی از هیتهای ری چارلز در دهه شصت بدل شد. جکس هم یکی از بهترین آهنگهایش را که قطعهای از گروه The Who به نام «نسل من»، هیتِ 1965 بود اجرا کرد.
البته تمام اجراهای این کنسرت کاور(بازخوانی) نبودند از جمله بکهام اجازه خواست تا یک قطعه اوریجینال به نام I Don’t Know What Ill Do If You Say No اجرا کند و فرادیانی، برندهی فصل چهاردهم Coming Your Way که قبلا آن را با گروهش Beach Arenue ضبط کرده بود، اجرا کرد.
با حضور تنها پنج آیدل (البته در واقع شش نفر از آنها روی صحنه حاضر شدند) در اجرای امسال زمانی هم برای تجربههای جدید پیش آمد. این پنج نفر هر کدام فرصت پیدا کردند قصههایی شخصی از زندگیشان بگویند. بکهام با تعریف کردن داستانی از برزگ شدن در یک خانواده اهل موسیقی و نواختن پیانو در مجالس جشن عروسی با دو هزار تماشاچی خود ارتباط عاطفی برقرار کرد و فرادیانی وقتی بخشی از داستان زندگیاش را کنار گذاشت تا به دوستی در میان تماشاچیان اشاره کند که بیست سال در جنگ خدمت کرده است شاهد مخاطبانی شد که به احترام داستاناش ایستادند و برای او دست زدند.
آنچه که بیش از هرچیز درباره تور امسال خبرساز شد این بود که در اجرای امسال تنها پنج نفر برتر این رقابت روی صحنه میروند. این در حالی است که هر ساله ده نفر برتر در این تور برنامه اجرا میکردند که البته بر اساس سرنوشتی ه برای برنامه اصلی یعنی شوی تلویزیونی «امریکن آیدل» رقم خورده است اتفاق خیلی عجیبی هم به نظر نمیرسد.
داوران فصل چهاردهم این برنامه این اسامی بودند: جنفیر لوپز، کیت اوربن،هری کانیک. نیک فردیانی Nick Fradiani 30 ساله هم برنده این فصل اعلام شده بود.
دست اندر کاران «امریکن آیدل» American Idol قبل از اعلام نتایج فینال فصل چهاردهم این رقابت اعلام کردند که فصل بعدی یعنی فصل پانزدهم که در سال 2016 پخشمیشود آخرین فصل این برنامه محبوب و پرطرفدار خواهد بود.
این تصمیم بر اساس آمار تعداد بینندگان این برنامه گرفته شده است. شوی تلویزیونی «امریکن آیدل» که یک رقابت چند ماهه برای انتخاب برترین خواننده است در سال 2002 آغاز شد و برنامه بسیار موفقی بود چنانچه در سال 2006 مخاطبانش برای هر قسمت به سی میلیون نفر رسیدند اما بعد در سال 2011 مخاطبان برای هر قسمت به 20 میلیون نفر کاهش پیدا کردند به نحوی که از آن سال تا سال 2015 به میانگینی در حدود 9.15 میلیون نفر رسیدند.
در نتیجه تور زنده این برنامه نیز از طول و عرض خود کاسته تا شاید به این ترتیب بخشی از هزینهها را حذف کند.
این تور هفت جولای(سهشنبه 16 خرداد) در حالیکه قرار بود پنج نفر برتر امریکن آیدل در آن اجرا داشته باشند آغاز شد و قرار است تا 28 آگوست(6 شهریور) ادامه داشته باشد. در ادامه بخشهایی از ریویوی فرد براستون (در سایت بیلبورد) درباره این اجرا را میخوانید:
هروقت صحبت به موسیقی میرسد 5 عدد مهمی است. نگاه کنید به جکسون فایو (Jackson 5)، 5th Dimension یا آلبوم 12x5 رولینگ استونز. دیشب در کلیرواترز نیز 5 عدد مهمی بود. چراکه پنج نفر از فینالیستهای فصل چهارم برنامه تلویزیونی امریکن آیدل ستارههایی کنسرت دو ساعتهای بودند که به مخاطبانش اجازه میداد ستارگان مورد علاقهشان را از نزدیک و به صورت زنده ببینند و بشنوند.
این اولین تور تابستانی در تاریخ 14 ساله امریکن آیدل است که به جای ده فینالیست با ادای احترام به نفر ششم، تنها پنج نفر از آنها را روی صحنه میبرد و انگار تنها نیمی از برنامه را برگزار میکند.
پنج نفر اول این مسابقه که امسال عبارت بودند از : نیک فردیانی ، کلارک بکهام Clark Beckham، جکس Jax، ریون اون Rayvon Owen و تیانا جونز Tyanna Jones در این اجرا فرصت کردند برخلاف سالهای گذشته هر کدام به صورت مجزا در زمانی که منحصر به خودشان بود بدرخشند در حالیکه در سالهای قبل هر کدام در نقش بک وکال (یا موزیسین) همراه رقبایشان نیز روی صحنه میرفتند.
اولین شب از این کنسرت با 28 قطعه برگزار شد که تمام آنها آهنگهایی از Hot Top، یا جدول تکآهنگهای بیلبورد مربوط به سالهای قبل بودند. این اجرا که مخاطبانی از تمام نسلها در آن دیده میشدند همچنین شامل دو آهنگ قدیمی بود که یکی 85 و دیگری 50 سال دارند. بکهام یکی از بهترینهایش در این فصل امریکن ایدل را اجرا کرد که قطعهای بود از Hoagy Carmichael در دهه 30 به نام «Georgia On My Mind»، قطعهای که کاور آن به یکی از هیتهای ری چارلز در دهه شصت بدل شد. جکس هم یکی از بهترین آهنگهایش را که قطعهای از گروه The Who به نام «نسل من»، هیتِ 1965 بود اجرا کرد.
البته تمام اجراهای این کنسرت کاور(بازخوانی) نبودند از جمله بکهام اجازه خواست تا یک قطعه اوریجینال به نام I Don’t Know What Ill Do If You Say No اجرا کند و فرادیانی، برندهی فصل چهاردهم Coming Your Way که قبلا آن را با گروهش Beach Arenue ضبط کرده بود، اجرا کرد.
با حضور تنها پنج آیدل (البته در واقع شش نفر از آنها روی صحنه حاضر شدند) در اجرای امسال زمانی هم برای تجربههای جدید پیش آمد. این پنج نفر هر کدام فرصت پیدا کردند قصههایی شخصی از زندگیشان بگویند. بکهام با تعریف کردن داستانی از برزگ شدن در یک خانواده اهل موسیقی و نواختن پیانو در مجالس جشن عروسی با دو هزار تماشاچی خود ارتباط عاطفی برقرار کرد و فرادیانی وقتی بخشی از داستان زندگیاش را کنار گذاشت تا به دوستی در میان تماشاچیان اشاره کند که بیست سال در جنگ خدمت کرده است شاهد مخاطبانی شد که به احترام داستاناش ایستادند و برای او دست زدند.
منبع:
سایت موسیقی ما
گردآوری و ترجمه:
تاریخ انتشار : پنجشنبه 18 تیر 1394 - 14:06
افزودن یک دیدگاه جدید