موسیقی ما - پریس تنظیفی: جمعه شب گذشته ارکستر ملی ایران در سومین و آخرین شب از اجرای کنسرت «شب دهم» به خوانندگی علیرضا قربانی و رهبر جوان ومهمانش «آرش گوران» نوستالژی 10 ساله را به خانه های مردم برد.در ابتدای این اجرا که برای نخستین بار با رهبر مهمان به روی صحنه می‌آمد بخش اول کنسرت با نام قرار عشق اجرا شد.

نکته حائز اهمیت در این اجرا این بود که همزمان با اجرا تصاویری ازمجموعه تلویزیونی «شب دهم» پخش شد و به قول خلعتبری تصویر و موسیقی در کنار یکدیگر روایت عشق کردند.

فردین خلعتبری در ساخت موسیقی مجموعه شب دهم، راه ویژه ای در آهنگسازی قطعات موسیقی ارکسترال ایرانی با تم مذهبی پیش نهاده است. در این مجموعه افزون بر استفاده از ساز های ارکسترال بین المللی از ساز و آواز ایرانی به عنوان رنگبندی نهایی ارکستر استفاده شده است و به این ترتیب آنچه مخاطب با آن روبروست، در عین دارا بودن ویژگی‌های ارکسترال، از پیوند عمیقی با فرهنگ موسیقیایی مذهبی ایرانی نیز برخوردار است. به ویژه در زمان‌هایی که موسیقی از پی رنگ‌های آهنگ‌ها و سازبندی رایج در موسیقی تعزیه برخوردار می‌شود.
پیکره اصلی موسیقی مجموعه شب دهم برای سازهای زهی و بادی ارکستر موسیقی بین المللی نوشته شده است که گاه به صورت انیسون و گاه به صورت پلی فونی، فضایی کلی را به وجود می‌آورد، تا با ورود و اجرای برخی سازهای ایرانی، تزئین وترکیبی ایرانی از صدای ارکسترال را به گوش شنونده برساند.

هر چند گروه سازهای بادی و زهی ارکستر ملی که شامل ویلن، کنترباس، فلوت، کلارینت، هورن و ترومبون است در این اجرا ملودی‌هایی بر آمده از دل موسیقی ایرانی را می‌نواختند اما ورود یکباره سازهایی چون ضرب زورخانه، تار، سنتور، کمانچه، عود و همچنین ترومپت که در تعزیه نیز به کار گرفته می‌شود حس و حال پر رنگی از فضای موسیقی سنتی عزاداری ایرانی را در هنگام روایت زمانی داستان سریال «شب دهم» به مخاطبان ارائه می‌کرد.

نکته این بود که در خلال اجرای ارکستر در شب گذشته، پرده ای که پشت صحنه نصب شده بود، تصاویری از مجموعه تلویزیونی شب دهم را نمایش می‌داد که همین امر روندی خطی از پی رنگ داستانی را به اجرا اضافه کرده بود، به شکلی که مخاطب احساس می‌کرد در خلال این اجرا، خاطرات خود را از مجموعه تلویزیونی شب دهم مرور می‌کند، این امر موجب شد تا مخاطب حاضر در برج میلاد، از اجرای موسیقی بی کلام که بخش عمده ای از کنسرت بود، به خوبی لذت ببرد و با اجرا همراه باشد، هر چند شاید به این ترتیب تمرکز مخاطب از اجرای موسیقی به سمت یاد آوری خاطرات بصری‌اش متمایل شده باشد، اما به هر صورت موسیقی شب دهم، یک موسیقی مجموعه تلویزیونی است و تمام شهرت خود را از پخش مجموعه تلویزیونی یاد شده بدست آورده است! به این ترتیب این ادای دینی بود که اجرای شب گذشته نسبت به مجموعه تلویزیونی شب دهم به جای آورد.

به هر صورت، ارکستر ملی در حالی موسیقی این مجموعه تلویزیونی را نواخت که علیرضا قربانی در جایگاه خواننده تنها به اجرای دو تصنیف در بخش اول پرداخت، اما این اجرا به دلیل تنظیم درست شدت صدای ارکستر در هماهنگی با وسعت صدای خواننده که در اجراهای پیشین رعایت نمی‌شد، از کیفیتی بالا برخوردار بود و توانایی‌های خواننده را به خوبی نمایان می‌کرد.

از شیرین کاری‌های آهنگسازی موسیقی این مجموعه تلویزیونی که شاید در اجرای زنده بیشتر به چشم می‌خورد، جلوه جالب توجه صدای کمانچه بر روی بستری از فضای سازهای زهی بین المللی است. که البته چیره دستی نوازنده کمانچه که به شکل مهمان به گروه ارکستر آمده بود، زیبایی این اجرا را دو چندان کرده بود.

اجرای بخش دوم موسیقی شب دهم نیز مانند بخش نخست با قطعات بی کلام آغاز شد و تنها در انتهای اجرا بود که علیرضا قربانی برای اجرای قطعات با کلام به صحنه آمد، هرچند هنوز اجرای قطعه عنوان بندی پایان مجموعه تلویزیونی یاد شده، از چنان تاثیری برخوردار است که تمام حاضران در تالار را به وجد آورد.

علیرضا قربانی بار دیگر در پایان بخش دوم کنسرت در جایگاه ایستاد و تیتراژ پایانی «شب دهم» را با کلامی از افشین یداللهی اینگونه خواند:

«مرز در عقل و جنون باریک است / کفر و ایمان چه به هم نزدیک است / عشق هم در دل ما سردرگم/ مثل ویرانی و بهت مردم / ...» اگرچه قربانی در زمان خواندن با داشتن شعر برروی پوپیتر جلوی خود ، ناگهان شعر از یادش رفت و پس از لحظاتی توقف دوباره از نو، خواندن شعر را آغاز کرد تا مخاطبان علاقمند به صدا و آواز خود را در معرض پرسشی بزرگ برای اشتباهش قراردهد.

به هر صورت، اجرای شب دهم در برج میلاد انجام شد و به نظر می‌رسد که مخاطبان آن راضی از تالار بیرون رفته‌اند تا مدتی با نوستالژی مجموعه موفق تلویزیونی یاد شده، در ذهن خود خاطره بازی کنند! و به این ترتیب یک اثر ارکسترال ایرانی به مدد داستانی که برای مخاطبش ملموس است، جاودانه شود! جاودانه ای که عشق را هم در دل ما سردرگم می کند.