از تهِ دل

نوید غضنفری: آشنایی انگلیسی ها با جنس و لحن موسیقیِ مدرن ای.آر. رحمان به فیلم هندی خوش ساخت و خوش اقبال «دیل سه/ Dil Se/ From The Heart» (مانی راتنام،1998) با بازی شاهرخ خان و مانیشا کویرالا برمی گردد؛ به ساند ترک حالا دیگر محبوب شده «چِیا چِیا» با صدای سوخ ویندر سینگ و ساپنا آواسثی و شعر گلزار که در 2003 و به انتخاب شبکه بی بی سی و به انتخاب مردم 155 کشور دنیا به Top 10 راه یافت و ترانه نهم شد، بگذریم از این که خود فیلم هم اولین فیلم هندی ای است که به باکس آفیس سینمای انگلستان راه پیدا کرده است. بعدها، در 2006، اسپایک لی برای عنوان بندی «مرد نفوذی» اش از این ترانه هندی استفاده کرد. حالا تقریبا همین جمع موزیسین، ساندترک «میلیونر زاغه نشین» را ساخته اند، رحمان با کمک گرفتن از سبک «M.I.A.» (خواننده ای با نام اصلی ماتانگی "مایا" آرولپراقسم) که به عنوان هنرمندی انگلیسی/هندی تبار در انگلستان مشهور و محبوب است، همچنین با دخالت دادن گونه مویسقایی امروزی و مدرن هند (یادآور موسیقی های کانال ام.تی.وی نسخه هندوستان) که کاملا در فیلم های بالیوودی 2000 به بعد معلوم و ملموس است، موسیقی «میلیونر زاغه نشین» را به پیش می برد.
سبک موسیقی «میلیونر زاغه نشین» را از همان قطعه ابتدایی فیلم، یعنی «اُ سایا...» که با اجرای خوب و پرضرب «M.I.A.» است می شود تا به انتها حدس زد، موسیقی ای که پایه و اساس نواهایش را از جنس موسیقی هند می گیرد اما با تلفیقی از مؤلفه های آشکار موسیقی مدرن، الکترونیک و بروز شده جهان در آن. نکته قابل ذکری که مثلا در فصل بعد از نجات دادن لاتیکا توسط سلیم و جمال از دست ممان گنگستر و آدم هایش و بیرون زدن سلیم از اتاق هتل محل اقامت شان کاملا آشکار است، فرم و لحن موسیقی کاملا با جو و فضای رئال اثر (مثل بسیاری از فصل های «ترافیک» سودربرگ و یا «شهر خدا») جفت و جور است. ضمن این که رحمان، جاهایی که باید، دست و بال خود را کاملا باز گذاشته است، مثل موسیقی دریغ انگیز و البته برای همه ما ایرانی های «با فیلم هندی آشنا»ی فصل رهایی لاتیکا به دست سلیم و فرار او از خانه جاوید گنگستر؛ ترانه ای بسیار خوش ساخت و بجا انتخاب شده با عنوان «آج کی رات»، دو صداییِ سونو نیگام و مالاکشمی لیر که همه ما را به یاد تمام تلاش های نهایی 2 دل دار فیلم هندی ها، درست قبل از سر رسیدن هپی اندینگ نهایی شان می اندازد. و در آخر ترانه ای برای پایانی خوش با عنوان «جی هو/ Hallelujah» با صدای سوخ ویندر سینگ (همان خواننده ای که «چیا چیا» را هم به جای شاهرخ خان در «دیل سه» خوانده)، تنوی شاه و مالاکشمی لیر اجرا می شود، ترانه ای که می بینید به طرز غبطه برانگیزانه ای توانسته با هر قشری و هر گونه سلیقه ای ارتباط برقرار کند، از مخاطبان عام گرفته تا غرغرو ترین منتقدان و دست آخر هم اعضای آکادمی اسکار، همگی در مقابل آن به زانو درآمده اند.