حمد پژمان در مقدمه داخل جلد این آلبوم آورده است: من در سرزمین ابر مردان کلام های آهنین به دنیا آمده ام؛ در سرزمین مولانا که آتش همیشه افروخته بیشه اندیشه است. سرزمین ابر مردی که کلام رندانه اش گاهی به کلام اولین و آخرین شانه می زند دمی که جنگ افروزان هفتاد و دو ملت، همه را عذر می نهد و می گوید چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند. همیشه بر این آرزو بوده ام که با اثری به زبان موسیقی، همه احساس درونیم را به ایشان بیان دارم و ادای احترامی کنم بدین بزرگان، به ابر مردان بزرگ شعر پارسی.<br /><br />در ادامه این مقدمه پژمان می نویسد: این مجموعه را(که می توان اورتوریو نامیدش) با همه تاثیری که در من داشته تصنیف کرده ام و همواره براین باور بوده ام که اثرم توان همدوشی با کلام عظیم ایشان را ندارد. همه تلاشم بر این بود که سندی باشد نشان عشق و ارادتم به این بزرگان و تعارفی در کار نیست که برگ سبزی است تحفه درویش. و در آخر اثرم را به سرزمینم تقدیم می کنم که گهواره و موطن بزرگانی چنین بوده است.